ΟΧΙ

Εν τες προλαβαίνω τες εξελίξεις με το μπλογκ μου! Έθελα να κάμω ποστ για την συναυλία του ΑΚΕΛ - ο σκοπός αγιάζει τα μέσα η όλη φάση- αλλά ώσπου να βρω αθκιάση ήβρεν με η 28η Οκτωβρίου με τα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη. Ίσιες κουβέντες όμως. Εμένα εν μου άρεσε το ότι έγινε. Αμαυρώθηκε μια εθνική επέτειος που εν σε έτσι περιόδους που έπρεπε να τες θυμούμαστε τζιε να τες τιμούμε παραπάνω που ποττέ.  Όντως μπορεί ο τρόπους που γιορτάζουντε οι εθνικοί επέτειοι να μεν είναι καθόλου αντιπροσωπευτικοί: Χιτλερικές τυποποιημένες παρελάσεις, τετριμέννες δηλώσεις τζιε ομιλίες σε εκδηλώσεις κτλ κτλ. Όντως κάθε δημόσια εμφάνιση αρμόδιου, κυβερνητικού στελέχους, βουλευτή και πολιτικού εν πρόκληση για τον καθένα που αναγκάζεται τωρά να δουλέφκει περισσότερο για να τρώει λλιότερο. Όντως το να θωρείς την όξινη υπουργό πάνω στην εξέδρα (για τον Πρόεδρο εν θέλω να μιλήσω γιατί συμπαθώ τον ως φυσιογνωμία τζιε να με συγχωρείτε - εξάλλου αν τζιε προσπαθώ να παρακολουθώ τα πολιτικά δρόμενα της Ελλάδας μπορεί να έχασα κάποια του δήλωση που θα με έκαμνε να αλλάξω γνώμη - ) εν πρόκληση. Όντως εν πρόκληση το να πρέπει να την σιερετίσεις ή έστω να δικλίσεις στην εξέδρα. Αλλά κάποιοι θεσμοί τζιε κάποιες γραμμές εν τζιαμέ για να τηρούνται. Θα  επροτίμουν για παράδειγμα να συνεχίζαν ούλλοι ολόισια τζιε να μεν σιερετίσει κανένας. Το να γυρίσουν που την άλλη ή να μουντζώσουν ήταν λάθος τζιε παρορμητική αντίδραση σε λάθος χρόνο και τόπο. Είμαι πολλά ευαίσθητος σε θέματα Εθνικής Ιστορίας τζιε Περηφάνιας τζιε ας με πείτε ψωροπερήφανο.. Δηλαδή τι εν το επόμενο βήμα. Να μουντζώσουμε την Ακρόπολη;

Δαμέ στην Κύπρο είχαμε άλλα κουφά στην παρέλαση. Ως μέρος των πρόσφατων μέτρων που πήραν οι πρωτοβάθμιοι εκπαιδευτικοί τα δημοτικά απείχαν που τες παρελάσεις. Εκαταργήσαν οτιδήποτε εκτός που την ύλη τους. Ενδοσχολικές γιορτές, παρελάσεις, εκδρομές, επιμορφωτικά σεμινάρια κτλ. Έννεν κρίμα οι εκταίοι που εν θα ξαναέχουν την ευκαιρία; Γιατί το άλλο; Απορώ πόσοι δασκάλοι το εκμεταλλευτήκαν τούτο για να μεν πουν λέξη για την εθνική επέτειο στα μωρά. Υποτίθεται ότι το φαινόμενο "Στις 28 του Οκτώβρη το 55 γιορτάζουμε την επανάσταση των Ελλήνων το 1955 ενάντια στους Τούρκους" πρέπει να το πατάξουμε. Περιττό να πω ότι λόγω του παραπάνω γεγονότος, ο κόσμος ήταν αισθητά πιο λλίος στην παρέλαση. Τούτο σημαίνει ότι πολλής κόσμος πάει μόνο αν έσιει κάποιον να καμαρώσει - κανένα αίσθημα για την παρέλαση ως παρέλαση. Εν το λαλώ για να περιαυτολογήσω αλλά εγώ δεν θυμούμε ποττέ μου να είδα παρέλαση (!!!!) . Πάντα ήμουν μέσα. Σχολεία, πολιτικά σύνολα τζιε τωρά φιλαρμονική. Πάντα παρών. Τελοσπάντων. Ελπίζω μόνο να βρεθεί μια χρυσή τομή στον καφκά κυβέρνησης - δασκάλων για να κάμουν τουλάχιστον χριστουγεννιατικές γιορτές τα μωρά.

ΥΓ: για το διαχρονικό φαινόμενο με τες μίνι φούστες τζιε τους ιστούς 'μπημένους' μέσα τζιε τους τάκκουνους ούτε λόγος.

Death

Τζιαιρός να σοβαρευτώ μες τούντο μπλογκ με τόσα που ακούμε γυρώ μας!
Επέθανε τζιαι ο Καντάφι. Μετά τον Χουσέιν, τον Οσάμα επήε τζιε τούτος. Τζιε τωρά; Ελπίζουμε και περιμένουμε παγκόσμια ειρήνη; Εξολόθρευσε ο σύσσωμος Δυτικός Κόσμος τους απολίτιστους κακούς λύκους τζιαι θα ζήσουμε όλοι ευτυχισμένοι να ευχαριστούμε την Αμέρικα τζιαι να την μπλεςς; Δυστυχώς όχι. Δυστυχώς, εννεν τόσο απλό. Δυστυχώς, οι καλοθελητές του Δυτικού Κόσμου που εφορτσάραν με χίλια στους συγκεκριμένους ανθρώπους, εννεν τζιαι πολλά καλύτεροι. Απλά εν κρυφά ποταμάκια τζιαι έχουν πιο όμορφα μουτράκια στες τηλεοράσεις γιατί έχουν επιτελείο να τους προσέχει. Ναι, ο χθεσινός θάνατος γεμίζει αισιοδοξία τους κάτοικους της Β. Αφρικής τζιε είναι όντως ευκαιρία για μια νέα αρχή αλλά εννεν τούντη εντύπωση που είχαμε τζιε εμείς δαμέσα πριν μερικές δεκαετίες; Εν ενομίζαμε ότι θα έρχονταν ειρηνικά χρόνια για το χρυσοπράσινο; Ακόμα να τα δούμε. Μεν ξιάννουμε ότι τα τελευταία 37 χρόνια ζούμε σε μια σαπιμένη ανακωχή που μόνο κακό κάμνει. Που πέθανε ο Οσάμα, το τουίτερ τζιε το φέισμπουκ εγέμωσε με χαρούμενα σελέμπριτις που εσιέρουνταν για τον κακό λύκο.. Εχτές εν είχα την ευκαιρία να δω αν υπήρχαν τούτες οι αντιδράσεις αλλά όπως τζιαι να σιει γιατί θωρώ μουθκιασμένος τούντην εξέλιξη; Ή τουλάχιστον γιατί εν μου ρκέτε όρεξη για σιαμπάνιες τζιε χορούς; Μακάρι να φκω λανθασμένος αλλά φοούμε ότι στην Β.Αφρική οι επόμενες μήνες θα μυρίζουν μπαρούτι ή μελάνι που νέα Συνδικάτα τζιε Συντάγματα που εν ξέρω ποιο εν σιρόττερο κάποτε...

ΥΓ: Τα media εχτές έπρεπε να προσέξουν παραπάνω τες εικόνες που εδείχναν. Θωρούν τζιε μωρά. ας πούμε..

Εχτές όμως είσιε ακόμα έναν θάνατο που με έκαμε move αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Εχτές είχαμε (τον πρώτο) θάνατο στην Αθήνα λόγω των επεισοδίων. Εδώ και μήνες ΜΜΑΔίτες και αναρχικοί παλιώνουν στην Αθήνα που κάποτε όλοι αγαπούσαν. Δακρυγόνα, λοστοί, μολότωφ και πέτρες εν τα καθημερινά αξεσουάρ. Ήταν ζήτημα χρόνου να πεθάνει κάποιος 'άμαχος'. Εν ξέρω που να εστιάσω το ποστ τωρά. Στην πολιτική διαφθορά, στο ότι ούλλοι λαλούν ότι χρειάζονται ριζοσπαστικές αλλαγές αλλά εν τες κάμνει κανένας, στην ευρύτερη οικονομική κατάσταση, στην γενική νοοτροπία; Λυπούμε τους... Τζιε λυπούμε παραπάνω που το λαλώ... Εν ξέρω πως θα φκουν που το αδιέξοδο. Χωρίς να καταλάβω τζιε πολλά εν θωρώ φως στο τούνελ για την νεολαία τζιημέσα. Ελπίζω να μεν καταντήσουμε τζιε δαμέσα έτσι αν τζιε εν νομίζω...

Για κλείσιμο:http://www.youtube.com/watch?v=nR0ZRMZ9y_I&feature=share

Cranberries and carrot tarts*

Another great night brought to you by Πέζουνος (btw Συγχαρητήρια που θα γίνεις τατάς! :P)
O πέζουνος είχε την φαεινή ιδέα να πάμε στην παλιά Λευκωσία σε ένα pop-art exhibition. Εγώ εν είμαι πολλά μες τούντα πράματα αλλά επειδή εν η κοπελλούα μου (που απο δω και μπρος θα την αποκαλώ MySherona στο blog - εξηγώ σας άλλη φορά γιατί) είπα του πως θα πάμε. Ήταν να ρτουν τζι άλλοι της παρέας, τελικά υπήρξε μια συνεννόηση-μπουζούκι αλλά εκαταφέραμε να πάμε οι 3 μας συν ακόμα ένας φίλος. Πάμε με όλο το positive μας energy και φτάνουμε εκεί όπου.... εν κλειστά! Εν έκοψε ο νους κανενού ότι εν Κυριακή τζιαι μπορεί να εν κλειστά! Τελοσπάντων... Ευτυχώς εκατέβασε η MySherona την ιδέα να κάμουμε geocache! (Μπράβο σου καλή μου!) Τζιαμέ κοντά ήβραμε ένα multicache αλλά καθόλου δεν επείραξε γιατί εγυρίσαμε την παλιά Λευκωσία που είσιε χρόνια να πάω τζιαι ελάτρεψα γιατί εν πολλά ιδιαίτερος τόπος νομίζω, με τα δρομούθκια κτλ που εν όμορφα-παλιά, όι όπως την Λάρνακα που εν παλιά-εγκαταλειμμένη. Η διαδρομή επήρεν μας σε θκιο μικρές εκκλησίες, επέρασαμε έξω που ένα youth-hotel (που εν εξέρα ότι είχαμε στην Κύπρο), δίπλα που ένα φυλάκιο δικό μας πάνω στη Γραμμή τζιαι εκαταλήξαμε στην Πύλη Αμμοχώστου, πολλά κοντά στο αυτοκίνητο μας, ευτυχώς. Τζιαμέ έφκηκε η ψυσιή μας ώσπου να βρουμε το last cache αλλά εκαταφέραμεν τα.. Ωραίο το αίσθημα της επιτυχίας!
Σαν ήμασταν τζιαμέ εβρεθήκαν τζιαι κάποιοι άλλοι, γνωστοί του τρίτου φίλου που είχαμε αλλά θα επιλέξω να μην ασχοληθώ ιδιαίτερα μαζί τους. Απλά θα πω ότι αυτοπροσκαλεστήκαν μόνοι τους στην ιδαίτερη μας νύχτα τζιε επρήσαν μας! Τεσπα.
Όσην ώρα τους εξηγούσαν ο Πέζουνος τζιαι ο Τρίτος τι εστί geocache ήβρα την ευκαιρία τζιαι ετράβησα την MySherona λλιο πιο ποτζί για να κάμουμε λλίες 'στιγμές'. Εν ξέρω πως τους ήρτε αλλά όταν εστραφήκαμε εμάχουνταν να σκαρφαλώσουν πάνω στην Πύλη!!!! Ο πέζουνος μου εδιέλυσε τους λοκάτζηδες/δόκιμους τζιε έφκηκε πρώτος! Σιγά σιγά εφκήκαν τζιε άλλοι θκιο.. Οι υπόλοιποι εμείναμε κάτω. btw, όταν λέω ότι εφκήκαν πάνω στην Πύλη, εννοώ ότι εμπήκαν τζιε μέσα! Κανονική παράνομη είσοδος σε δημόσιο χώρο!!
Όταν εκατάφεραμε να (ανα)συναχτούμε, αποφασίσαμε that it was food time. Οι απόψεις εκεί διίστανται (εν το πιστέφκω ότι εν μου φκάλε κοτσινη γραμμούα για το spelling!) με εμένα την MySherona τζιαι τον Πέζουνο να θέλουμε κάτι που θα είναι στο στυλ της παλιάς γειτονιάς τζιαι τους άλλους fast food. Καταληγουμε να πάμε σε ένα απιστευτο μέρος σε πάροδο της Λήδρας, totally loveable. Το brew για τυχόν Λευκωσιάτες readers (ποιους; :p) Το setting του χώρου γουστόζικο τζιαι εθύμιζε typical Ελληνικό νησιώτικο ουζερί (βασικά άσπρα τραπεζια-καρέκλες τζιαι πλακόστρωτο). Αλλά ξένη μουσική, πολλά επιπέδου κτλ. Γιαυτό δεν ήξερα κανένα τραγούδι εγώ που την παρέα!!! Τζιαμέ που λέτε σερβίρουν τσάγια που κάμνουν οι ίδιοι, αλκοολούχα ποτα/κοκτειλς κτλ αλλά η ιδαιτερότητά/σπεσιαλιτέ του εν οι τάρτες καρότου! Επείσεν με ο Πέζουνος τζιε επαράγγειλα τζιε πρέπει να πω πως δεν το μετάνιωσα! (Σημ: οι άλλοι εν επαραγγείλαν τίποτε!) Εκάτσαμε λλίο τζιαμέ τζιε νομίζω επεράσαμε τζιε είπαμε πολλά και διάφορα).
Anw τζιε που τζιαμέ επήαμε μια βόλτα στην Λήδρας όπου δεν ακολουθήσαν οι φίλοι του Τρίτου γιατί είχαν υποχρεώσεις (κριμαααααα) Η Λήδρας ήταν το αποκορύφωμα της βραδιάς. Επερπατούσαμε άνενιας (πραγματικά ενόμιζα εν ήμουν Κύπρο) εθωρούσαν ούλλοι τον Πέζουνο που έφκαλλε φωτογραφίες όπως τον πελλό, είχα την MySherona δίπλα μου... Εφτάσαμε στο οδόφραγμα της Λήδρας. Ο Πέζουνος τζιαι ο Τρίτος επήαν απέναντι για να δουν (ΜΟΝΟ) ενώ εγώ τζιε η MySherona εν εθέλαμε για ιδεολογικούς λόγους. Εκάτσαμε σε ένα παγκάκι τζιαμέ για 'στιγμές' :p
Σημ.: Είδα μια παρέα 16αρηων ροκόλων, ντυμένους για κλαμπ να πηένουν κατεχόμενα μόνο για τα τσιγάρα τζιε να στρέφουνται. Που την μια λαλείς, εν για να γελάσουν της κυβέρνησης που βάλλει φόρους στα τσιάρα, εν ακριβά τζιε εν δύσκολοι τζιαιροί κτλ αλλά που την άλλη τα πιστεύω εν πιστεύω ρε κουμπάρε.
Anw, και κάπως έτσι τέλιωσε μια υπέροχη νύχτα στη Λευκωσία χάρη στες ιδέες του Πέζουνου. Ευχαριστούμε Πεζουνάκι!!


*The carrot tart did not include cranberries. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το γεγονός ότι στο δρόμο για Λευκωσία ακούαμε πολύ retro madonna, cranberries και coldplay γιατί είμαστε και πολύ γουστόζικοι.

Η Μηλίτσα μας!

Ήταν μια που τζίνες τες νύχτες που έξερες ότι ήταν να περάσεις ωραία γιατί κάποιος που την παρέα εκατέβασε φοβερή ιδέα για το τι να κάμετε!! Ως συνήθως τούτος εν ήμουν εγώ!
Είπεν μου ο Πέζουνος που λέτε να πάμε να φάμε με την κοπέλα μου, που εν που τους λίγους φίλους μου που την ξέρει btw, τζιε έναν φίλο του σε ένα σουβλιτζίδικο που ήταν κάπου μέσα στην παλιά Λάρνακα, (τες τούρκικες γειτονιές that is). Το συγκεκριμένο σουβλιτζίδικο εν που τζίνα που βάλλει τα πλαστικά τραπεζάκια μες στον δρόμο. Ο πέζουνος επεριγραψεν μου το επίσης ως cosy. Εγώ, ανίδεος που την συγκεκριμένη λέξη, πιάννω την κοπέλα τηλέφωνο, που το κατέχει το αγγλικό. Εν αρκίσαμε να το κλείσουμε το θέμα. Στο κάτω κάτω έχω εμπιστοσύνη στο γούστο του Πέζουνου γιατί όσους τόπους με πήρε έν ειχα παράπονο [ακόμα περιμένω για ένα συγκεκριμένο τόπο ;) ]
Anw, το σουβλιτζίδικο ήταν τελικά ακόμα πιο .... πιο... μικρο (;) από ότι το φαντάστηκα! Μιλούμε για το απόλυτο σκηνικό με τα ετοιμόρροπα -τάχα διατηρητέα- κτίρια γυρώ, να έσιει ένα καταστηματούι μερικών τετραγωνικών με τρία τραπεζάκια πλαστικά στο δρόμο με τες καρέκλες τους. Υποδέχτηκε μας η κ. Μηλίτσα ούλλο καλοσύνη (καθόλου τυχαία η παλιά ταπελλούα στην είσοδο "Η Καλή Καρδιά") τζιε ερώτησεν μας τι θέλουμε. Κι εδώ αρχίζει το γλέντι! Οι επιλογές ήταν σιεφταλιές ή σουβλάκι χοιρινό!! ΜΟΝΟ! Αλλά κανένας εν εμπορούσε να φάει μερίδα σιεφταλιές διότι 5 (μετρημένες!) σιεφταλιές είσιε το κατάστημα (προφανώς εννεν μαθημένη σε έτσι πολλούς πελάτες η Μηλίτσα μας!) άρα αποφασίσαμε 2 μιξ τζιε 2 σουβλάκι. Ε τζιε μετά κάτσε να τα έβρουμε με τα κρεμμύθκια τζιε την τασιή! Άγχος η κ. Μηλίτσα να μεν τα σύγχυσει ερώταν τζιε ξαναρώταν να τα σιουρέψει. Τελοσπάντων, προχωρά στο ψήμα. Το κρέας είσιεν το τέλια ωμό γιατί προφανώς εν μπορεί να ξεκινά να ψήνει που πριν. Αν δεν πατήσει ψυσιή ύστερα να τις μείνει; Για να επισπεύσει όμως την κατάσταση επιστρατεύει ένα πιστολάκι μαλλιών τζιε έτοιμα τα σουβλάκια στο άψε σβήσε! ΄Ωσπου να τα ψήσει εμείς εντομεταξύ εποσκολιούμασταν με τους κάττους που συναχτήκαν γυρώ μας. Εν εκατάλαβα αν εν φιλιμένοι ή φοιτσιασμένοι ακόμα. Αν έκαμνες καμιά απότομη κίνηση αντινάσσουνταν μακριά (αλλά εθωρούσαν μήπως έσυρες κανένα σουβλάκι με την κίνηση σου) αλλά αμα επέρναν αυτοκίνητο που δίπλα μας/τους εν εταράσσαν. Ένα που τα θέματα συζήτησης ήταν τζιε το geocaching που μας έκαμε introduce o πέζουνος με ένα cache που είσιε τζιαμέ κοντά. Ωραίο χόμπυ τζιε τούτο.
Η Μηλίτσα μας πρέπει να βαρκέται το πλύμμα της βρύσης πολλά. Γι αυτό έπρεπε να της ζητήσουμε τα πιάτα... τζιε τα ποτήρκα... (που είσιε 3 διαφορετικών ειδών ποτήρκα στο τραπέζι σαν ήμασταν τέσσερα άτομα!) Anw, ώσπου να φάμε έκατσε μέσα η Μηλίτσα μας στην πολυθρόνα της να δει την σειρά της...
Η νύχτα εσυνεχίστηκε σε brand παγωταρία της παραλίας κυρίως επειδή εβαρκούμουν εγώ να πάμε Φανερωμένη σε άλλη cosy παγωταρία για σπιτικό παγωτό. Νext time πέζουνε! Τζιαμέ είπαμε πολλά... Ακόμα τζιε για ψυχοπαθείς συμμαθητές...

Ωραία η νύχτα με ένα περίεργο twist για φινάλε που θα το γράψω άλλη φορά...

ΥΓ: έπρεπε να φκάλουμε φωτογραφίες