tag:blogger.com,1999:blog-43005282343427310562024-03-23T23:15:33.976+00:00Σκέφτομαι και ΓράφωΣε αυτο το μπλογκ δεν χρησιμοποιουμε τονους.Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.comBlogger314125tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-33179398668988141492024-02-15T19:27:00.001+00:002024-02-15T19:27:56.608+00:00In Memoriam<p> "Don't be ridiculous. It was outlawed at the Hague Convention." I said.</p><p>I actually said that. I actually believed that the principles of our civilisation, our civilisation that has developed further than any other in the history of the world, giving us telephones and trains and flying, for God's sake, we can fly, I thought, surely such a civilisation, that prides itself on conquering the beast in man and seeks only to bend towards beauty and prosperity, surely, surely, surely, it would not shatter in such a vile and disgusting way.</p><p>The Hague Convention sought to make war more humane. We had reached a point in history where we believed it was possible to make war humane.</p><p>And then more Algerians came flooding by. Some were only choking, but others were coughing up scrambled bits of lung, their lungs were melting inside them and drowning them. They scrabbled at their throats - I have tried to keep things from you, Elly, you are so fresh and clean, and I did not want to be the one to open your eyes, but I must write, I must describe, I must tell you about the man I saw trying to claw open his own windpipe without seeming to realise that he was missing a hand and was only succeeding in smearing the blood and tendons of his blasted arm all over his blackening face - I stood as he pressed by, and I thought, Why are you at Ypres? Why are you not sitting in a courtyard in Algiers, eating a ripe orange? We have conquered the world with promises that could not be kept. We told those Algerians that their civilisation was no good, that they must have ours instead, we carried our white man's burden dutifully, enlightening Indians - Indians! They who built the Taj Mahal! And Egyptians! For we knew better than their pyramids! We swarmed through Africa and America because we were better than they, of course we were, we were making war humane, and now it has broken down and they are dragged into hell with us. We have doomed the world with our advancements, with our democracy that is so much better than whatever they've thought of, with our technology that will so improve their lives, and now Algerian men must choke to death on their own melted insides in wet Belgian trenches and I -</p><p>How I should like to be in England now..."</p><p><br /></p><p>Το πιο πάνω είανι απόσπασμα από το βιβλίο που διαβάζω αυτή τη στιγμή, το In Memoriam, της Alice Winn. Ακολουθεί τις ζωές μερικών αγοριών 16-20 χρονών. Ξεκινούν όλοι από ένα ιδιωτικό σχολείο στην Αγγλία και καθώς ενηλικιώνονται, στρατολογούνται στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάποιοι εθελοντικά, κάποιοι πιο υποχρεωτικά. Το βιβλίο μες στην πλοκή έχει αρκετά γράμματα που στέλλουν μεταξύ τους από το μέτωπο. Το πιο πάνω είναι από γράμμα του κεντρικού ήρωα σε φίλο του που είναι ακόμα στο σχολείο πίσω στην Αγγλία. Ακόμα να τελειώσω το βιβλίο για να το συστήνω αλλά το απόσπασμα αυτό μου βγάζει το αίσθημα της απόγνωσης και της απότομης ενηλικιώσης που φαντάζουμαι τόσοι νέοι πέρασαν τότε. Στο σχολείο, μαθαίνοντας για τους πολέμους σκεφτόμουν πάντα 40άρηδες αλλά μεγαλώνοντας με ντοκιμαντέρ, βιβλία κτλ καταλαβαίνω πόσοι 20αρηδες ήταν μες στα θύματα.</p><p>Και εδώ και δύο χρόνια βιώνουμε τους πολέμους στα σύνορα της Ευρώπης. Εννοείται ότι δε σταμάτησαν οι πολέμοι ποτέ αλλά καθημερινά πλέον βλέπουμε αφιλτράριστες εικόνες βαρβαρότητες από Παλαιστίνη και Ουκρανία και διαβάζοντας το πιο πάνω μου ήρθε ένα κύμα θλίψης που 100 χρόνια μετά φαίνεται ότι πάμε πίσω στον κύκλο. Και με τις εκλοφές που έρχονται στο 2024 σε Αμερική όντως νοιώθω μια απίστευτη απαισιοδοξία για το μέλλον. Σκατά Ντρήμερ. </p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-7302695344794454442023-07-03T07:00:00.001+01:002023-07-03T07:00:00.144+01:00Ανασκόπηση Μάη 2023<p>Έκοψα πίσω! Έπαιρνα σημειώσεις εννοείται τζιαι αποθήκευκα αλλά εν ήβρα ώρα να το γράψββ το άρθρο. Αλλά νομίζω τούτο προσθέτει αξία τελικά γιατί θωρώ τες εξελίξεις με λλίη απόσταση, πιο ψύχραιμα τζιαι κάποιες εν φαίνουνται τόσο σημαντικές πλέον.</p><p>Αυτά έγιναν τον Μάη λοιπόν</p><p>Στην εκπνοή του Απρίλη ήταν το αντιστόρητο τουίτ του Παντελίδη που εν ασχολήθηκα. Τζιαι είδετε τζιείνο που έλεα για ψυχραιμία. Να αφήνουμε τον κάθε ηλίθιο να μας χαλά το ζεν.</p><p>Μετά τα πόθεν έσχες, φαίνεται θα γίνει τζιαι κάποια <a href="https://www.financialmirror.com/2023/05/26/corruption-watchdog-to-target-senior-officials/">δουλίτσα</a>. Όι πως ελπίζω πολλά</p><p><a href="https://politis.com.cy/627915/article">Θα ελεγχθεί και ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης για φοροδιαφυγή (politis.com.cy)</a></p><p>https://www.financialmirror.com/2023/05/26/corruption-watchdog-to-target-senior-officials/</p><p>Εσυνεχίστηκε η παράσταση με το διορισμό της 19χρονης. Επαραιτήθηκε τελικά. Κανένας εν εκατάλαβε τον παραλογισμό της ιστορίας. Εθέλαν να λυπηθούμε τζιόλας επειδή εν 19 χρονών. Το παράδοξο του πράματος θωρούν το; ότι εν θα ασκούσαμε τζιαι κριτική αν εκράταν το πόστο. Τζιαι σαν αντιπερισπασμό εφκήκε η ιστορία με τον φοιτητή στην ομάδα της ΠτΒ. </p><p> Στο επόμενο επεισόδιο της σειράς 'Διορισμοί'</p><p><a href="https://politis.com.cy/politis-news/cyprus/632183/paranomos-ta-teleftaia-pente-chronia-o-diorismos-tis-l-christodoyloy-stin-epa">Παράνομος τα τελευταία 5 χρόνια ο διορισμός της Λουκίας Χριστοδούλου στην ΕΠΑ (politis.com.cy)</a></p><p>Σάζεται τζιαι η Αριστοτέλους κάπου σιγά σιγά. Η κυρία με τες ακάλυπτες επιταγές του Σάκη τι έγινε τελικά; </p><p>Ίσως στην επόμενη δεκαετία να μάθουμε τζιαι τι εν το ασυμβίβαστο</p><p><a href="https://www.philenews.com/oikonomia/article/1315125/enantia-ston-diorismo-kouroupi-tassete-i-vouli/">Ενάντια στον διορισμό Κουρούπη τάσσεται η Βουλή | Φιλελεύθερος | Philenews</a></p><p>Εσάστηκε τζιαι ο Κέντας στο Ρικ. Καλά θα πάει τζιαι τούτο αν υπάρχει κινητοποίηση τελικά στο Κυπριακό με τοόση προσπάθεια.</p><p>Ξεκινούν ξεμυτίζουν κάτι άρθρα για κουμπαριές τζιια εφκήκε ο ΝΧρ να κάμει τον ήρωα, ας χτυπούν εμένα κτλ τζιαι μια τοποθέτηση ότι πρέπει να ανταμοίβονται όσοι δουλέυκουν προεκλογικά. Έννεν κάτι που εν κάμνουν ούλλοι αλλά άλλο πρόσωπο μας έδειχνε ο καλός μας. Επήρε εκατοντάδες βιογραφικά να θυμίσω. Εφκήκε τζιαι ο Δημητρίου να κάμει μιαν επίλιση στο συναίσθημα διότι τα μωρά εν επηαν σχολείο για 2 μέρες. Να μεν λαλούμε τίποτε σιορ! Τζιαι αναμασούν τζιαι την καραμέλα με την καλοδεχούμενη η καλόπιστη κριτική. Βαφτίζεις την κάθε κριτική κακόπιστη με σκοπιμότητες τζιαι ξεμπερδεύεις.</p><p><a href="https://politis.com.cy/politis-news/politiki/630989/monimopoioyntai-sto-dimosio-oi-tesseris-synergatides-toy-nikoy-anastasiadi-meta-apo-apofasi-toy-dikastirioy-ergatikon-diaforon">Μονιμοποιούνται στο δημόσιο οι τέσσερις συνεργάτιδες του Νίκου Αναστασιάδη, μετά από... (politis.com.cy)</a></p><p>Αφρόζα για τη χώνεψη. Τζιαι τη δική μας τζιαι τη δική τους</p><p>'Ατε να τελειώσουν οι διορισμοί μπας και γίνει τζιείντο γνωμοδοτικό συμβούλιο. η έστω ένα <a href="https://cyprus-mail.com/2023/05/10/after-uproar-new-bill-to-cover-appointment-of-advisors/?utm_term=Autofeed&utm_medium=Social&utm_source=Twitter#Echobox=1683723917">νομοσχέδιο</a></p><p>Στα λιγότερο κυβερνητικά, έπεσε ένας τοίχος σε σχολείο στη Λάρνακα τζιαι ακούσαμε το 'ευτυχώς ήταν κλειστό το σχολείο'. επλυμμήρισε τζιαι η βιβλιοθήκηη του Παν/μιου Κύπρου τζιαι η πτέρυγα των νεογνών στο Μακάρειο. Συμπεράσματα εν χρειάζουνται να τα πούμε</p><p>Σχολεία που καταρρέουν τζιαι το 'ευτυχώς ήταν τριήμερο'. Σε συνδιασμό με τους βανδαλισμούς σβήνει κάθε ελπίδα. πλυμμήρες στο Μακάρειο τζιαι στη βιβλιοθήκη Παν/μιου</p><p>Ήταν οι εκλογές ΔΗΣΥ. για να έχουμε τζιαι μια ωραία βιτρίνα για αντιπολίτευση, τον Μάη εξεκίνησε τζιαι η ιστορία με τον Παπαχαραλάμπους. Μια που τες πολλές υποθέσεις που θα αφουρούν τον Αναστασιάδη εικάζω τζιαι θα ξεθαφτούν σιγά σιγά. Σε άσχετο/σχετικό παέι τζιαι η υπηκοότητα του Τζο. Ξεμυτίζουν τζιαι σιγά σιγά με τοποθετήσεις Αβέρωφ, Πετρίδης</p><p>Ανακοινώθηκε το μηδενικό ΦΠΑ/ Καλό μέτρο επικοινωνιακά, θα δείξει αν είναι αποτελεσματικό</p><p>Νέος γύρος κυρώσεων. Ακούσαμε για ψύλλου πήδημα, για βασιλικότερους του βασιλέω;, μια ωραία ατμόσφαιρα. Κούπα άπαννη ούλλοι</p><p>Την υπόθεση του Κενάν Αγιάζ εν την κατέχω καθόλου</p><p>Ο Κουμής του Τουρισμού άφηκε μια καλύ εντύπωση έξω πάντως λολ </p><p>https://cyprus-mail.com/2023/05/10/deputy-minister-in-further-hot-water-over-upsetting-jet2/</p><p>Στα πιο θετικά! Καταδικάστηκε ο Κιτίου, καταδικάστηκε ο 44χρονος που έδερνε μες στον δρόμο μια γυναίκα που την Αφρική</p><p>Γκώσαμε τζαι που εκλογές τζιαι αναλύσεις</p><p>Έκλεισε τζιαι το θέμα της ΑΤΑ. Με αρνητικό πρόσημο για μένα αλλά αναγνωρίζεται ότι έκλεισε το θέμα. Πάντως μες στις βροχές του Μάη πρέπει να πέσαν τζιαι ευρώ</p><p>https://www.kathimerini.com.cy/gr/politiki/proedros-anakoinose-ayxisi-epidomatos-manas-kai-efapax-therino-epidoma</p><p>https://in-cyprus.philenews.com/news/local/president-pledges-to-restore-overtime-payment-for-public-workers/</p><p>Ήβρα ενδιαφέρον που εφκήκαν τούτες οι θκιο ιστορίες τις ίδιες μέρες τζιαι ήταν τόσο διαφορετική η προσέγγιση του <a href="https://www.theguardian.com/uk-news/2023/may/16/british-men-making-thousands-by-posing-as-fathers-in-citizenship-scam#:~:text=A%20BBC%20researcher%20went%20undercover,full%20package%E2%80%9D%20for%20%C2%A311%2C000.">guardian</a> τζιαι του <a href="https://www.reporter.com.cy/article/2023/5/15/712370/mastiga-oi-aitetries-asulou-pou-menoun-egkues-kai-epistrateuoun-kuprious-na-anagnorisoun-to-paidi/">reporter</a></p><p>Το σιγμα είχε δυο θέματα, για το κοστος των βανδαλισμών σε <a href="https://www.sigmalive.com/news/local/1111151/mastiga-oi-vandalismoi-se-pinakidespano-apo-200000-euro-to-kostos-kathe-xrono">πινακίδες</a> (Ιούνης σόρυ!) τζιαι τους βανδαλισμούς σε <a href="https://www.sigmalive.com/news/local/1105918/gemisan-olokliro-dimotiko-me-synthimata-logo-tou-telikou-foto">Δημοτικό</a> για τον τελικό. Επειδή η πλειοψηφία των "γκραφφίτι" στην Κύπρο εν οπαδικά, ονειροπολώ κάποτε ότι θα μπορούσαν οι οργανωμένοι οπαδοί να κάμνουν εκστρατείες καθαρισμού. Είπαμε, όνειρα, αφού εν τζιείνοι που τα κάμνουν τζιαι θωρούν τα τζιαι καμαρώνουν, looking at you apoel στην είσοδο της λευκωσίας.</p><p>Δαμέ ο πολίτης στο ύψιστο αξίωμα του κράτους έχει τασάκι σε γραφείο τζιαι ούτε να το χώσει καλά εν ξέρει. Τι να περιμένουμε; Τζιαι τούτο έννεν καν το πιο εξωφρενικό της συναντησης ΝΧρ-ΝΑ (δαμέ αναφέρουμαι στο κάλεσμα του ΝΑ προς ΔΗΣΥ για στήριξη ΝΧρ)</p><p>Πίσω σε ευχάριστα νέα, ποινικοποιηθήκαν τελικά οι θεραπείες μεταστροφής επιτέλους τζιαι εδιεξήχθηκε το pride με επιτυχία τζιαι ηρεμία. Έτυχε να είμαι Κύπρο φέτος τζιαι επαρευρέθην. Ήταν ένα πολλά ωραίο βράδυ. Για τον Θεμιστοκλέους εν αξίζει να πούμε τίποτε άλλο</p><p>Γεμάτος ο μήνας, πάμε κόμα. Αμοληθήκαν οι "οριοφύλακες" τζιαι μη παρεκτρέποντας από κάθε κυπριακό πρότυπο εν έχουν πρωτόκολλο. Φοητσιάρικο αν γίνει τίποτε. </p><p>Συνεχίζει με θετικό πρόσημο η Υπουργός Παιδείας αφού έκλεισε φαίνεται το θέμα των τετραμήνων. Αλλά είπαμε, ο πήχης ήταν υπό το μηδέν με τον ΠροΠρο, μια δυσάρεστη ανάμνηση. Να δούμε που θα βολευτεί μετά.</p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-66834907262306790402023-05-08T18:18:00.002+01:002023-05-08T18:18:39.643+01:00Ανασκόπηση Απριλίου 2023<p> Εκόψα πίσω πάλε τι να κάμουμε. Τζιαι επειδή ο Μάης φαίνεται ήδη γεμάτος που πλευράς ειδήσεων, πρέπει να αδειάσουν τα bookmarks.</p><p>Το γλέντι με διορισμούς εφάνηκε που νωρίς</p><p>- <a href="Ανάκληση διορισμού Δόξας Κωμοδρόμου">Ανάκληση διορισμού Δόξας Κωμοδρόμου</a>: με απόσπαση συνεχίζει. άτιμα παραθυράκια που τους σάζουν ούλλους</p><p>- <a href="https://politis.com.cy/politis-news/cyprus/616311/epitropi-thesmon-epanadiorismos-lottidi-moirase-kleisto-fakelo-stoys-voyleftes-o-genikos-elegktis">Επαναδιορισμός Λοττίδη</a>. 'Ο,τι τζιαι να πούμε εν λλίο. Τόσοι Επίτροποι, υπουργοί, υφυπουργοί τζιαι πάλε εν προλαβαίνουν να κάμουν όσα υπόσχουνται. Εν πράμα;</p><p>-<a href="https://www.philenews.com/eidiseis/politiki/article/1697726/paraiteitai-o-michail-apo-tin-edy-prin-analabei">Διορισμός και παραίτηση Μιχάλη Μιχαήλ</a>: Θλιβερό που έπρεπε τα ΜΚΔ να κατσιαρίσουν για να φανούν τα βασικά κενά στο βιογραφικό. Μετά το φιάσκο Γιαννάκη θα περίμενε κανείς ιδαφορετικά, αλλά ούτε τα βασικά πλεον.</p><p>Μετά το Πάσχα τζιαι τους εμπρησμούς σε σχολείο, τέθηκε σχεδόν αμέσως τζιαι από ότι έπιασεν το μάτι μου από διάφορα κόμματα ζήτημα για κάμερες, επιπρόσθετη φρούρηση στα σχολεία κτλ. Αναγκαίο κακό ίσως, καταλάβω την ανάγκη. Εν μπορούμε να περιμένουμε να προκόψουν οι νέοι με το ιδανικό εκπαιδευτικό πλαίσιο που θα υιοθετήσουμε πχ αύριο. Εν μια αναγκαία γρήγορη λύση. Που την άλλη είδαμεμ ε τις κάμερες πόσο γρήγορα κινούνται τούντα πράματα τζιαι πόσες μίζες εννα δωθούν στο μεταξύ. Τζιαι άτε οι φρουροί ή οι κάμερες επιάσαν μια παρέα μιτσιούς να κάμνουν βανδαλισμούς. Μετά; εννα πειράξουν τα μωρά; </p><p>Εξέσπασε <a href="https://www.theguardian.com/world/2023/apr/18/the-cyprus-connection-the-family-firm-that-helped-pour-abramovichs-millions-into-chelsea?CMP=share_btn_tw">η κουβέντα με τις κυρώσεις</a> τζιαι τους Κυπραίους που ονομαστήκαν. Ακούσαμε τζιαι για ψύλλου πήδημα τζιαι το ότι εν πρωτοφανές τζιαι άδικος πόλεμος τζιαι εν αθώοι. Εν καταλάβουν πόσο εμπούχτησε ο κόσμος να ακούει τούντον διασυρμό της χώρας συνέχεια που συνήθως συνοδεύεται με την πεποίθηση ότι κάποιοι κάμνουν τρελά λεφτά.</p><p>Κ<αι φάνηκε ότι τελικά <a href="το νέο πάλιωσε νωρίς">το νέο πάλιωσε νωρίς</a>. Ή ίσως είμαστε εμείς βιαστικοί να κρίνουμε τζιαι να φκάλλουμε οριστικά πορίσματα που μεμονομένες πράξεις; Ο ΝΧ έκαμε προς τιμή του κάποιες εξορμήσεις σε ΕΕ για τούντον Ευρωπαίο Επίτροπο που τον γυρεύκει που την προεκλογική. Επειδή τους απεσταλμένους του ΟΗΕ καλοκρατούμεν τους τζιαι εννα αζουλέψουν τζιαι άλλοι το πόστο</p><p>Το πάρτυ του Νικόλα με τον Χατζηγιάννη. Ρε τα γέριμα, θέλεις να δώκεις ένα ελαφρυντικό του ανθρώπου τζιαι εν σε αφήνει. Υποψιάζουμαι ότι εβάλαν τον τζιαι για σάκο του μποξ. Ενναν εύκολο να μας φταίει ο Χατζηγιάννης τζιαι να κάμνουμε χάζι με τον τραουδιστή τον ανίδεο που εν κάμνει για το πόστο τζιαι στο μεταξύ τζιείνοι που 'κάμνουν' να μαειρεύκουν που πίσω</p><p>Στη δυστυχή εξέλιξη με τον πόλεμο στο Σουδάν, είδαμε τουλάχιστον την Κύπρο να κάμνει κάτι καλά με την απομάκρυνση ξένων πολιτών που τη χώρα. Έστω τζιαι αν ήταν μέσω των βάσεων</p><p>Είδαμε τα Πόθεν Έσχες. Πέραν του αρχικού κουτσομπολιού, που ίσως ναν τζιαι κακοπροαίρετο, είδαμε τζιαι το σκέτο 'ενοίκια' που μια παρουσία που την οποία επερίμενα παραπάνω σε τούντα τυπικά τουλάχιστον. </p><p>Είδαμε και τις <a href="https://www.kathimerini.com.cy/gr/politiki/proedros-edose-sti-dimosiotita-tis-proeklogikes-toy-eisfores">εισφορές </a>στην καμπάνια του ΝΧ. Ω τι έκπληξη, έννεν τελικά που την ομογένεια οι δωρεές τελικα. <a href="https://www.tothemaonline.com/Article/340921/astrapse-kai-bronthxe-o-hristodoylidhs-%E2%80%93-pws-apanta-stis-epikriseis-gia-th-hrhmatodothsh-ths-proeklogikhs-toy-ta-rwsika-kefalaia-kai-tis-kathgories-mayrogiannh---binteo">Προς τιμήν του, εν θωρώ ρώσσικα</a></p><p>Είδαμε πριν την εκπνοή του μήνα άλλους <a href="https://www.stockwatch.com.cy/el/article/voyli/neoi-diorismoi-stin-ethniki-arhi-paignion?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter">διορισμούς</a> 'πολλά' υποσχόμενους τζιαι το θράσος του Προδρόμου να στέλλει <a href="https://omegalive.com.cy/politikh/upomnema-ston-ptd-kai-upan-apesteile-o-prodromou/">υπομνήματα</a>. Διότι όποιος εν αντρέπεται λαλεί η ρήση</p><p><br /></p><p>Τέλος του μήνα εξεκίνησε η κουβέντα με τις περιουσίες των ΕΚ που πωλούνται ποτζιεί. Τζιαι χωρίς καμιά έκπληξη αντί να σταθούμε στην ουσία του προβλήματος, εφαηθήκαμε μεταξύ μας πρόσφυγες εναντίον Λεμεσιανών.</p><p>Αλλά να κλείσουμε με τούντο <a href="https://menelaos-m.medium.com/%CF%80%CE%AC%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%BA%CF%8C-%CF%81%CE%B5-36894dabb118">ωραίο κείμενο</a> που κυκλοφόρησε</p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-88332830062483782662023-03-28T06:30:00.001+01:002023-03-28T06:30:00.166+01:00Ανασκόπηση Μαρτίου 2023<p>Έγραψα αρχές του μήνα πως θέλω να έχω τούντην κυβέρνηση υπόλογο κρατώντας κάποιου είδους ημερολόγιο. Ενόμιζα θα έγραφα εβδομαδιαία αλλά η ζωή τρέχει και εμείς ξοπίσω Μακάρι να κρατήσω το μηνιαίο - αλλά λεπτομέρεις εν τες προλαβαίνω.</p><p>Από κυβερνητικής άποψης είχαμε:</p><p>Η πρώτη εξόρμηση του ΝΧ να βρεθεί με τους πρωταγωνιστές τζιείντης τραγικής ιστορίας που προέβαλε ο Παρούτης θεωρώ ότι εν αντιπροσωπευτική του τι θα ακολουθήσει. Μια πολλά προσεγμένη εικόνα, καταπληκτική για τα επικοινωνιακά. Πολλοί όμως είμαστε νομίζω (ελπίζω) υποψιασμένοι τζιαι πλέον ο κόσμος έχει ένα κυνισμό τζιια μιαν απαξίωση για τούντα πιο παραδοσιακά κόλπα. Θα κριθεί που τις εξελίξεις στην υπόθεση τζιια στην ευρύτερη φροντίδα των ευάλωτων, ο πήχης εν χαμηλά.</p><p>Εντωμεταξύ τζιαι τζιείνη η κουβέντα με τα αυτοκίνητα τζιαι τες λιμουζίνες ήταν επικοινωνιακό τρικ έννε; Μια χαρά εννα τα πιαν.</p><p>-Έπεσε η σελίδα του Κτηματολογίου. Ντάξει συμβαίνει. Αλλά ο υφυπουργός Καινοτομίας νομίζω θα μας κοστίσει. Ο Κόκκινος ήταν πολλά καλός τζιαι μες στην πανδημία/λόγω πανδημίας εκατάφερε αρκετά. Είδα το απόσπασμα παρακάτω. Εξεκίνσηε χάλια, σιγα σιγά έδειξε καλές προθέσεις τζιαι κατανόηση. Μένει να δούμε πράξεις. Ιδιαίτερες καινοτομίες εν περιμένω που άνθρωπο που εν ξέρει τα βασικά περί chat gpt.</p><p>Εσείς τι σκοπό και στόχο έχετε;<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/v36y6XRQTIY" width="320" youtube-src-id="v36y6XRQTIY"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Είδαμε τζιαι την επίσκεψη του ΠτΔ στην Αθήνα τζιια την προκύρηξη κοινού Υπουργικού συμβουλίου, κάτι τέθκιο. Είδα κριτικές για το ότι η πρώτη επίσκεψη εν πάντα Αθήνα. Εγώ συμφωνώ. Πού αλλού να πάει; Σαφώς τζιια έσιει ένα συμβολισμό. Είδα κριτικές για τούντην προκύρηξη που εκάμαν. Τζιαι εμένα εξίνισεν μου στην αρχή. Το θεώρηση προβληματικό όταν θέλεις να πείσεις ότι απογαλακτίζεσαι που μητέρες πατρίδες τζιαι κρατάς τη δική σου υπόσταση ως κράτος. Τζιαι μετά είδα ότι η Κύπρος κάμνει ήδη κάτι παρόμοιο με Αίγυπτο τζιαι η Ελλάδα με γειτονικές χώρες. Άρα ίσως να μην είναι τόσο κακό, γιατί να μεν το κάμνουν θκιο χώρες τόσο φιλικές; τόσα δωδεκάρια δώσαμε. Τζιια μέχρι τον περασμένο μήνα η Τουρκία απειλούσε ότι θα έρτει νύχτα. Όταν κάμει ένα πχ επικοινωνιακό φάουλ η ΕΚ πλευρά κατηγορείται ότι σπρώχνει τους ΤΚ στην αγκαλιά της Τουρκίας. Όταν η Τουρκία κάμνει έτσι προκλητικές δηλώσεις έξω που τα δόντια γιατί να μεν σπρώχνει τους ΕΚ στην Ελλάδα;</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Μια κίνηση του ΝΧ όμως χρειάζεται θεωρώ προς τους ΤΚ/</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Περί ευρύτερων εξελίξεων, what a month να πούμε</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">- εκλογές ΔΗΣΥ. εννα δείξει. αισιόδοξος πάντως δεν είμαι</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">- εγίνικε τζιείνος ο κατσιαρισμός για το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Είδα τζιαι ολόκληρη τη συνεδρία της ολομέλειας. Εν τζιαι λλία που τραβούμε. Εσαλαβάτησα μια φορά στο τουίτερ για τη δημοσιογραφία που άμα δεν ακολουθήσεις μιαν ιστορία που την αρκή, δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις μετά που τα επακόλουθα άρθρα τζιαι ρεπορτάζ τι επαίχτηκε. Πλέον, έχω μιαν ιδέα αλλά ξέρω τζιαι εγώ, σάννα τζιαι επέρασε το θέμα, τζιαι εμείναν οι χαρακτηρισμοί στη βουλή τζιαι τα ξεκατινιάσματα στο τουίτερ</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">- τζιαι ήρταμε στο ζουμί της εβδομάδας. θκιο ιστορίες μπαμ μπαμ. Οδυσσέας - Τορναρίτης, φοβερό σενάριο. Τα ευτράπελα όταν η "αστική Λευκωσία" εν ουσιαστικά ένας κοινωνικός κύκλος ούλλος τζιαι ούλλος.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">- τζιαι μετά εν η πιο σοβαρή ιστορία με το δυστύχημα στη Λεμεσό. Προς το παρών φαίνεται να κυμαίνεται στο εύρος 'θεωρία συνομωσίας' - ΄όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά'. θα δείξει.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Εν λοαρκάζω να γίνει αυστηρά πολιτικό το μπλογκ, εξηγώ άλλη στράτα.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p></p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-30688653621513574382023-03-01T22:38:00.001+00:002023-03-01T22:38:35.603+00:00Τι άλλο να πούμε;<p> Έβαλα στόχο να γράψω κάτι 1η Φεβρουαρίου εδώ και μερικές εβδομάδες. Ο πρώτος, επιφανειακός λόγος είναι η νέα κυβέρνηση. Πες το προκατάληψη, πες το αντίληψη ότι τα πράγματα εν τόσο κοντά σε δυσάρεστα τετελεσμένα, νοιώθω ότι αυτήν τη κυβέρνηση θέλω να την έχω υπόλογο. Με την κυβέρνηση Αναστασιάδη, ήταν τόσα τα σκάνδαλα τζιαι πάλε εμίλησα με κόσμο τη δεύτερη εβδομάδα που δεν είχαν ιδιαίτερα αρνητικά αισθήματα. Θέλω να έχω κάποιο ημερολόγιο.</p><p>Ο δεύτερος, πιο ουσιαστικός λόγος, εν ότι έχω τούντην ανάγκη να γράφω τες σκέψεις μου. Η μοναξιά του εξωτερικού για την οποία εξαναμίλησα είτε εδώ είτε στο μπλογκ, δημιουργεί τούντην ανάγκη να φκάλλω έξω σκέψεις. Για να παραμείνει ένα προσωπικό στοιχείο στο μπλογκ.</p><p>Οπόταν μια (σύντομη) ανασκόπηση της πρώτης πράξης της κυβέρνησης, των διορισμών.</p><p>- ο Χατζηγιάννης, που ίσως απασχόλησε το πλείστο εν μου κακοφαίνεται τόσο. Υποψιάζουμαι ότι αδιάφορη θα μας περάσει η θητεία του. Τουτό μπορεί ναν το αισιόδοξο ή το απαισιόδοξο σενάριο. Για τον προκάτοχό του, κ. Τουμαζή, εν ξέρω πολλά. Πιο κατάλληλο βιογραφικό αλλά από τη θητεία τι αποκομίσαμε (όντως ρωτώ τι έκαμε). Είχα πει τότε που διορίστηκε η Γιολίτη τζιαι πολλοί έκραζαν εξ αρχής για το λάιφσταιλ της ότι θα την κρίνουμε από το έργο. Ε τζιαι είδαμεν τα. Αλλά το ίδιο θα πω και τώρα.</p><p>- ο Κεραυνός εν η μεγάλη απογοήτευση. Δεινόσαυροι με σκιές στο βιογραφικό λόγω Ελληνικής τράπεζας, κάτι ψιθύρους για πάρε δώσε με την Αρχιεπισκοπή. Μιαν ασύμφορη συμφωνία για τα αεροδρόμια στην προηγούμενη θητεία έπιασε το μάτι μου, αντι-Ευρωπαϊστής, τρομακτικό το έργο.</p><p>- στα θετικά μάλλον η Προκοπίου. Εν εσυμφωνούσα με όλες τις τες αναλύσεις αλλά παρακολουθούσα το ποτκαστ της εν έχω κάτι να προσάψω. </p><p>εν θα γράψω για ούλλους. Αλλά στραβά ξεκινά το καράβι. Συγάμπροι, συγκρούσεις ήδη με μια μερίδα του "αχταρμά", τζιαι το χειρότερο το μπλοκάρισμα για το διορισμό της 'Στασούς'. Θα έφερνε άλλον αέρα η (υφ)υπουργοποίηση της, ικανό να αναιρέσει άλλους διορισμούς. Στα θετικά να βάλουμε την αύξηση στις γυναίκες τζιαι το μεγαλύτερο ηλικιακό φάσμα. Θετικό διότι εν νομίζω να επίστευκε κανένας ότι θα είχε όντως 50% γυναίκες.</p><p>Σταματώ δαμέ για την κυβέρνηση. Μας πρόλαβαν τα γεγονότα δυστυχώς τζιαι αναφέρουμαι στο ατύχημα στην Ελλάδα. Να χαθούν τόσες ζωές, τόσο άδικα. Θλίψη και οργή. Γνώριμα και τα δυο συναισθήματα δυστυχώς/ Τα αυτονόητα θα τα παραβλέψω, ας τα πουν άλλοι. Μια που τες πρώτες σκέψεις μου ήταν ο διαγωνισμός που θα ακολουθούσε τζιαι οι συγκρίσεις στις αντιδράσεις στους σεισμούς στην Τουρκία τζιια στο χαμό των μωρών που εν εφταίαν τζιαι σε τίποτε.</p><p>Αδύνατον να αγνοήσεις τον κοινό παράγοντα. Για εξοικονόμηση πόρων τσαπατσουλιές, προσπέραση πρωτοκόλλων ασφαλείας που τελικά κόστισαν ζωές. Κάποιος έγραψε ότι ευθύνεται η Ευρώπη που μέσω των απάνθρωπων περικοπών τζιαι τη λιτότητα που επέβαλε την προηγούμενη δεκαετία, των ιδιωτικοποιήσεων, έφτασαν οι σιδηροδρόμοι στην κατάσταση αυτή. Διαφωνώ. Η ελληνική νοοτροπία είναι γνώριμη. Λιτότητα πέρασε τζιαι η Ισπανία τζιαι τα τρένα τους είναι άριστα (τζιαι φτηνά). Εν προτεραιότητες. Τζιαι στο ΗΒ που έχει 10+ χρόνια που κόφκουν λεφτά που τες υποδομές, εν νοιώθεις ανασφάλεια μπαίνοντας στα τρένα. Νοιωθείς φτωχότερος, λερωμένος κάποτε, εξαντλημένος επειδή έπεσε τόσο πολλά το επίπεδο της υπηρεσίας αλλά τα απαραίτητα πληρούνται. Δαμέ μιλούν για συστήματα που αγοραστήκαν το 2000 τζιαι ακόμα εν εγκατασταθήκαν. Τελοσπάντων, κλείνω το. Τες ίδιες ειδήσεις θωρούμε, τες ίδιες σκέψεις κάμνουμε. Τζιαι για την παραίτηση του τάδε αρμοδίου, την ΕΕ που πήρε την Ελλάδα σε δίκη πριν ένα μήνα για το επίπεδο των τραίνων, για τη σύλληψη ενός ανθρώπου που θα τον κατασπαράξουν για να μη φταίξουν άλλοι κτλ</p><p>Διάβαζα στο newsletter του Γεωργακοπούλου (συστήνω το) ότι 500,000 υπογραφές αρκούν στην Ελλάδα για να υποβάλει ο κάθε πολίτης πρόταση νόμου στη Βουλή. Μια συνταγματική πρόνοια που όμως δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Αξιοπερίεργο. Στο σημερινό κόσμο των ΜΚΔ τζιαι με το γνωστό τεμπεραμέντο των καλαμαράων εν το θεωρώ πανδύσκολο να παρθούν τέτοιες πρωτοβουλίες που οργανωμένα σύνολα. Στο ΗΒ εντωμεταξύ χρειάζουνται 100,000 υπογραφές για να συζητήσει η βουλή ένα αίτημα (petition) αλλά μόνο 10,000 (!!!) για να απαντήσει η κυβέρνηση. Στην Κύπρο δεν ξέρω αν έχουμε τέτοια πρόνοια (που το Σύνταγμα μας έχει και αγγλικές και ελληνικές ίσως επιρροές). Εν ξέρω τζιαι αν θα ήταν χρήσιμο κάτι τέτοιο όμως. Αρκετές μπούρδες ακουούνται στη Βουλή ως έχει</p><p><br /></p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-39813325824141295982022-09-11T12:30:00.003+01:002022-09-11T13:42:00.008+01:00Για την Αλισαβού<p> Όι που εν θα έγραφα ποστ.</p><p>Έγινε ένα περιστατικό προχτές, σε σχέση με το θάνατο της βασίλισσας, ένα περιστατικό που τζιείνα που αν ήμουν της γενιάς Ζ θα εκάθουμουν μες στο αυτοκίνητο να κάμω τικτοκ τζιαι να χρησιμοποιήσω λέξεις που εν υπήρχαν πριν 10 χρόνια για να εξηγήσω πόσο θύμα υπήρξα</p><p>Επήα να κουρευτώ, κουρεύκει με μια εγγλέζα κυρία, γύρω στα 50+, αρκετά ευκατάστατη, χαμογελαστή. Εννοείται η κουβέντα έπεσε στον πρόσφατο θάνατο της βασίλισσας τζιαι ερώτησε με πώς το βρίσκω. Είπα ότι πάντα εν λυπηρό να πεθαίνει κάποιος, εν ιστορικές μέρες, ενναν πολλά προκλητικό να δούμε τα έξοδα που εννα γινούν τις επόμενες μέρες στη χρονιά που ζούμε. (υπ΄όψην ότι Πέμπτη πρωί η νέα ΠΘ έφκαλλεν άρων άρων σχέδιο για τους λογαριασμούς του χειμώνα τζιαι που το απόγευμα που ανακοινώθηκε ο θάνατος της βασίλισσας, εν μιλά κανένας για τούντην κρίση - ούτε για τις εξελίξεις στην Ουκρανία).</p><p>Ε τζιαι τί τα ήθελα να πω έτσι πράμα, αφόπλισε.</p><p>Προφανώς φαν της βασίλισσας, ακολούθησε παραλήρημα. 70 χρόνια υπηρεσία, πάντα σταθερή στο καθήκον, έπιασε μια χώρα κατεστραμμένη μετά τον πόλεμο, σέβουνται την οι ηγέτες παγκόσμια, αξίζει τα ούλλα, αντιπροσωπεύει το πνεύμα της χώρας, επήεννε, επήεννε, νομίζω εν έπαιρνε ανάσα καν. Κάποια φάση εγύρισεν το πάνω της, τζιαι μένα λαλούν για τα λεφτά που ξοθκιάζω αλλά μόνη μου τα έκαμα, όι σαν την αρφή μου που ζιει με τα επιδόματα έσιει 25 χρόνια, ο κόσμος πάντα εννά μιλά κτλ κτλ.</p><p>Έκρυψα τζιαι εγώ τζιιαι ένεφκα καταφατικά, "όντως, όντως". Τι να έκαμνα, εξάλλου εκράτεν ψαλίθκια 5 πούντους που το λαιμό μου!</p><p>Στα σοβαρά τωρά, τζιείντην ώρα επήρα το στη χαριτωμενιά, μάνα μου τα εγγλεζούθκια. Αλλά όσο το εσκέφτουμουν πιο σοβαρά, ήταν μια μορφή καταπίεσης. Ένιωσα ότι μου επιβάλλετουν να πενθήσω, τζιαι όποια άλλα συναισθήματα απαγορεύουνται. Οπόταν αμολώ δαμέ μεριικές σκέψεις που έκαμα τες περασμένες μέρες, χωρίς να είμαι ειδικός, ζώντας 30 χρόνια σε τούντον κόσμο, 10 στην Αγγλία, 20 στην Κύπρο, πλέον ανεξάρτητο κράτος, μέλος της Κοινοπολιτείας.</p><p>- Ήταν βασίλισσα για 70 χρόνια, ενός κράτους που πρωταγωνίστησε στην αλλαγή που είδε ο κόσμος τον περασμένο αιώνα. Ήταν η σταθερά σε τούντην εξέλιξη, ο μισός κόσμος ήταν πάνω στα γαούρκα όταν εφκήκε στο θρόνο τζιαι τωρά μιλούμε για μεταβέρσες. Ανέβηκε στο θρόνο πολλά μιτσιά, λόγω συνθηκών, έζησε πέραν του μέσου όρου. Εν θα ξαναδούμε μονάρχη να βασιλεύκει τόσα χρονια θεωρώ, στο Δυτικό κόσμο τουλάχιστον. Για το τρίβια, εν δεύτερη η βασιλεία της σε διάρκεια, πρώτος ένας Λούης της Γαλλίας, που έγινε βασιλιάς σε ηλικία 5 χρονών. Οπόταν ναι, όποια γνώμη τζιαι να έχουμε, η διάρκεια της βασιλείας της προκαλεί ένα δέος τζιαι ένα σεβασμό. Τζιαι έκαμεν το με μια συνέπεια, ήταν μέχρι το τέλος καλά νοητικά φαίνεται.</p><p>- Το σχόλιο που έκαμα για τα έξοδα, ίσως να ήταν άστοχο. Εν λεφτά που θα εξοθκιάζουνταν κάποια φάση, εν θα φκουν που τον φετινό προυπολογισμό. Τζιαι ενώ η οικογένεια όντως ζει που την πούγκα του φορολογούμενου, φέρνουν πολλά λεφτά που έξω. Εννοώ τουρισμό (προς το παρών). Έτσι merchandise εν έσιει ούτε η Κοακόλα. Έρκεται κόσμος που παντού να δει τα ανάκτορα, να κάμει το αστείο ότι επήε Μπάκινκχαμ να πιει τσάι με τη βασίλισσα κτλ. Τα λεφτά που έννα ξοδευτούν τωρά έννεν τίποτε στες μίζες του Μπόρις τζιαι των υπολοίπων ομοίων τα περασμένα 3 χρόνια. Τζιαι αφού εν μας εφκάλαν τζιείνα στους δρόμους, γιατί να μας φκάλουν τούτα.</p><p>- Η παρπέρισσα είπε μου τζιόλας ότι έκαμε τζιαι τόσα για τις χώρες της Κοινοπολιτείας. Τζιαμέ έπρεπε να αντιδράσω. Εν τζιαι νάκκον αντροπή. Κοινοπολιτεία εν απλώς ένα ριμπράντινγκ της Αυτοκρατορίας. Για να μεν νοιώθουν οι χώρες εξευτελισμό που μαζεύκουνται τζιαι πισκαλιούν η μια της άλλης καθε 4 χρόνια στους αγώνες. Δηλαδή πέραν των γνωστών σφαγμών, εγκλημάτων, κλοπών φυσικού τζιαι πολιτιστικού πλούτου τόσων χωρών, η πολιτική επίδραση τζιαι τα συμφέροντα που επέβαλλε το ΗΒ τούντα 70 χρόνια εν αδιανόητα.</p><p>- Εν λογικό να κρατούμε εμείς κατζία τωρά για όσα εγίναν πριν τόσα χρόνια. Εν έχω καταλήξει κάπου. Ζω Αγγλία όμως, θα ήταν υποκρισία τουλάχιστον να πω ότι μισώ τη χώρα για όσα έκαμε της δικής μου χώρας. Έτυχε να ήμασταν μπυραρία την ώρα της ανακοίνωσης τζιαι κάτι ροκόλοι εγγλέζοι εξεκινήσαν τραούθκια, lizzie is in a box κτλ κτλ. Ήταν άβολο τουλάχιστον, αλλά ήταν αντίδραση εφηβική απλώς, τζιαι εμείς αλλάξαμε τραπέζι. Παρόμοιες αντιδράσεις όμως σε Σκωτία, Β. Ιρλανδία τζιαι σε άλλα κράτη εν πιο δικαιολογημένες διότι υπάρχει ένα ιστορικό υπόβαθρο.</p><p>- Εν ξέρω επίσης αν στέκει ο ισχυρισμός ότι ενώ φαινομενικά πολλοί επικριτές βλεπουν στη βασίλισσα την αυτοκρατορία τζιαι τα δεινά που επροκάλεσε, στην πραγματικότητα, εν η μονάρχης που στη θητεία της εκαταλύθηκε η αυτοκρατορία τζιαι 'επέτρεψε' τόσα κράτη να προχωρήσουν. Εκληρονόμησε την αυτοκρατορία που έναν περασμένο κόσμο τζιαι επήε με τα νερά των καιρών. Ούτε δαμέ καταλήγω κάπου τζιαι λογικά εν κάτι που σηκώνει ειδικούς τζιαι μελέτες πολλές. (Με το θάνατο της, o ΠΘ της Antigua and Barbuda, ανακοίνωσε δημοψήφισμα για να φύουν που την Κοινοπολιτεία. Επίσης έμαθα ότι στην Κοινοπολιτεία μπήκαν τζιαι χώρες που δεν ήταν στην αυτοκρατορία οικοιοθελών. Τροφή για σκέψη που λαλούν τζιαι οι ψεκ.)</p><p>-Αναχρονιστική η μοναρχία, βασιλιάες κτλ. Τούτο εν σωστό. Είναι. Αλλά βασιλιάες έχουν πολλές χώρες. Τζιαι στα παλάτια στη Σουηδία, στην κάθε Τσεχία, Ισπανία κτλ πάμε χωρίς να μας ενοχλεί. Τζιαι συντηρούνται τζιαι τζιαμέ οικογένειες που τα λεφτά των φορολογουμένων. Όντως φυσικά εν σε άλλο επίπεδο δαμέ. Αλλά εν είμαι υπέρ της κατάργησης. Εν μέρος της ταυτότητας του λαού. Εν ο Παρθενώνας τους, εν ότι οι μακαρονάδες για τους Ιταλούς, τα καγκουρώ για τους Αυστραλούς. Πρέπει σιγουρα να εκμοντερνιστεί ο θεσμός, να κάμει λλίο πίσω, ας έχουν λλιότερες εκτάσεις, παλάθκια, προσωπικό. Αλλά εν ένας θεσμός που διαφοροποιεί τη χώρα που ούλλες τες άλλες τζιαι εν βλέπω τι απομένει αν καταργηθεί εντελώς. Με το περασμά των γενεών τζιαι των διαδόχων είμαι σίουρος θα αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράματα τζιαι θα ισορροπήσουν. (Εν είμαι φαν του στέμματος όπως μπορει να εννοηθεί που τούντην παράγραφο, αλλά αναγνωρίζω τι σημαίνει για το κράτος, την κοινωνία τζιαι τον πολιτισμό της χώρας). Επίσης, υποκριτικό που τον Κούλλη της Τριμίκλινης να λαλεί αναχρονιστική τη βασιλεία στο Φβ, ενώ επροσκύναν τα οστά του κάθε Αγίου που του έφερε η Μητρόπολη στην ενορία του περιοδεία.</p><p>- Τέλος, τα δικά μας. Ακούεται πολλά ο ισχυρισμός ότι ευθύνεται για τον απαγχονισμό του Παλλικαρίδη. Εν συμφωνώ. Όντως αμφιβάλλω, αν θα μπορούσε να σταματήσει η ιδία τον απαγχονισμό. Ήταν μια νεαρή βασίλλισα ακόμα, που επεριβάλλετουν που ένα σωρό γέρους σε μια άλλη εποχή. Τζιαι ίσως συνταγματικά να μεν εμπορούσε να κάμει κατι. Εν ξερω. Απίθανο εν θεωρώ τζιαι το να μεν έφτασε ποτέ η επιστολή που ζητούσαν χάρη στα δικά της σιέρκα, ή να ήθελε να δώκει χάρη τζιαι ένας διοικητής δαμέ να το άκουε τζιαι έκαμνε μιαν επίσπευση της εκτέλεσης διότι αρκετά τους επελλάναν οι χωρκατοκυπραίοι. Το γεγονός είναι ότι η βασίλισσα, ή το στέμμα γενικά, ουδέποτε απολογηθήκαν για τα όσα επροκαλέσαν εν το πρόβλημα. Ακόμα τζιαι στον εκσυγχρονισμό τζιαι στη διάλυση της αυτοκρατορίας τζιαι του αποικισμού (βάλει νερά η κατάργηση ξέρω το), αφήκαν πίσω του πόνο, ορφανά, μάνες χωρίς παιθκιά τζιαι δεν το αναγνωρίσαν ποτέ. Αλλά. Εμείς τωρά, να λέμε ότι ατιμάζουμε τον Παλλικαρίδη αν λέμε μια καλή κουβέντα για τη βασίλισσα εν μεγάλη υποκρισία. Αρέσκει μας να έσιει άλλους κακούς να επιρρίπτουμε ευθύνες για τα κακά μας. Τι έχουμε κάμει εμείς που τότε για να σεβαστούμε τη μνήμη του Παλλικαρίδη; Εσύ που θέλεις βασανιστικό θάνατο για ούλλη τη βασιλική οικογένεια για το 55-59 γιατί εν είσαι κάθε μέρα έξω που το προεδρικό τωρά που φαίνεται να πηέννουμε για διχοτόμηση. Γιατί εν είσαι στη Λήδρας με ένα πανώ, στες βάσεις, στες πρεσβείες; </p><p>Αφήνω το δαμέ, εμακρυγόρησα τζιαι πρέπει τζιαι να μαειρέψω. Εν σκέψεις για συζήτηση που άφηκα δαμέ τζιαι όι απαραίτητα την οριστική μου άποψη. Θα μπορούσα να βάλω disclaimer κάθε δεύτερη πρόταση για να μεν μου την πέσουν καλύτεροι γνώστες τον όσων έθιξα ή απλώς πιο ένθερμοι αθκιασεροί. Αλλά εν το κάμνω, εν σκέψεις πεταμένες σε ένα μπλογκ που πιανει δέκα βιους. Τζιαι εν σκέψεις δικές μου που διαβουλεύουμαι στην κκελέ μου. Γεια.</p><p><br /></p><p>Upd: άλλο που εθυμηθηκα μετά που έφυα που το κουρείο ότι έπρεπε να πω. Αντιλαμβάνομαι ότι ο ρόλος της βασίλισσας ήταν τις τελευταίες δεκαετίες να μην παίρνει θέση, ειδικά στα πολιτικά. Αλλά γίνουνται πολλά σημαντικά γεγονότα που σηκώνει συζήτηση αν εν σωστό πλέον τόση αμεροληψία. Επεράσαμε το Μπρεξιτ, που τάχα πήρε θέση με ένα μπλε συνολάκι που εφόρησε με κίτρινες λεπτομέρειες. Αν υποθέσουμε ότι οι περισσότεροι φαν της βασίλισσας εψηφισαν υπέρ μπρεξιτ (ηλικίες, τάξη και πολιτικές απόψεις συνάδουν αρκετά), αν έπαιρνε θέση μπορεί να άλλαζαν αρκετά. Είπεν της ψέματα ο ΠΘ Μπόρις, ζουμε κλιματική καταστροφή, οικονομική δυσκολία ξανά τζιαι η νέα ΠΘ φαίνεται κόσμο της τζιαι για τα 2. Μήπως το στέμμα να πει κάτι;</p><p>Επίσης έγιναν κάποια σκάνδαλα πρόσφατα. Τζιαι εν εννοώ το megxit. Ο πρίγκηπας Άντριου εν μες στο σκάνδαλο Επστέιν, με ανήλικες μάλιστα. Ο πλέον βασιλιάς Κάρολος πρόσφατα ενεκατώθηκε με offshore, βαλίτσες με μετρητά τάχα δωρεές. Οπόταν εν μια άλλη σκοπιά στη συζήτηση για τη μοναρχία. Άσκηση επιρροής, αν εν πρόσφορο εδαφοςγια διαφθορά τζιαι πόσα άλλα γίνουνται που εν ξέρουμε </p><p><br /></p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-82689188313619506452022-08-22T22:56:00.001+01:002022-08-22T22:56:07.679+01:00Η νήσος των χαμένων δεντρών<p> Ο τίτλος προφανώς εν η μετάφραση του τίτλου του βιβλίου της Έλιφ Σιαφάκ. the island of missing trees. Το βιβλίο διακρίθηκε παγκόσμια μπαίνοντας στο shortlist για το women's prize of fiction. Εσύστησε το ενθουσιωδώς ο γιουτουμπερ που ακολουθώ για εισηγήσεις βιβλίων τζιαι γενικά ακούστηκε, σαν σειρά του netflix που την θωρούν ούλλοι για κάποιο διάστημα. Τζιαι έσιει να κάμει με την Κύπρο. Οπόταν εθκιάβασα το.</p><p>Τζιαι ενθουσιάστηκα. Έχοντας ζήσει πλέον τόσα χρόνια εκτός Κύπρου, σίγουρα κάποια πράματα "εκρομαντίκευσα" τα, θωρώ τα σε ένα ροζ συννεφάκι τζιαι ας διαβάζω ειδήσεις καθημερινά, είμαι στο κυπριακό τουίτερ 24/7 τζιαι εν θυμούμαι πότε επέρασε μήνας που εν εθκιάβασα μια είδηση που με έκαμε να ντρέπουμαι για την κατάντια μας.</p><p>Το βιβλίο εξελλίσεται ένα περίπου τα τελευταία 70 χρόνια. Ξεκινά με δυο εφήβους την εποχή του '74, αγγίζοντας τζιαι τις πρόσφατες δεκαετίες, τζιαι η ιστορία φτάνει μέχρι την προηγούμενη δεκαετία. Δεν προδίδω τίποτε αν πω ότι πραγματεύεται τον απαγορευμένον έρωτα ενός Εκ τζιαι μιας Τκ. Τα ιστορικά δρώμενα αγγίζει τα όσο όσο. Προσπαθώντας να πει αρκετά για να καταλάβει ο αναγνώστης το πλαίσιο τζιαι τις συνθήκες των ηρώων, χωρίς όμως να γίνεται ιστορικό σε καμιά περίπτωση. Οπόταν ενώ εν μια πλοκή χιλιοειπωμένη, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Γκλέτσος Παπαχαραλάμπους, το ιστορικο τζιαι γεωγραφικό πλαίσιο προφανώς κάμνει το ξεχωριστό για μένα, τζιαι ίσως κάθε κύπριο αναγνώστη.</p><p>Το αντισυμβατικό στοιχείο εν ότι ένα μεγάλο κομμάτι της αφήγησης γίνεται που ένα δέντρο, μια συκιά συγκεκριμένα. Οπόταν ίσως να ξενίσει κάποιος που περιμένουν ένα πιο 'σοβαρό' βιβλίο που μιλά για τον πόλεμο. Εδιάβαζα που ήμουν διακοπές στις γαλλικές ακτές τζιαι εγύρεφκα σύκα εξαιτίας του βιβλίου. Τζιαι ας μεν έφαα ποτέ μου σύκα ως πριν 3-4 χρόνια.</p><p>Αλλά το βιβλίο μιλά για πολλά άλλα, ίσως ακόμα πιο επιφανειακά. Ισότητα των φύλων, περιβαλλοντικά, μέχρι και ιστορία λοατκι+ υπάρχει. Ακούεται βεβιασμένο τωρά που το γράφω έτσι. Ήταν να γράψω ποστ για το βιβλίο αλλά ίσως επηρέαστηκα που ένα θρεντ στο τουίτερ σήμερα με όλα τα 'κατά' του βιβλίου. Τζιαι ναι, έχει αρνητικά. Τζιαι εγώ επρόσεξα ότι αναφέρει το τζατζίκι τζιαι το σαγανάκι σαν φαγητά των Εκ τζιαι αναφέρει τις κοινότητες σαν Έλληνες τζιαι Τούρκους (αντί Εκ τζιαι Τκ). Τούντο τελευταίο ομολογώ μου διέφυγε στην πρώτη ανάγνωση, ίσως επειδή κάποτε το σκεφτούμαστε έτσι για λόγους βολικούς (εννοώ ειδικά στο εξωτερικό που πρέπει να εξηγήσεις το κυπριακό).</p><p>Οπόταν ναι, μάλλον έχει πολλά θέματα το βιβλίο. Αλλά ειναι μια Τουρκάλα συγγραφέας, τζιαι το κυπριακό εν πολύπλοκο πρόβλημα που για κάθε πτυχή του υπάρχουν δεκάδες απόψεις, ερμηνείες τζιαι 'αλήθειες'. Το χάρηκα, ως ένα μυθιστόρημα που εξελίσσεται στην πατρίδα μου. Μάλλον πρέπει να μείνει ως τζιαμέ. Ας μεν περάσουν ούλλα που μικροσκόπιο.</p><p>Μετά που τέλειωσα το βιβλίο, μια απορία που είχα, εν γιατί το βιβλίο δεν είναι πιο γνωστό στον πιο "μέινστριμ" κύκλο. Εν ένα βιβλίο για την Κύπρο που έγινε παγκοσμίως γνωστό, μέχρι τζιαι η Ρις Γουίδερσπουν εδιάβασεν το (έσειι εταιρία παραγωγής ταινιών, με προτίμηση σε βιβλία γυναικών, οπόταν αν γίνει οτιδήποτε, you heard it here first). Η Χίσλοπ έγραψε βιβλία για την Ελλάδα τζιαι έπιασε μέχρι τζιαι υπηκοότητα, κάποτε γίνεται είδηση επειδή ένας Κυπραίος εν σε μια ομάδα επιστημόνων που εκάμαν πρόοδο ξερωγω σε ένα φαρμάκο κατά του καρκίνου. Τζιαι τούντο βιβλίο νομίζω εν έχει καν ελληνική μετάφραση; κανένας εκδοτικός οίκος; Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι εν λόγω της Τουρκάλας συγγραφέας. Εκτός αν εχει τόσες ανακρίβειες το βιβλίο που θεωρείται άχρηστο για την Εκ κοινότητα τζιαι εδιαφύγαν μου. Εμένα έφκαλε μου μια αγάπη για την Κύπρο πάντως, τζιαι εν γιαυτό που με τράβησε τόσο πολλά. Θα δείξει.</p><p>Στο θρεντ αναφερτήκαν άλλα βιβλία που κυπρίους/για την Κύπρο οπόταν προωθώ τα τζιαι δαμέ. Έννεν εισηγήσεις απαραίτητα</p><p>margarita's husband - andriana ierodiaconou</p><p>the women's coffee shop - andriana ierodiaconou</p><p>the cypriot - andreas koumi</p><p>plucked in a far-off land - taner baybars</p><p>ledra street - nora nadjarian</p><p>don't go back to kyrenia - mehmet yasin</p><p>eastern meditteranean - ivi meleagrou</p><p>maistotramountana: a kyrenia sea story - andreas keleshis</p><p>the traitors' club = marina christofides</p><p>the crescent moon fox - metin murat</p><p>the secret history of sad girls / nese yasin (no greek/english translation)</p><p>η αϊσέ πάει διακοπές - constantia soteriou</p><p>φωές από χώμα - constantia soteriou</p><p>πικρία χώρα - constantia soteriou</p><p>a watermelon, a fish and a bible - christy lefteri</p><p>the cypriot - andreas koumi</p><p>το βουνί - λουίζα παπαλοίζου</p><p>Εθκιάβασα τζιαι τη βιογραφία της Ζήνας Κάνθερ αν κάμνει κανένας ράφι στη βιβλιοθήκη του με κυπριακό θέμα</p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-61410694334849547632022-06-08T23:40:00.001+01:002022-06-11T19:44:53.190+01:00'Ημαρτον<p>Upd: Έκαμα μια αναδιάρθρωση του ποστ. Ανασύνταξα λλίο τες σκέψεις μου, κάτι ορθογραφικά/γραμματικά. Ένα επίλογο.</p><p>Τρέχουν οι εξελίξεις φίλες και φίλοι</p><p>Υπόθεση Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη, υπόθεση Βαξεβάνη στην Αθήνα. Στην Ουκρανία συνεχίζεται το δράμα τζιαι εμείς συνηθίσαμε. Στο Αμέρικα σκοτώνουν μωρά τζιαι φταιν οι ντραγκ κουίνς. Στον Ακάμα θέλουν να χτίσουν τζιαι τους πλείστους εν τους κόφτει. Πολλά τα ποτκαστ τζιαι οι εκπομπές για προεδριλλίκι. Η ανθρωπότητα οδεύει ακόμα προς τον αφανισμό. Αναπνοή.</p><p>Μα όπως φαίνεται παγιώνεται η θέση του μπλογκ ότι εν μπορώ να ενημερώνουμαι αρκούντως (άτσα) τζιαι να αγχώνουμαι για ούλλα. </p><p>Οπόταν συγκεντρώνουμαι για απόψε σε μια συγκεκριμένη ιστορία</p><p><a href="https://www.bbc.co.uk/news/business-61729392" target="_blank">The Lady of Heaven</a></p><p>Εξωφρενικό;</p><p>Στο ΗΒ, που έχει μιαν άλφα θέση παγκοσμίως στον κινηματογράφο και τον πολιτισμό τη σήμερον ημέρα, ακυρώνεται η προβολή μιας ταινίας διότι θίγεται μια μερίδα πολιτών. Μια μερίδα, που κακά τα ψέματα, λόγω θρησκείας ζουν τη ζωή τους με αρχές και συνήθειες που εν κάπως πιο οπισθοδρομικές</p><p>Προσπαθώ λλίο να αναλύσω την πρώτη μου αντίδραση, την ενστικτώδη. Τζιαι τα επιχείρηματα που μου ήρταν στον νου μετα. Στο στυλ του γνωστού reddit thread 'am I the asshole?', ερωτώ, 'am I the racist?'</p><p>Η πρώτη μου αντίδραση ήταν λλίο πιο χλιαρή που ένα 'ρε τους παλλιομουλλάες, δαμέσα εν λογοκρίνουνται ταινίες. Εν θα φέρετε τις συνήθειες μουσουλμανικών κρατών δαμέσα'.</p><p>Η τέχνη οφείλει να προκαλεί κάποτε αισθήματα. Η τέχνη εν λογοκρίνεται. Το Benedetta πέρσι πήρε τόσες διακρίσεις σε τόσα φεστιβάλ τζιαι δείχνει θκιο μοναχές να χρησιμοποιούν σταυρό για ντίλντο. Εμείς είμαστε πολιτισμένοι.</p><p>Μα μετά συνειδητοποιώ ότι όταν κτυπά σπίτι (λολ, when it hits home), είμαι πολλά πιο ανεκτικός τζιαι λλιότερο έτοιμος να απελάσω κόσμο πχ. Εν θεωρώ τον εαυτό μου καθόλου θρήσκο αλλά εν μου αρέσκει να γελοιοποιούνται τα πιστεύω άλλου, που τα έχει ιερά κτλ. Εν πρόκειται να ειρωνευτώ πχ τη θεία μου που θα προσευχηθεί για τα πάντα. Που το κέικ, ώς τη βροή, ως ιατρικά θέματα. </p><p>Όταν ήταν ένας γιατρός φίλος στο νοσοκομείο με Γκιλέν-Μπαρ το 2018 η μάνα του είπε του ότι ακούστηκαν οι προσευχές της τζιαι εξεπέρασεν το. Του γιου της του γιατρού. Εκνευριστικό. 'Οταν επέθανε μια φίλη μου το 18 που καρκίνο, οι γονιοί της επαουρίζαν μες στους διαδρόμους του νοσοκομείου ότι εν επειδη ήταν λεσβία. Εξοργιστικό.</p><p>Αλλά σίουρα, ούλλοι οι νοήμωνες Κυπραίοι γυρίσαμε τα μάθκια μας (rolled our eyes) στους χριστιανούς που θιχτήκαν που το El Diablo τζιαι εμαζευτήκαν έξω που το Ρικ. Αλλά είμαι εναντίον του να προσβάλλω το αίσθημα του άλλου που απλά πιστεύκει σε κάτι ανώτερο που για τζιείνον έσιει σημασία.</p><p>Σε άλλο επίπεδο, κάποια αστεία σε stand up comedy εν low hanging fruit πλέον. Σχεδόν σίουρα θα ακούσεις αστείο για τους καθολικούς πάτερ τζιαι τα αγοράκια αλλά πολλά πιο δύσκολα για τα εξωφρενικά εγκλήματα στο όνομα του ισλάμ. Θυμούμαι ένα επεισόδιο του Χιστορικόν που το βρήκα προκλητικό. Τα αστεία εγίνουνταν για να γίνουν τζιαι για να προσβάλουν - ένιωσα. Εν λαλώ κάτι καινούριο - εν λαλώ κάτι γενικά υποθέτω. Είπαμεν τα τότε με το Charlie, με τον ζωγράφο Γαβριήλ. </p><p>Δύο σημαντικές διαφορές εν ότιοι άλλοι που επεριπαίξαν το Ισλάμ επληρώσαν το με τη ζωή τους. Η κυβέρνηση έκαμε λάθος που εδίωξε τον Γαβριήλ αλλά δε θα τολμούσαν να του απαγορεύσουν να εξασκεί την τέχνη του. Τα σχολεία μας εν θεοκρατικά και οπισθοδρομικά, τζιαι έφταιξεν τους ο Γαβριήλ.</p><p>Μα έννεν γελοίο που υπάρχει τζιείνη η σειρά με τον Παίσιο; Ε τι; Εννά την κόψουμε; Τόσοι θωρούν την. Την υπόθεση με την παράσταση στο Χυτήριο εννα την ξιάσουμε, εν ήταν φασίστες τζιείνοι που εθέλαν να την κατεβάσουν; Μια σειρά που είχε ο Τσιάκκας που ήμουν Κύπρο με μοναχές τζιαι πολλή προσευχή εθώρουν την τζιαι άρεσκε μου - υπέροχη Μπεμπεδέλη. Τζιαι εφκήκα όπως εφκήκα. Αν μια σειρά με Χριστιανισμό εν σε κάμνει πιο Χριστιανό, γιατί μια σειρά με ύβρις θεωρείται υβριστική;</p><p>Η ουσία είναι ότι η τέχνη δε λογοκρίνεται. Χρειάζεται ένα επίπεδο τουλάχιστον, ένα κόντεξτ. Του Γαβριήλ ήταν πάντα έτσι η τέχνη του, μια ταινία εν ένα ολοκληωμένο πρότζεκτ που έσιει ένα σκοπό. αν πχ κάποιος κάμει γκραφίτι στην εκκλησία της Φανερωμένης θα το θεωρήσω ύβρις όμως. Νομίζω εν είμαι παράλογος - τελικα.</p><p>Καταλήγω ότι εν είμαι ρατσιστής. Προκατειλημμένος μάλλον λόγω ανατροφής; Ξέρω ότι η προβολή της ταινίας έπρεπε να γίνει τζιαι έβαλα τη λογική μου κάτω να καταλήξω κάπου. Μακάρι να εκάμναν ούλλοι την προσπάθεια που κάμνω.</p><p>Πάντως η υπόθεση έκαμε φοβερό πρόμο μιας χαμηλού μπάτζετ ταινίας τζιαι θα προσπαθήσω να τη δω αν τελικά προβληθεί. Τζιαι στο κάτω-κάτω έγραψα ολόκληρο κείμενο για μια ταινία που εν είδα καν, άρα τι άποψη να έχω. Αν όντως θίγει κάποια ιερά για κάποιους έννεν λάθος; Εν πρέπει να υπάρχουν όρια;</p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-59634934710026303742022-05-20T15:53:00.000+01:002022-05-20T15:53:12.214+01:00Derry Londonderry Κορμακίτης Koruçam<p> Ετέλειωσε προχτές η σειρά Derry Girls που το κανάλι 4 του ΗΒ. Τρεις μικρές σεζόν, λίγα και σύντομα επεισόδια, ξεπετάσσετε την εύκολα αν θέλετε, την εισηγούμαι. Είναι στο Netflix uk, δεν ξέρω αν είναι και στο κυπριακό. (θα χρειαστούν υπότιτλοι λογικα!)</p><p>Είναι κωμική σειρά και περιστρέφεται γύρω που τις ζωές 4 μαθητριών που το Derry της Β. Ιρλανδίας. Το Ντέρρι (έτσι θα το γράφω εγώ, κάμετε καλά), έχει την ιδιαιτερότητα ότι κάποιοι το αποκαλούν Ντέρρι, άλλοι Λάντοντερρι αναλόγως της θέσης του καθενός στην κόντρα Προτεσταντών και Καθολικών στη Β. Ιρλανδία. Η σειρά παραμένει κωμική θίγοντας την κόντρα αρκετά. Εν θα μάθει την ιστορία της Β. Ιρλανδίας ούτε του ζητήματος κάποιος άσχετος που εννα δει τη σειρά αλλά το ζουμί θα το πιάσει (ή θα απολαύσει τη σειρά ακόμα τζιαι αν δεν!)</p><p>Εντωμεταξύ αρέσκει μου που τα κανάλια παίρνουν τούντες πρωτοβουλίες τζιαι κάμνουν σειρές πολλά 'τοπικιστικές' (βλ. Still Game με τα γερόντια στη Γλασκόβη, επίσης συστημένη ) που φαντάζουμαι θωρούν τες κάτω στο Νότο τζιαι στο Λονδίνο τζιαι ξιουν την κκελέ τους.</p><p>Το φινάλε της σειράς διαδραματίζεται της μέρες του δημοψηφίσματος του 1998, το λεγόμενο Good Friday Agreement, που ηρέμησε τις συγκρούσεις μεταξύ των δύο κοινωτήτων. Επήα Μπέλφαστ 2-3 φορές τα τελευταία χρόνια. Η διαίρεση υπάρχει. Ίσως όχι στα μπαρ το Σάββατο τη νύχτα κάτω στο κέντρο αλλά όταν περπατάς στης γειτονιές, υπάρχουν οι Καθολικές περιοχές τζιαι τζιείνες των Προτεσταντών. Βλέπεις το στις πινακίδες, στα πολύ ιδιαίτερα murals/graffiti (κάποια άλλη λέξη χρησιμοποιούν που μου διαφεύγει τωρά) αλλά κάμετε γκουγκλ, εν σαν πινακοθήκη η πόλη.</p><p>Ήβρα το επεισόδιο αρκετά συγκινητικό τζιαι αναπόφευκτα έκαμνα τον παραλληλισμό με το δημοψήφισμα στην Κύπρο τζιαι πόσο ανίκανοι είμασταν τότε. Τζιαι πόση άγνοια κινδύνου φαίνεται να έχουμε σήμερα. Είχα θκιαβάσει τζιαι για το νέο άνοιγμα στα Βαρώσια πρόσφατα τζιαι εβούρκωσα. Αν δε σας έπεισα να δείτε τη σειρά, δείτε τουλάχιστον τούντο απόσπασμα που συζητούν παππούς-εγγονή τι να ψηφίσουν. Αλλάξετε τη γλώσσα, μόνο</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>
<blockquote class="twitter-tweet"><p lang="en" dir="ltr">Every girl deserves a Granda like Joe to guide them through life. What a guy 🥺 <a href="https://twitter.com/SaoirseJackson?ref_src=twsrc%5Etfw">@SaoirseJackson</a> <a href="https://twitter.com/hashtag/DerryGirls?src=hash&ref_src=twsrc%5Etfw">#DerryGirls</a> <a href="https://t.co/7RddMocPWv">pic.twitter.com/7RddMocPWv</a></p>— Channel 4 (@Channel4) <a href="https://twitter.com/Channel4/status/1527030011689062401?ref_src=twsrc%5Etfw">May 18, 2022</a></blockquote> <script async src="https://platform.twitter.com/widgets.js" charset="utf-8"></script>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-46326019319532199512022-05-14T17:02:00.000+01:002022-05-14T17:02:04.062+01:00ΨΥ<p> Η εβδομάδα που ψυχομαχεί να τελειώσει εν εβδομάδα ενημέρωσης για την ψυχική υγεία - η λεγόμενη mental health awareness week - .Εκαθιερώθηκε έχει μερικά χρόνια και γίνουνται διάφορες δράσεις. Στους χώρους εργασίας, προγράμματα στην τηλεόραση, φαντάζουμαι σε σχολεία κτλ. Γενικά ο διάλογος για την ψυχική υγεία έχει ανοίξει πολλά τα τελευταία χρόνια, σίγουρα καλώς.</p><p>Ακόμα τζιαι τζιείντην μια μέρα κάθε τόσο που ξυπνάς τζιαι νιώθεις το βάρος του κόσμου να σε κρατά στο κρεβάτι, εν καλυτερα να ξέρεις τι σου γίνεται, ότι εν εντάξει, παρά να το αγνοείς τζιαι να κάμνεις push through τις μέρες, κάτι που έχω την εντύπωση ότι μας περνάς πολλά στην Κύπρο. Που την άλλη εν θα κρύψω ότι κάποτε σκέφτουμαι ότι παραέγινε ίσως τζιαι η γενιά μας μπορεί ναν όντως χιονονιφάδες τζιαι πιαννουν άδεια που τη δουλειά να μείνουν μες στα σεντόνια επειδή εξυπνήσαν 'μπλε'. Αλλά για κάθε 'υπερευαίσθητο' μιλλένιαλ εκεί έξω, μπορεί να υπάρχουν δεκάδες άλλοι που ακόμα εν ξέρουν πώς να χειριστούν ή έστω να αναγνωρίσουν κάποια προβλήματα τζιαι φτάνουμε να χάνουμε μέχρι και ζωές. Οπόταν η συζήτηση πρέπει να συνεχιστεί. Ακόμα τζιαι αν το εκμεταλλεύουνται οι εταιρίες τζιαι εννα φτάσει να γίνει σαν το ρεζίλι του pride κάθε Ιούνη.</p><p>Στη συζήτηση για πιο σοβαρά περιστατικά που μπορεί να χρίζουν προσοχής επαγγελματιών, εν πρόκειται να μπω διότι εν έχω καμιά τέθκοια εμπειρία. Αλλά φκείτε έξω, μοιραστείτε τες σκέψεις σας, τους φόβους τζιαι τες ανησυχίες σας. Με κάποιον δικό σας, ένα φίλο ή συγγενή, ανώνυμα σε φόρουμς, μπλογκς τζιαι τουίτς.</p><p>Εκαθούμαστας τες προάλλες μιια παρέα τζιαι εσυνηδειτοποίησαμε ότι το 75% έπαιρνε κάποια φαρμακευτική αγωγή, 100% έψαξε βοήθεια που κάποιον επαγγελματία, 50%, έπιασε εβδομάδες άδεια για να νοιώσει καλύτερα. Έχω φίλους νοσοκόμους, γιατρούς τζιαι άλλους επαγγελματίες του χώρου. Οι πλείστοι έχουν όντως φτάσει στα όρια τους. Ένα Γεσυ που ζητά όλο τζιαι παραπάνω ενώ δίνει όλο τζιαι λλιότερα, μια πανδημία που τους εγονάτισε τζιαι τούτη ούλλη η συζήτηση στην κοινωνία... γυρώ που τα άτομα που έχουν τις απαραίτητες γνώσεις.</p><p>Τζιαι ακούω πρόσφατα τζιαι περιστατικά στην Κύπρο, ατόμων που ψάχνουν βοήθεια τζιαι είναι ένα βήμα μπροστά. Μπορεί ναν η αρχή του τέλους για αρκετές που τες παθογένειες της κυπριακής κοινωνίας. Αλλά εθυμήθηκα πρόσφατα που εφκήκαμε που την εκκλησια μια Κυριακή τζιαι έισε κάποιου είδους έρανο που το ΚΕΨΥ. Τζιαι εν είχα ίδεα τι είναι. Όταν είδα τα αρχικά εφαντάστηκα ότι εν για περιστατικά σχιζοφρένειας, τύπου Μαρία της γειτονιάς που έσουζε την κούκλα που είσιε για μωρό τζιαι επαραμίλαν. Τούτα εθωρούσαμε, τούτα εξέραμε. Γι'αυτό τέτοιες εκστρατείες εν τόσο σημαντικές</p><p>*δυσκολεύκουμαι να πιστέψω ότι το συγκεκριμένο ΚΕΨΥ έκαμνε τζιαι δραστικές ενέργειες για τα περιστατικά τζιαι μάλλον ήταν κάποιες κυράτσες που με κάθε καλή πρόθεση βλέπουν το σαν κάποιου είδους φιλανθρωπία ή οίκτο ακόμα αλλά ας μείνουμε στα αισιόδοξα</p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-32210182368275819702022-05-05T18:25:00.005+01:002022-05-05T18:25:58.894+01:00Choose your battles<p> Ήταν να το γράψω εχτές τούντο ποστ. Εκατεκλύσθην το τουίτερ μου και το ινστα με ποστ και στορις εξοργισμένα για το τι μπορεί να γίνει στην Αμερική με το δικαίωμα στην έκτρωση. Είχα γεμάτη μέρα τζιαι δεν είχα διαβάσει περί τίνος πρόκειται. Οπόταν έκαμα μια συνειδητή επιλογή την ώρα του σκρολ τζιαι είπα ότι θα μείνω εκτός. Εν θα ενημερωθώ, εν θα κάμω ριτουίτ. Είμαι αρσενικός, εν στην Αμερική, εν με αφορά, εν θα μπω να μάθω παραπάνω. Εν έχω τη δύναμη να εξοργιστώ για ακόμα ένα βήμα που κάμνει ο κόσμος προς τα πίσω. Έτσι ένιωθα εχτές. Εφκήκε η ιστορία με το Ρικ με τον Φοινικαρίδη, ο πλανήτης καίγεται, συζητήσεις για τις προεδρικές εν μπορώ να με κόφτει τζιαι τούτο τωρά. 'Ηταν τζιαι η κουβέντα με τον μιτσή που εσχεδίαζε επίθεση σε σχολείο, που τελικά εν εσχεδίαζε. Εν εύκολο μέσω του ίντερνετ να 'κινητοποιηθεί' η μάζα, εξού τζιαι τόσα ποστ στο ελληνόφωνο μου τουιτερ. Εμάθαμε να δείχνουμε πολλά νωρίς μόλις ξεσπάσει κάτι μιαν επιφανειακή, έντονη αλλά σύντομη ευαισθησία. Έτσι είχα δικαιολογήσει τζιαι τα τόσα ποστ που είδα. Έλειψε η μέρα, εν έκαμα το ποστ που απλά θα ελάλεν ότι εν με αφορά, εν θα σκοτιστώ τζιαι ότι ούλλοι πρέπει να προσέχουμε πόσο εκθέτουμε τον εαυτό μας σε ειδήσεις κτλ</p><p>Σήμερα στο reading list έπεσα πάνω σε τούτα</p><p>https://www.lifo.gr/now/world/explainer-ti-ginetai-epiteloys-stin-ameriki-me-tis-ambloseis</p><p>http://woofisarfkai.blogspot.com/2022/05/blog-post.html</p><p>https://cupofjo.com/2022/05/abortion-rights/</p><p>Οπόταν πήρα μιαν περιληπτική ιδέα για τις εξελίξεις. Φαίνονται τρομακτικές, σαν πρόλογος του handmaid's tale. Η άποψη μου εννοείται ότι είναι εναντίον (τούντων εξελίξεων που φαίνεται ότι τροχιοδρομούνται). Αλλά εξακολουθώ να πιστεύκω ότι εν με αφορά. Επίσης, η Αμερική εν ένα σύστημα που εν καταλάβω. Κογκρέσσο, γερουσίες, πολιτείες, ομοσπονδία. Εν ξέρω αρκετά για να έχω θέση στο τι πιστεύκω ότι πρέπει να γινεί πέραν του γενικού 'υπερ του δικαιώματος της γιναίκας για το σώμα της'.</p><p>Δαμέ στην Αγγλία, αν ξεσπάσει κάτι έτσι, μπορείς να στείλεις email του βουλευτή σου, του 'δημοτικού συμβούλου', υπογράφεις ονλάιν (τζιαι όντως σε χ αριθμό υπογραφών το θέμα πάει Κοινοβούλιο). Κάμνεις κάτι δραστικό. Στην Κύπρο κάμνεις βαβούρα ονλάιν τζιαι πάει το μήνυμα θεωρώ τζιαμέ που πρέπει - εξανάγινε. Δαμέ νοιώθω τζιαι ανήμπορος να κάμω κάτι ουσιαστικό. Οπόταν εν νομίζω να παρακολουθήσω το θέμα ιδιαίτερα. Μακάρι βέβαια να ανατραπεί η εξέλιξη. Αλλά όταν προκύψει συζήτηση στην Κύπρο (γελόκλαμα) γυρέψετε με, εκεί μάλιστα.</p><p>Το ποστ σήμερα τελικά έχει μιαν απάθεια που εν με χαρακτηρίζει. Αλλά έννεν τόσο για το θέμα, όσο για το πόσο ξένο μου είναι.</p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-31060031559105959252022-04-28T11:08:00.001+01:002022-04-28T11:08:13.630+01:00Checks and Balances<p> Τα τελευταία θκιο χρόνια έχω ακούσει άπειρες ώρες podcast τζιαι πολιτικές εκπομπές. Η αιτία φαίνεται να είναι και πάλι η πανδημία. Τηλεργασία που σπίτι, πόσα playlists να έχεις για να σπάζει η νεκρική σιγή του σαλονιού;</p><div dir="auto"><div dir="auto">Ξεκίνησα με legal matters, επήε pint of politics, ο Ψυλλίδης έκαμε κάποια επεισόδια με πολιτικό χρώμα, επήε nicosia uncut, figure it, netcast zone και lifo politics.</div><div dir="auto">Εν γράφω το ποστ για να κρίνω τις εκπομπές τούτες, ούτε για να εισηγηθώ κάποια συγκεκριμένη. Εν για κάτι πολλά πιο εφήμερο ίσως που γράφω. Σε πολλές που τούντες εκπομπές, ακούεται πολλά συχνά η φράση "checks and balances", είτε που τον καλεσμένο, είτε που τον παρουσιαστή. Ειδικά τις εβδομάδες που υπάρχει κάποιο εγχώριο σκάνδαλο διαφθοράς στην επικαιρότητα. Φάση να παίξεις drinking game. Ή να το βάλεις στο bingo card σου με τες άλλες χιλιοειπωμένες φράσεις ακούοντας μιαν εκπομπή. </div><div dir="auto">Κάμνει μου εντύπωση διότι εν μια φράση που τωρά φαίνεται να εξεφύτρωσε ενώ άκουα πάντα ειδήσεις, εδιάβαζα πολιτικά άρθρα τζιαι μπλογκς. Το ίδιο το φαινόμενο όμως έννεν τωρασινό (ή μάλλον η απουσία του φαινομένου).</div><div dir="auto">Για όσους δεν ακούν τούντες εκπομπές τζιαι εν ξέρουν προς τι το παραλήρημα, η φράση χρησιμοποιείται στις συζητήσεις περί διαφθοράς. Το Σύνταγμα της Κύπρου εν τέτοιο, που σε συνδυασμό με το Κυπριακό, άφηκε τον πρόεδρο της δημοκρατίας με φαινομενικά άπειρες εξουσίες ή τελοσπάντων χωρίς να είναι υπόλογος σε κάποιον άλλο θεσμό.</div><div dir="auto">Νομικός δεν είμαι, τζιαι καμία πρόθεση δεν έχω να υπερασπιστώ την παρούσα κυβέρνηση (ποιός έμεινε να έσιει έτσι μούτρα πραγματικά). Αλλά η φράση χρησιμοποιείται στο πλαίσιο κριτικής στην κυβέρνηση τζιαι απορώ. Εννεν κάτι που επροκαλεσε ο Αναστασιάδης όπως τζιαι να το κάμουμε. Κανένας πρόεδρος μετά το 74 δεν ήταν υπολογος σε checks and balances τζιαι χωρίς να έχω συγκεκριμένα παραδείγματα (γράφω τζιαι εν πτήση, εν μπορώ να γυρέψω) είμαι σίγουρος ότι ούλλοι εκμεταλλευτήκαν το τζιαι εκάμαν αμφισβητήσιμους διορισμούς για παράδειγμα.</div><div dir="auto">Τζιαι δεν ξέρω τζιαι σε τι οφελεί τούτη η θέση ως κριτική διότι το να αλλάξουμε εμείς το Σύνταγμα μονομερώς, χωρίς τους Τκ, ακόμα τζιαι αν είναι για το ευρύτερο τζιαι μακροπρόθεσμο καλό του τόπου, θα είναι μεγάλο φάουλ. Τζιαι ξέρουν το οι χρήστες της φράσης, διότι τζιαι νούσιμοι είναι τζιαι της σχολής της λύσης με τους Τκ είναι. Η απουσία checks and balances νοιώθω ότι παρουσιάζεται σαν αιτία των κακών του τόπου (που οκ ειναι σε κάποιο βαθμό) ενώ είναι (πρωτίστως) συνέπεια του μεγαλύτερου κακού του τόπου.</div><div dir="auto">Αυτά ρε παιδιά, τούντην αφορμή ήβρα μα φλυαρήσω σήμερα. Το pet-peeve στα ελληνικά έχουμεν το;</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">ΥΓ: υποψιάζομαι ότι η φράση προέρχεται που κανένα accounting ή legal regulatory directive τζιαι αφού είτε δικηγόροι είτε λογιστές εν οι παραπάνω εφτάσαμε δαμέ</div></div>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-42092730921223037262022-04-06T20:12:00.002+01:002022-04-06T20:12:16.361+01:00Cancel Hollywood<p><span>Άτσα πιασάρικος τίτλος, περιμένω τζιαι τα bots όπου τζιαι να 'σαι</span></p><p><span>Εν awards season σε μια χώρα μακριά που δαμέ τζιια μετά που θκιο χρόνια με υβρίδιες εκδηλώσεις επιστρέψαν σε όλο τους το μεγαλείο τζιαι τη γελοιότητα.</span></p><p><span>Εν θα μιλήσω για ταινίες, κόκκινα χαλιά τζιαι εμφανίσεις όμως. Εν ο παλιός Ντρήμερ τζιείνος, σε άλλες εποχές, ένδοξες.</span></p><p>Απλά μια σούμα γελοίων στιγμιοτύπων</p><p>Εξεκινήσαμε με τους αστέρες που ύψναν το μεσαίο δάχτυλο στον Πούτιν στα Independent Spirit Awards. Ώπα ρε μάγκες, εσυνθλίψετε τον κακό Πούτιν όπως εθεραπεύσετε τον Als με το ice bucket challenge τζιαι εφέρετε τον κόσμο κοντά με το αλησμόνητο imagine. Το cringe πώς να το πω στα ελληνικά; Εκαταλάβαμε πώς θα πάει η σεζόν.</p><p>Συγχωροχάρτι στην Κρίστεν τη Στιούαρτ που όντας κουίρ πλέον, με σχέση στο κόκκινο χαλί υπάρχει ένας περαιτερω συμβολισμός.</p><p>Ε μετά είχαμε τα critics choice. Που εκέρδισε η Campion, σκηνοθέτης του Power of the Dog, σε μια κατηγορία γεμάτοι άντρες, πλην της ιδίας σαφώς. Τζιαι αντί να πει κάτι φεμινιστικό, να στείλει ένα μήνυμα ενωτικό, εθεώρησε καλή στιγμή να πει ότι τουλάχιστον η ίδια, σε αντίθεση με τις αδερφές Γουίλιαμς (που εν παρών για ταινία για τον πατέρα τους), παίζει εναντίον των αντρών τζιαι όι χωριστά. Για τη Γουίλιαμς ρε φίλε, που θεωρείται που τους κορυφαίους αθλητές γενικά. Τζιαι των δύο φύλων. Σε όλα τα αθλήματα. Στην ιστορία.</p><p>Μετά ήταν τα Όσκαρ. Εν μπορώ να μεν πω κάτι για τον Σμιθ. Το περιστατικό γνωστό, οι απόψεις πολλές. Η βράβευση του λλίο μετά ξένισε αρκετούς, η ομιλία του περισσότερους. Ομολογουμένως, να αναιρούσε η Ακαδημία τη βράβευση του επί τόπου θα απαιτούσε αντανακλαστικά εξωπραγματικά.Αλλά στις επόμενες μέρες ξεκίνησαν οι συνέποιες να ξεδιπλώνουνται. Διαγραφή που την Ακαδημία, λογικό και αναμενόμενο. Αλλά να ξεκινούν να τον απολύουν που δουλειές, συμφωνίες, ως τζιαι ο ατζέντης του σκέφτεται να τον αφήκει.. μετά που κέρδισε Όσκαρ. Θεωρώ το υπερβολικό. Εκτέθηκε ο ίδιος, τιμωρείται που την Ακαδημία, θεωρώ το cancel προέρχεται που την ορμή των καιρών τζιαι όι που την ουσιαστική ανάγκη να μην ξαναδούμε τον τύπο με προβήματα διαχείρισης θυμού, προβλήματα γάμου, τοξική αρρενωπότητα. Που ότι κι αν προέρχεται, ήταν σε μια αίθουσα που οι μισοί κάμνουν ναρκωτικά στις τουαλέτες, οι άλλοι μισοί έχουν καποιο ιστορικό DUI, καφκά σε κλαμπ. Εννοείται ήταν λάθος του, αλλά να προσποιούμαστε ότι εν βλέπουμε βία κάθε μέρα, ούλλη μέρα ασταμάτητα εν γελοίο.</p><p>Την ίδια στιγμή που καταδικάζεται ο Σμιθ για τον τρόπο που εθεώρησε ότι πρέπει να υπερασπιστεί τη γυναίκα του, δοξάζεται (με την ταμπλοϊντική έννοια) ο Μασίν ο Γκαν ο Κελυ <strike>που τον λαλούν machine gun,</strike> επειδη το δαχτυλίδι που έδωκε της Μεγκαν της Φοξ εν κομμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να πρέπει να σκίσει τη σάρκα του δάχτυλου της για να το φκάλει. Καμιά τοξικότητα.</p><p>Τζιαι έρκουνται να κουμπώσουν τα Γκράμμυς. Που εβραβεύσαν τον Λουις Σι Κκέι. Τούτος ηταν κανσελλαρισμένος επειδή αυνανιζόταν μπροστα που κοπελλες. Εν ήταν μια φορά. Εν ήταν σε μιαν έντονη συναισθηματικά νύχτα, που μπροστά που εκατομμύρια μπορεί να θεώρησε ότι θίγεται ο αντρισμός του. Αλλά εβραβεύτηκε φέτος. Υπομονή Γουίλ. 2024 θα σε δούμε στα Όσκαρ. Και ο Τζέιμς ο Φράνκο επιστρέφει σιγά σιγά...</p><p>Τα Γκράμυς επίσης εσκεφτήκαν ότι εχορτάσαμε μεσαία δάχτυλα τζιαι μονόλεπτες σιγές τζιαι είπαν τα Γκράμμυς, που εν στο τέλος της σεζόν να φκάλουν τον ίδιο τον Ζελέσκι να μιλήσει. Στα Γκράμυς. Κάποιοα προσομοίωση ζούμε λογικά. Εκάμαν δουλίτσα όμως τα βραβεία. Προφανώς εν είχα αμφιβολία ότι σιγά σιγά θα χάναμε ενδιαφέρον. Ο συγκλονισμός μας γενικά κρατά γύρω στις 10 μέρες. Μαξ 1 χρόνο αν εν μια παγκόσμια πανδημία που επηρέασε τις ζωές μας σε όλους τους τομείς στο παγκόσμιο. Στον ένα χρόνο κουραστήκαμε.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjGPtZVYjhYoeD8j90IyrCtQdCyVac7yJaDqjmUwHhQODlj47uzdjW6O3gqrvn57TKblLKS9B6Cks6q_utNbZgRh-5JjFfU8OngIuSYr7tjCA_dnMBw8EFVciGbh3c6_7tG0Onc_wyjXr5LiAoojQFp75UbpRT_xeuPzfTfzlKJq1uqdSl479GxnPQeMQ" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="394" data-original-width="554" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjGPtZVYjhYoeD8j90IyrCtQdCyVac7yJaDqjmUwHhQODlj47uzdjW6O3gqrvn57TKblLKS9B6Cks6q_utNbZgRh-5JjFfU8OngIuSYr7tjCA_dnMBw8EFVciGbh3c6_7tG0Onc_wyjXr5LiAoojQFp75UbpRT_xeuPzfTfzlKJq1uqdSl479GxnPQeMQ" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">ΥΓ1: είδα εψές το morbius, την καινούρια ταινία του Λέτο. Τούτος που μας εσυγκλόνισε στο requiem, fight club, mr nobody εν σταυρώνει ταινία πρόσφατα. Οκ, dallas buyers club, ταινιάρα, δικαίως βραβεύτηκε. Αλλά μαντέψτε, παντελώς προβληματικός. Μηνύματα σε ανήλικες, σεξ καλτ, διαγωνισμός για τους φαν να κοιμηθουν στο κρεβάτι του.. Αλλά το Χολυγουντ αγρόν ηγόρασε.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">ΥΓ2: σε καμιά περίπτωση δεν υπερασπίζουμαι τον Σμιθ. Χειρονομία που περασμένες δεκαετίες ως απάντηση σε ένα απλά κακό αστείο. Για να μεν κανσελ Ντρήμερ</div><br /><br /><p></p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-11780852526504709612022-03-22T13:37:00.001+00:002022-03-22T13:37:17.180+00:00Ουκρανία<p>Buzzword ο τίτλος. Εν πρόκειται να κάμω κάποια πολιτική ή οποιουδήποτε άλλου είδους ανάλυση. Είχα κάποια πρόχειρα κείμενα για ανάρτηση αλλά με το που ξεκίνησε ο πόλεμος ένοιωθα ότι εν υπήρχε χώρος για κάτι άλλο στο διαδίκτυο. Νομίζω συνειδητά τις πρώτες μέρες δεν έκαμνα ούτε τουίτς (πού με χάνεις πού με βρίσκεις τζιημέσα είμαι, γι'αυτό το λέω). Φυσικά τα meme εν εχάσαν καθόλου χρόνο, κάτι που νομίζω με ξένισε. Πλέον επιστρέψαμε σε κάποιαν κανονικότητα (όι τζείνη προ-πανδημίας, μιαν άλλη).</p><p>Αντιλαμβάνομαι την υποκρισία. Οι πολέμοι δε σταμάτησαν ποτέ. Ακόμα και το επιγχείρημα για πρώτο πόλεμο στην Ευρώπη μετά τον Β'ΠΠ δεν ευσταθεί (κούγχου κούγχου μερικοί μερικοί)</p><p>Άκουσα, διάβασα και είδα περιεχόμενο ωρών για το ζήτημα. Και πολιτικούς, και κωμικούς και ειδήμονες αναλυτικές. Προβληματίζουμαι για πολλά που δεν έχω απαντήσεις. Τζιαι ενώ το έχουμε συνηθίσει, εν τρομακτικό που βομβαρδιζούμαστε με προπαγάνδα τζιαι που τις δύο πλευρές. Τζιαι για να μεν παρεξηγηθώ, αναφέρουμαι πχ σε τζιείνο το βίντεο που κυκλοφόρησε τες πρώτες μέρες με το τανκ που εχτύπαν το πολιτικό αυτοκίνητο. Τζιαι τελικά ήταν Ουκρανικό τανκ εκτός ελέγχου. Δεν ξέρεις τι να πιστέψεις. </p><p>Ξέρουμε ότι η Δύση έχει αίμα στα χέρια της. Η υποκρισία της ΕΕ στο θέμα είναι εξωφρενική. Εν προφανείς οι ομοιότητες με το Κυπριακό. Αλλά υπάρχουν και οι διαφορές. Ο διαχωρισμός των προσφύγων που δαμέ με τζιείνους που τζιαμέ. Γενικά, δεν ξέρω τίποτε, νοιώθω ότι δε μπορώ να είμαι απόλυτος για τίποτε πλέον. Εκτός του ότι την πληρώνει απλός κόσμος στη μέση εγωκεντρικών παράφρονων.</p><p>Αυτά. Απλά ήθελα να γράψω κάτι να μείνει για το Ουκρανικό</p><p><br /></p>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-85505834293225700642022-02-18T07:00:00.001+00:002022-02-18T07:00:00.185+00:00Ανθρώπων πάθη<p> Προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου με όσα ακούσαμε μόνο την τελευταία εβδομάδα. Αναφέρομαι στις δηλώσεις του Ρουβά, την αυτοκτονία στην Κάρπαθο, την ιστορία στην Πάτρα, το περιστατικό στο Ίλιον. Η λίστα μπορεί και να μεγαλώνει με την κάθε μέρα που περνά.</p><p>Οι δηλώσεις του Σάκη παραμένουν ακατανόητες για μένα. Αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να σέβεσαι και να αγαπάς κάποιον που γνώρισες και ταύτισες με μια συγκεκριμένη φάση της ζωής σου που θεωρείς σημαντική (Επίδαυρο). Το παραλληρίζω για παράδειγμα με τη μάνα ενός δολοφόνου για την οποία να είναι πιθανώς βιολογικά αδύνατο να αλλάξει το πώς νοιώθει. Ας νοιώθει ό,τι θέλει ο Σάκης. Αλλά πώς μπορεί να φκαίνει τζιαι να συντάσσεται με τον κατηγορούμενο με αυτόν τον τρόπο; Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν ψυχολόγοι που όντως θεωρούν ότι οι παιδεραστές πάσχουν που κάποιου είδους ασθένεια τζιαι αξίζουν μιας άλφα κατανόησης. Αυτά στον καναπέ του ψυχολόγου/ψυχιάτρου όμως. Στην κοινωνία τα πράγματα είναι διαφορετικά, ειδικά όταν εκμεταλλεύεσαι συνανθρώπους επανελλημένα, πόσω μάλλον παιδιά. Και είναι αντικειμενικά λάθος να ταυτίζεις την όποιαν άποψη έχεις για την κατάσταση του θύτη, με αυτή ενός εξαρτόμενου από ουσίες. Τζιαι άτε τα πιστεύκεις τούτα που είπες. Δε μπορώ να διανοηθώ πώς μετά που ένα χρόνο που εξελίσσεται η ιστορία τούτη, δεν έπιασες τον παλμό της κοινωνίας τζιαι να κρύψεις ή έστω να προβάρεις τζιαι να τριπλοσκευτείς τη διατύπωση. Μακρύ το κατηγορητήριο τζιαι τα ελαφρυντικά στερεύουν</p><p>Αφήνω αυτό εδώ </p><p><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/V_4w9scni5w" title="YouTube video player" width="560"></iframe></p><p>Για την Πάτρα περιμένουμε ακόμα να μάθουμε τι έγινε. Ενώ φαίνεται τόσο καχύποπτη η μάνα με μιαν απλή ανάγνωση του περιστατικού, εγώ κρατώ την αντίδραση του κόσμου στα ΜΚΔ. Νοιώθω ότι εν είμαστε μακριά που το να δούμε πολίτες να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους και τρομάζω. Είδαμε πολλές φορές τα φαινόμενα να απατούν, αλλά είδαμε τζιαι τη δικαιοσύνη να είναι άδικη. Αλλά η τόση σιγουριά που πολλούς για τη μάνα πως εν φόνισσα, δεν ξέρω κλωτσά μου.</p><p>Μιλώντας για πολίτες-τιμωρούς. προχωρώ στο Ίλιον. Απ'ότι φαίνεται μια ηλικιωμένη έκλεψε, ή προσπάθησε να κλέψει που υπεραγορά προϊόντα αξίας 30-40 ευρώ, τα καθημερινά. Η υπεραγορά προχώρησε σε μήνυση (τα νομικίστικα τα χάνω, αυτή είναι η διαδικασία που προβλέπεται;). Έφκαλε ρεπορτάζ κανάλι, έκραξαν στα ΜΚΔ, ανακάλεσε η υπεραγορά. Αλλά δεν είναι κι αυτό παράδειγμα που παίρνουν οι πολίτες τον νόμο στα χέρια τους; διερωτούμαι αν είναι συγκρίσιμο. Δε λέω να μπει η γριά φυλακή, ούτε να εξαθλιωθεί με ένα βαρύ πρόστιμο. Αλλά αν η υπεραγορά δείξει επιείκεια σε μια γριά που δυσκολεύεται σήμερα, γιατί να μη δείξει στην αυριανή; Και επανέρχομαι στην άδικη δικαιοσύνη, στην Κύπρο βάλαμε φυλακή οικογενειάρχη που έκλεψε δυο χαλλούμια...</p><p>Και κλείνω με την Κάρπαθο που πατέρας αυτοκτόνησε. Λένε στα ΜΚΔ επειδή δεν άντεχε το χλευασμό των 'συγκαφενιτών' του για το βίντεο του γκέι γιου του. Σε αυτό πώς καταλήξαμε δεν κατάλαβα, άφησε κάποιο σημείωμα; Διότι με αυτό το αφήγημα στρέφεται η οργή της μάζας στους συγκαφενίτες. (Για αυτή την εβδομάδα τουλάχιστον, κάποιος άλλος θα μας εξοργίσει από Δευτέρας). Εννοώ ότι μπορεί να αυτοκτόνησε που δική του εσωτερική ντροπή μόνο για το γιο του. Τζιαι δεν ξέρω τι να πρωτονοιώσω, οργή ή λύπη. Για τον παπά εννοώ. Για τους συγκαφενίτες εν περιττό να πούμε κάτι. Κάθε παιδί που κάμνει το μαυροσκοτεινό το come out, έχει νομίζω μια 'πισινή' για το 'αν πάθουν τίποτε;', 'αν μέινουν στον τόπο'. Τζιαι τούτη η ιστορία εν μπορώ να φανταστώ πόσα κοπελλούθκια εννα σπρώξει πιο μέσα στην ντουλάπα. Τζιαι λυπούμαι. Τζιαι νευριάζω με τον πατέρα που εν ήβρε τη δύναμη να υπερασπιστεί το γιο του. Να σηκωστεί να πάει σε άλλη πόλη αν δεν αντέχει, να γεράσει με τον γιο του.</p><p>Προσπαθώ ακόμα να τα επεξεργαστώ. Μπορεί ναν πολλά πιο απλά τα πράματα που ότι τα κάμνω. Τζιαι να φύουν που τες ειδήσεις πριν καταλήξω κάπου.</p><div><br /></div>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-42431666739664025582022-01-25T07:11:00.003+00:002022-01-25T07:11:58.763+00:00Ανακεφαλαίωση αναγνωσμάτων<p> Πώς είναι στα ελληνικά το recap ρε παιδιά; Το λεξικό λαλεί ανακεφαλαίωση αλλά εν μου κάθεται*! Είπαμε, παραπάνω ελληνικά, λλιόττερα εγγλέζικα </p><p>Λοιπόν. Ένα αργοπορημένο ποστ, συνήθως ο κόσμος τούτα κάμνει τα Δεκέμβρη, άτε νωρίς Γενάρη. Εγώ προχτές εξανάνοιξα το μπλογκ τζιαι ελοάρκαζα να γράφω εβδομαδιαία αφού είχα 3-4 θέματα στα <strike>ντραφτς</strike> Πρόχειρα που ήθελα να συντάξω εν ευθέτω χρόνω. Αλλά η αργοσχολία και η ασυνέπεια δεν είναι ξένες έννοιες του <strike>ιστολογίου</strike> μπλογκ (!!) αυτού.</p><p>Στο θέμα μας. Εγώ με τα βιβλία είχα πολλά καλή σχέση που παιδί μέχρι τα πρώτα χρόνια της εφηβείας. Το έχασα εκεί στα λυκειακά χρόνια. Διαβάσματα, έννοιες της εφηβείας, ξεκινούσαν και τα ΜΚΔ και το broadband. Εξαιρούνται Χάρι Πότερ.</p><p>Κάπου στο 2019 ξαναξεκίνησα συστηματικά νομίζω. Ανακάλυψα και το goodreads που ταΐζει την αρρώστια μου με το να φτιάχνω λίστες ατέλειωτες (500+). Ένα βιβλίο το μήνα δηλαδή, τίποτε δραματικό, είχα και διαβάσματα. Φέτος το πήρα στα 15 με προσπάθεια (εξηγώ παρακάτω).</p><p>Λόγω καραντίνας, οι βιβλιοθήκες ήταν κλειστές (για κάποιες που τες καραντίνες τελοσπάντων) που ήταν το κύριο μέσο που έβρισκα τα βιβλία που ήθελα. Πήρα kindle λοιπόν και ξεκίνησα με τα δωρεάν του Amazon Prime, που ως επί το πλείστον εν τα κλασσικά <strike>βαρετά</strike> βαριά. Εξού και κάποιες από τις πιο κάτω επιλογές. Βρέθηκα στην ανάγκη. Στην πορεία αγόρασα κάποια, μπήκα και audiobooks, ντάξει. Μια σχετική απορία την έχω, προς όλους τους βιβλιοφάγους. Τι κάνετε με τα βιβλία; Δωρίζετε κάθε 5 χρόνια κάποια; Βάλλετε ράφια αβέρτα; Θωρώ κόσμο που διαβάζει 30 βιβλία το χρόνο και αυτός είναι ο βασικός μου προβληματισμός. Μακρυγορώ όμως. Σύντομη ανασκόπηση (*ήρτε μου η μετάφραση τωρά αλλά άφηκα τον τίτλο). Εν αρκετά τα βιβλία οπόταν θα πω μόνο θκιο λόγια</p><p>1. Animal farm: ήμουν Κύπρο, το βρήκα σπίτι, ήταν στη λίστα. Όλοι πρεπει να το διαβάσουν τζιαι ίσως ναν καλό να διαβάζεται κάθε δεκαετία της ζωής του ανθρώπου, ήταν μόλις η πρώτη μου. 5/5 διότι δεν τολμώ κάτι λιγότερο</p><p>2. 1984: έπρεπε να γίνει κι αυτό. Kindle. Τρομακτικό, συμφωνώ με τις εκατομμύρια αξιολογήσεις του βιβλίου στα χρονικά. Υπάρχουν τρομακτικότερα δυστοπικά εκεί έξω που εκδόθηκαν πολλά πιο μετά όμως. 5/5 για τον ίδιο λόγο με πιο πάνω. </p><p>3. Norwegian wood. Δανεικό της Χιονονιφάδας. Τι όμορφο βιβλίο ρε. Ιαπωνία, 60s, κολλεγιόπαιδα. Έκαμα playlist με όλα τα τραγούδια που συναφέρνει, 60s, επίσης χαριτωμένο. Η ταινία εν στη λίστα με τις ταινίες. Λαλώ όμορφο και χαριτωμένο αλλά εν μελαγχολικό βιβλίο, με ευαίσθητα για κάποιους θέματα (κατάθλιψη, αυτοτραυματισμό) 5/5 με την ψυσιή μου</p><p>4. Το τρίτο στεφάνι. Αντιλαμβάνομαι την αξία που μπορεί να είχε το βιβλίο πριν χρόνια. Με κούρασε. Πολλά τα πρόσωπα, μου θύμιζε βιβλία λαογραφήματα που εκάμναμε στο σχολείο. 2/5</p><p>5. Ι am Cyprus: μικρό βιβλίο, δώρο της Χιονονιφάδας με σύντομες ιστορίες που κάτοικους του νησιού, απόκληρους. Κάποιες σκληρές ιστορίες, σε κάποιες θα μπορούσε ο συντάκτης (editor;) να κάμει καλύτερη δουλειά. 3/5</p><p>6. High rise. Εγόρασα το παλιά δώρο της Χιονονιφάδας με σκοπό να μου το δανείσει, όπερ και εγένετο φέτος. Μετά το πρώτο τρίτο περίπου του βιβλίου έχασε το ενδιαφέρον νομίζω. Δε θυμούμαι καν το τέλος να φανταστείτε. Έχει γίνει και ταινία, με χειρότερες κριτικές από του βιβλίου. Ο ήρωας μένει σε μια τεράστια πολυκατοικία, με τις διαφορές κοινωνικές τάξεις να μαλώνουν εν τέλει κτλ. 2/5</p><p>7. Seasons of migration to the North: ακόμα ένα που δεν πολλοθυμούμαι. Μπήκε στη λίστα που τον Jack Edwards**. Είχε όμορφη γραφή όμως το θυμούμαι. 3/5 για να μην το αδικήσω αφού δε θυμούμαι πολλά. Mια εισαγωγή τελοσπάντων στην Αφρικανική λογοτεχνία.</p><p>**Ο Τζακ ο Έντουαρντς εν γιουτουμπερ που εν άρρωστος με τα βιβλία, τύπου εθκιάβασε 164 το 2021! Παρασέρνει με τζιαι βάλλω πολλές που τες εισηγήσεις του στις λίστες μου τζιαι πρέπει να το κόψω, ειδικά πλέον που καταλάβω διαφορές στα γούστα μας. Μα πόση Τζέιν Όστεν να θκιαβάσει το πλάσμα! </p><p>8. The Great Gatsby: ακόμα ένα που δε χρειάζεται συστάσεις, από Kindle. Λίγο πριν ή μετά που το διάβασα, είδαμε ένα διαδραστικό θέατρο, σε ανοιχτό χώρο παρακαλώ, στο Brighton. Εν ωραίο βιβλίο, με αναπάντεχη κατάληξη, αλλά έννεν συναρπαστικό αρκετά να μείνεις ξύπνιος να το διαβάζεις θεωρώ. Τα πάρτυ των 20ς, γκλαμουριά με μια εσωτερικευμένη μιζέρια. 4/5</p><p>9. The man and the sea: Τούτο εν θυμούμαι πώς μπήκε ση λίστα μου, είχαν ανοίξει οι βιβλιοθήκες πάντως. Εμένα ετράβησε με, άρεσε μου η υπόθεση, ένας γέρος να παλεύκει με τη θάλασσα τζιαι ένα κήτος. Άλλοι πιο σαρκαστικοί θα το βρουν κουραστικό φαντάζουμαι, σατζιήν, ας πεθάνει ένας που τους θκιο επιτέλους. 4/5</p><p>10. Olive Kitteridge: τζιαι τούτο νομίζω θα το κατατάξω σαν λαογράφημα. Εν καλό, το πώς εν γραμμένες οι ιστορίες τζιαι μπλέκουνται γύρω που την πρωταγωνίστρια που εν ένας δύσκολος χαρακτήρας. Καλό ήταν. Το 3/5 μπορεί να φαίνεται χαμηλό αν πω ότι θα επιδιώξω τζιαι τα υπόλοιπα της σειράς (έχω την εντύπωση εν σειρά με παρόμοιο ύφος τζιαι όι συνέχεια στην ιστορία κτλ)</p><p>11. Τα τάπερ της Αλίκης: Είπα να δοκιμάσω την Έλενα Ακρίτα. Εν ένα βιβλίο που διηγείται τις ζωές 3 γυναικών, 3 γενιές. Η Ακρίτα εν καλή στο γράψιμο, εν νομίζω ναν το αριστούργημα της το συγκεκριμένο. Εν χαριτωμένη προσθήκη των ονομάρων της εποχής, Βουγιουκλάκη, Φίνος φιλμ κτλ για τους λάτρεις τις εποχής. Εδιάβασα το παραπάνω στη θάλασσα. Που νομίζω εν κατάλληλο κλίμα για το βιβλίο. 2/5</p><p>12. The remains οf the day. Πρώτος Ishiguro. Είδες τον Τζακ, μαθαίνει μου τζιαι τα πρώτα ονόματα στη λογοτεχνία. Εν μου πολλοάρεσε τολμώ να πω αλλά μάλλον εν η υπόθεση που εν με τράβησε. 1950ς, ένας μπάτλερ κάμνει ενα ταξίδι στην Αγγλία για μιαν ανεκπλήρωτη αγάπη. 2/5</p><p>Πολλά που τα πιο πάνω βιβλία ήταν επίτηδες μικρά διότι ήθελα να φτάσω τον στόχο των 12 τη χρονιά. Όταν τα κατάφερα, πήρα ένα μεγαθήριο.</p><div dir="auto">13. The count of Monte Cristo: ανυπομονούσα να το τελειώσω. Δεν το έχω με τα κλασσικά. 1/5</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">14. Η καλύτερη χειρότερη μερα της ζωής σου: Πρώτος Κορτώ, ήταν κάτι <strike>μέρες </strike>εβδομάδες περίεργες. Είναι όντως λίγο σαν εγχειρίδιο για τις μαύρες μέρες οπόταν δεν ξέρω πώς να το κρίνω. Νομίζω είναι σαν ενα πατ πατ στην πλάτη. Και αυτό κάποτε αρκεί. 4/5</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">15. Ζήνα Κάνθερ: Τούτο εμπηκε στη λίστα μετα που τουίτς που είδα τζιαι έδωκα πάνω του στο βιβλιοπωλείο. Ήβρα το συναρπαστικό. Εν βιογραφία, αλλά τζιαμέ που εδιερωτούμουν αν έσιει τζιαι λλίο αλατοπίπερο, έπρεπε να μου θυμίζω πόσο άλλαξε η Κύπρος τον 20ο αιώνα. 5/5</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">16. Exciting times:... που δεν ήταν exciting καθόλου. Μια κοπελίτσα στο Τόκυο, λίγο αναποφάσιστη, λίγο ανώριμη, θα πω και εκνευριστική. Δεν ξέρω αν είναι καλό μαρκετινγκ, αλλά είχα την εντύπωση εδιαβάζαν το ούλλοι για κάποιο διάστημα. Αλλά δεν είδα το γιατί. 1/5</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">17. Μidnight library: ακόμα ένα που ήταν όντως παντού τους τελευταίους μήνες. Αφορμή για να το πάρω κι εγώ, το bookworm.gr, μια ελληνική λέσχη βιβλίου. Συστήνεται ένα βιβλίο το μήνα, υπάρχει μια zoom κλήση τέλος του μήνα για συζήτηση. Στα ήμειλ ήμουν γραμμένος μήνες (Τζιαι έβαλλα τα απλώς στη λίστα). Τούτο ήταν τζιαι η περιέργεια που είχα για ένα αρκετά δημοφιλές, καινούριο βιβλίο οπόταν πήρα την ευκαιρία. Το βιβλίο εν καλό. Μια νεαρή, με κατάθλιψη, ή τελοσπάντων θέματα ψυχικής υγείας ακροβατεί ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο σχεδόν κυριολεκτικά. Στο ενδιάμεσο, μια βιβλιοθήκη με κάθε βιβλίο να αναπαριστά τη ζωή που θα μπορούσε να έχει με άλλες επιλογές. Ξανα, το βιβλίο εν καλό. Η υπόθεση πρωτότυπη, οι χαρακτήρες συμπαθητικοί κτλ. Ακούεται επιστημονικής φαντασίας με τα μεταφυσικά αλλά δεν είναι. Πραγματεύεται θέματα ψυχικής υγείας. Και αυτή είναι ο μεγαλύτερη κριτική του βιβλίου. Περνά τα λλίο ελαφριά τα θέματα τούτα. Εμένα δε με ενόχλησε ιδαιίτερα τούτο, φτάνει να το δεις απλως σαν ένα βιβλίο, όχι σειρά ραντεβού με τον ψυχοθεραπευτή σου. Που την άλλη, όταν ξέρεις ότι θα σε διαβάσουν εκατομμύρια (ο συγγραφέας εν σε μεγάλη ρέντα), οφείλεις να διπλοσκεφτείς κάποια πράματα. Δεν ξέρω, εμένα μου άρεσε ξαναλέω 4/5</div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">Συστήνω τη λέσχη. Τα πλείστα βιβλία μου διεγείρουν το ενδιαφέρον αν και λίγα διαβασα όντως. Η κλήση ήταν χαλαρή, με 30-40 άτομα αλλά καλό συντονισμό, μιλάς μόνο αν θέλεις, κάμερα μόνο αν θέλεις. </div><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">Το βιβλίο του μήνα εν το Travelling in a strange land. 2022 αλλά δε θέλω να ξεχάσω να το εισηγηθώ και μέχρι του χρόνου θα μου περάσει ο ενθουσιασμός. Εν το τέλειωσα ακόμα αλλά το απολαμβάνω! Ένας πατέρας εκ Β. Ιρλανδίας, οδηγά μέχρι το Σάντερλαντ παραμονές Χριστουγέννων που σπουδάζει ο γιος του και εγκλωβίστηκε που το χιονιά γριπωμένος. Το βιβλίο είναι κυρίως οι σκέψεις του και οι αναμνήσεις του, με τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες κάθε πατέρα, άντρα κτλ. Μαθαίνουμε τζιαι μια τραγική ιστορία καθώς εξελίσσεται το βιβλίο. Σχεδόν ο λόγος που σηκώνουμαι το πρωί τούντες μέρες, χα!</div>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-67392718025204160962022-01-12T08:19:00.005+00:002022-01-12T08:19:53.400+00:00Ξανά μανά<p> Να το ξαναξεκινήσω το ρημάδι να δούμε τι θα γίνει. Επιστροφές, καταστροφές αλλά δεν επέστρεψα και μόνος. Αφού υπάρχουν πράγματα που δεν χωρούν στους 280 χαρακτήρες του τουίτερ και ούτε το θρεντ ικανοποιεί την αναγκή για συνοχή στη σκέψη όπως ο συνεχής λόγος. Α ναι, στην επανεκκίνηση αυτή θα προσπαθήσω να είμαι και (πιο) ορθός ελληνικά, μέχρι και τόνους ξεκινήσα να βάζω - οπόταν αν είναι λάθος τα 'συνοχή' και 'συνεχή' που είπα ενημερώνετε. Αν θα γράφω κυπριακά ή ελληνικά δεν αποφάσισα. Χαλαρά. Νόμιζα στα τέλη του 2021 ότι εν κοινωνικούς/πολιτικούς προβληματισμούς που θα θέλω να εκφράζω, έρχονται και εκλογές, θα έχουμε πολλά να πούμε (ποιοι;) αλλά όπως βρέθηκα ξύπνιος στις 3 το πρωί εψές, εγώ και το ταβάνι, σκέφτηκα τρία άσχετα ποστς στο τσακ μπαμ. Κορδόνι μας πάει η επικαιρότητα, αφορμές θα βρίσκω πολλές, χρόνος και συνέπεια χρειάζεται. Οπόταν ό,τι θέλω θα γράφω. Εκτός τα προσωπικά. Πάθαμε και μάθαμε. </p><div dir="auto"><div dir="auto"><br /></div><div dir="auto">Σκέφτομαι ότι το τουιτερ παρομοιάζεται με το να κάθεσαι σε ένα παγκάκι στην πλατεία, όχι απαραίτητα τα σκάφη λέιζερ ολυμπιακού ιστιοπλόου στην Ελευθερίας, τζιαι να φωνάζεις δυνατά τις σκέψεις σου. Πολλοί περνούν παραδίπλα, ακούν και αγνοούν, περισσότεροι δεν σε ακούν καν που τη φασαρία γύρω αλλά θα βρεθεί τζιαι ο κάθε τυχαίος που θα σου απαντήσει ή και να σε βρίσει. Το μπλογκ όπως έγινε, ή μάλλον όσοι μείναμε είναι σαννα τζιαι είσαι στην άκρη της ίδιας πλατείας με τη μύτη να ακουμπά το κρύο τούβλο τζιαι να λες τις ίδιες σκέψεις. Λιγότεροι θα σε ακούσουν και ακόμα λιγότεροι θα σου απαντήσουν. Και κάποτε, αυτό είναι καλύτερο.</div></div>Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-85090011567564483572019-01-09T21:44:00.000+00:002019-01-09T21:44:54.566+00:00Δείπνο για λίγους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ποιοί εν τα γουρούνια;<br />
Ποιοί εν οι γάτοι;<br />
Τι είναι οι αλυσίδες;<br />
Το φαγητό;<br />
Η τίγρη;<br />
Η μηχανή;<br />
Ο "μάγειρας";<br />
Το σπίτι;<br />
Το σερβίτσιο;<br />
<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://player.vimeo.com/video/288759859" width="640"></iframe></div>
Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-86139705922302183992018-08-23T11:53:00.000+01:002018-08-23T11:53:00.524+01:00Cyprus through the looking glass<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μα δε ποιος επέστρεψε που τους νεκρούς. Τούντη φορά εν είχα σκοπό να επιστρέψω. Νοιώθω ότι εν έχω κάτι να πω πλέον. Διαβάζω όλα τα μπλογκς ανελλιπώς, εννεν τζιαι πολλά πλέον έτσι τζι'αλλιώς.<br />
<br />
Στα κυρίως. Μέσα στο ξεσκαρτάρισμα που κάμνω από λίστες κτλ, τζιαι στην προσπάθεια να μεν ξεκινήσω άλλη σειρά μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη, είδα ένα βίντεο που είχα στο watch later του youtube για χρόνια. Μπορεί ναν τζιαι που δαμέσα που το ήβρα. Εν μια παλιά εκπομπή του bbc για την Κύπρο. Εισβολή, κατεχόμενα κτλ. Εν γυρισμένη το 1989, 'μόλις' 15 χρόνια μετά την εισβολή.<br />
<br />
Ε μετά που τούτο αναμενόμενο ήταν να δω τζιαι το επεισόδειο του Dark Tourist στο Netflix με την Κύπρο. Ω ναι! Τούτο εν μια σειρά όπου ένας Νεοζηλανδός γυρίζει τον κόσμο τζιαι θωρεί 'εναλλακτικούς' ας πούμε τουριστικούς προορισμούς. Στο επεισόδειο τούτο εν 2 τόπου στην Αγγλία τζιαι η Κύπρος.<br />
<br />
Καταρχάς το να ακούω Κυπριακά στην τηλεόραση, έκαμεν μου κάτι. Τζιαμέ εκαταντήσαμε. Τζιαι στις δύο εκπομπές εσυγκινήθηκα στο σημείο που πρόσφυγες εθωρούσαν τα σπίθκια τους (στο πρώτο παίρνει τους ο δημοσιογράφος βιντεοκασέτα στον καφενέ του χωρκού) επειδή εν πριν τα οδοφράγματα, εν είχαν δει τα σπίθκια τους κτλ. Ενώ στο δεύτερο, εν γύρω που την Αμμόχωστο τζιαι πάει ο παρουσιαστής με μιαν Αγγλίδα, Αμμοχωστιανή πρόσφυγας όμως σε viewpoint. Τζιαμέ θωρείς τη συγκίνση.<br />
Πόσο ακόμα θα ζουν άνθρωποι που θα θέλουν την επανένωση της Κύπρου με πόνο ψυχής κανένας εν ξέρει.<br />
Εν πάντα πολλά ενδιαφέρον να ακούεις για το Κυπριακό που τρίτους. Χωρίς συναισθηματισμούς, νηφάλια γεγονότα. "Τούτοι εκάμαν έτσι, οι άλλοι αλλιώς, εφτάσαμε δαμέ." Διά σου νέα προοπτική κάθε φορά. Προοπτική του στυλ "κάτσε τη μάππα χαμέ" (...εν θα πάμε πίσω ποττέ).<br />
Το 1989 ήταν εποχές που ακόμα τον κόσμο έκοφτεν τον για το Κυπριακό αρκετά για να στείλει το bbc δημοσιογράφο να κάμει εκπομπή. Μετά, άμα είδαν τα καμώματα μας (και των δύο πλευρών) αδιαφόρησε. Τζιαι εφτάσαμε στο σημείο να φεύκει τζιαι η Ουνφικύπ σύντομα.<br />
Συστήνω τα τζιαι τα θκιο ανεπιφύλακτα. Ειδικά άμα τα δεις μαζί, δένει ωραία η εξέλιξη. Παραθέτω το λινκ για την εκπομπή του '89, το netflix έβρετε το μόνοι σας. Σε 8 μήνες πάλε.<br />
<br />
<br /></div>
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="485" src="https://www.youtube.com/embed/SGSUkHW6UT0" width="647"></iframe></div>
Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-68430102252277991852018-01-07T14:21:00.000+00:002018-01-07T14:21:02.027+00:00Anthem<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
No man, no madness<br />Though their sad power may prevail<br />Can possess, conquer, my country's heart<br />They rise to fail</div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
She is eternal<br />Long before nations' lines were drawn<br />When no flags flew, when no armies stood<br />My land was born</div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
And you ask me why I love her<br />Through wars, death, and despair<br />She is the constant, we, who don't care<br />And you wonder will I leave her<br />But how?</div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
I cross over borders but I'm still there now</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
How can I leave her?<br />Where would I start?<br />Let man's petty nations tear themselves apart<br />My land's only borders lie around my heart</div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Qo0DpoH1268/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/Qo0DpoH1268?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div style="background-color: whitesmoke; color: #616161; font-family: Roboto, arial, "Noto Sans Japanese", sans-serif; font-size: 15px; line-height: 25px; padding-bottom: 10px;">
<br /></div>
Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-9288726043693867832017-12-06T21:49:00.002+00:002017-12-06T21:49:54.017+00:00Die aloneΤον τελευταίο χρόνο ο άνθρωπος που περνώ τις περισσότερες ώρες των πλείστων ημερών εν νοσοκόμος στο επάγγελμα στην μονάδα εντατικής φροντίδας του τοπικού νοσοκομείου. Θωρεί διάφορα εννοείται, έμαθα να εκτιμώ το επάγγελμα μέσω του (εν σωστή τωρά η έκφραση τούτη).<br />
<br />
Ελάλε μου εψές στο νυχτέρι του ότι είχαν ένα άστεγο (πολλοί άστεγοι στην πόλη, πολύ συχνά στη μονάδα για διάφορους λόγους). Μάλλον θα καταλήξει ο άνθρωπος τζιαι επροσπαθούσαν μέσω και της αστυνομίας να εβρούν κάποιο γνωστό του, οικογένεια, φίλους, άλλους άστεγους να τον ξέρουν κτλ. Καμία πληροφορία. Αρκετά απίστευτο τζιαι θλιβερό. Να πεθάνεις μόνος σου σε ενα νοσοκομείο τζιαι να μεν σε γυρέψει κανένας. Να μεν το μάθει κανένας.<br />
Έλεα πάντα ότι εν θα ήθελα να μείνω ως τα βαθιά γεράματα με ένα σωρό αρρώστιες τζιαι καθηλωμένος κτλ. Τζιαι τούτο όμως εξίσου άσχημο.<br />
<br />
Εν ετέλιωσα τες σκέψεις μου εψές αργά που έπεφτα να τζιοιμηθώ τζιαι εστραβοκατάπια. Έβηχα, έβηχα, κάμε χάζι λαλώ. Ντάξει έχω συγκάτοικους αλλά μια τρομάρα την πήρα. Που το σάλιο ρε φίλε;Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-10038939737066736592017-10-23T21:36:00.000+01:002017-10-23T21:36:31.632+01:00ΣέλμαΠαρακολουθώ την ταινία Σέλμα στο Netflix. Τελικά το ειδος ταινιών που μου αρεσκουν εν τα δράματα. Οικογενειακά, κοινωνικά, ότι θες. Όσο πιο σκοτεινά, τόσο τα αγαπώ. Άσε που τείνουν να αφήνουν και μια αισιοδοξία στο τέλος. (Ψες είδα το what Maisie knew που το λες και Ματίλντα χωρίς μαγικά κόλπα).<br />
<br />
Αλλά βλέποντας το Σέλμα ξέρετε τι σκέφτομαι; Και συγκεκριμένα τις σκηνές που οι ειρηνική διαμαρτυρία διαλύεται με βία; Πώς γίνεται γαμώτο να μην έκανε βήμα μπροστά η ανθρωπότητα πάρα μόνο φαινομενικά. Σκέφτομαι την Καταλονία, που σωστό ή λάθος το αίτημα τους, νόμιμο ή αντισυνταγματικό χτυπήθηκαν όπως όλοι είδαμε τις περασμένες μέρες στην Ευρώπη που κατά τα άλλα καταδικάζει τη βία και προστατεύει τους πολίτες.<br />
Σκέφτουμαι Στοουνγολ, που επι χρόνια οι άνθρωποι στερούνταν τα πιο βασικά τους δικαιώματα, θύματα βίας, θύματα φονικών επιθέσεων μέχρι και σήμερα σε πολλές χώρες, κρυφά και φανερά.<br />
Κι εμείς; Εμείς έχουμε την πατρίδα μας μοιρασμένη, πολιτικούς να μας υποτιμούν τη νοημοσύνη νυχθημερόν, είδαμε καλώς ή κακώς τις αποταμιεύσεις μας να εξανεμίζονται για να καλύψουν λάθη άλλων. Και η μεγαλύτερη συγκεντρωση διαμαρτυρίας ήταν για τα αμπελοπούλια ρε φίλε.<br />
Η γενιά μας για τι θα παλέψει; Τα βρήκαμε όλα έτοιμα και δεν έχουμε να παλέψουμε για κάτι; Πόσο διαβρωθήκαν οι ψυχές μας; Πόσο νέρωσαν οι ιδεολογίες;<br />
Πάμε πάλι. Απαρτχάιντ, Σέλμα, Στοουνγολ, Βιετνάμ, Γουντστοκ, Βερολίνο. Τι θα έχει να λέει η γενιά μας; Βάλε σε κατηγορίες. Καλό κακό. Χαρούμενο λυπημένο. Η γενιά μας έζησε άραγε τη μεγάλη της στιγμή; Την καλή ή την κακή; Κι αν αυτή η στιγμή πέρασε και δεν την προσέξαμε επειδή βλέπαμε την οθόνη;Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-8176190289239451552017-10-09T22:25:00.001+01:002017-10-09T22:25:21.387+01:00Γυναίκες τριγύρω πολλέςΚαλησπέρα, καιρό να τα πούμε. Ούλλο λαλώ τζιαι ούλλο αμελώ, τα γνωστά.<br />
<br />
Βλέπω κι εγώ μαζί σας τις εκλογές να πλησιάζουν, με όλα όσα αυτό φέρνει. "Άρωμα γυναίκας στα επιτελεία". Κλασσικό. Κάθε φορά. Κάμε γκουγκλ τη φράση να δεις. Εν τόσο συνηθισμένη φράση σε περιόδους εκλογών/ανασχηματισμών. 'Οπως το "ο καιρός θα είναι αίθριος με παρωδικές νεφώσεις". Παρένθεση: Είχα καθηγήτρια στο λύκειο Γερμανίδα. Ολόκληρο χρόνο δεν εμίλησε λέξη ελληνικά. Προς το τέλος της χρονιάς που αρχίσαν οι ζέστες, δε θυμούμαι πλαίσιο συζήτησης ακριβώς, έσυρε μας την πιο πάνω φράση.Κλείνει παρένθεση.<br />
Χαραλαμπίδου, Δημητρίου, Κουκκίδη-Προκοπίου πλέον. Προφανώς κάποιοι θεωρούν ότι μια γυναίκα μπορεί να φέρει ψήφους όντας ένα λιγότερο εχθρικό πρόσωπο εκ φύσεως. Ως τζιαμέ. Επιτελείο.<br />
Ντάξει, εν θα μηδενίσω τα πάντα, υπήρξαν και υπάρχουν γυναίκες σε υψηλά πόστα.<br />
Προσωπικά, δεν είμαι υπέρ της ποσόστωσης (και ελπίζω να χρησιμοποιώ το σωστό όρο). Για τους αυτονόητους λόγους. Γιατί να σταματήσεις στο 50% αν εβρεις γυναίκες άξιες για περισσότερες θέσεις στα υπουργεία (και σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις), και γιατί να πιεστείς να φτάσεις το 50% αν για κάποια πόστα υπάρχουν άντρες ικανότεροι.<br />
Ετοποθετήθηκε τελικά η Χαραλαμπίδου για τη θέση του Μαλά περί 50% (ενώ παλαιότερα η ίδια ήταν κατά;)<br />
Και τώρα μια δυσάρεστη αλήθεια. Δεν θεωρώ ότι επί του παρόντος μπορούμε να έχουμε στα μισά υπουργεία γυναίκες. Πριν με σταυρώσετε στα σχόλια να εξηγήσω.<br />
Δυστυχώς τα πράγματα όπως έχουν στην Κύπρο, στα υπουργεία ΣΥΝΗΘΩΣ μπαίνουν πρόσωπα με κάποια προϊστορία στην πολιτική, που είναι ήδη σε κάποιες άλλες ηγετικές θέσεις και που είναι κάποιας ηλικίας. Κακώς. Αλλά έτσι είναι. Και η αλήθεια είναι ότι πριν 30 χρόνια (αν θεωρήσουμε ότι η μέση ηλικία των κατόχων καίριων θέσεων είναι τα 50), ελάχιστες γυναίκες σπούδαζαν. Και από αυτές ελάχιστες κυνήγησαν καριέρα, και από αυτές ελάχιστες ανελίχθησαν και ελάχιστες μπορουύν να θεωρηθούν κατάλληλες από τον νικητή στις εκλογές, ειδικά όταν μπει και ο παράγοντας κόμμα. Βεβαίως και μπορεί να μπει μια τριαντάρα, σαραντάρα με τα διδακτορικά της που έσιει μια σχετική εμπειρία, αλλά δεν πιστεύω να παίζει εύκολα τέτοιο σενάριο.<br />
Καταλήγω ότι δε θα ισορροπήσουν τα πράγματα στην Κύπρο, εν μια νυχτί. Θέλει να αλλάξουμε νοοτροπία, που τα πιο μικρά στα πιο μεγάλα.<br />
Μπορεί και να υπερβάλλω, διαφωτίστε με.<br />
<br />
ΥΓ: Θυμούμαι πέρσι όταν επιλέχθηκε η Τερέζα Μέι να ηγηθεί του ΗΒ μετά το δημοψήφισμα εσκέφτηκα ότι εν η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός μετά τη Θάτσερ. Και ότι τα χρόνια που έρχονται ίσως να είναι τα πιο δύσκολα για το ΗΒ, μετά τα χρόνια της Θάτσερ. Και είναι πάλι γυναίκα στο πηδάλιο. Τελικά δεν έπιασε το μάτι μου ούτε και ένα τίτλο να ασχολείται με το φύλο.<br />
Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-61515624310085905282017-08-31T10:47:00.001+01:002017-08-31T10:47:10.122+01:00Edinburgh - Fringe<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">‘Ημουν στο Εδιμβούργο αρχές Αυγούστου στα πλαίσια του Fringe festival. Εν είχα πάει Εδιμβούργο στα πέντε μου χρόνια στο ΗΒ έτσι εν εμπορούσα να αρνηθω την προσκληση του συμφοιτητη πριν μερικους μηνες – παρ’ολο που την επόμενη εβδομαδα ειχα Λονδινο σχεδιασμενο τζιαι την προηγουμενη επροεκυψε Νιουκαστλ. Τζιαι ευτυχως δεν το εκαμα.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Εκαταλαβα γιατι πολλοι εν ερωτευμενοι με το Εδιμβουργο. Εν ομορφη πολη με πρασινο ακομα και στο κεντρο τζιαι δεν εσιει ενα κτηριο ασχημο. Υπαρχουν τα υπερμοντερνα, γυαλινα κτλ, τζιαι τα παλια. (βρισκεις τα κτηρια περασμενων δεκαετιων πιο εξω). Προσωπικα εν θα μπορουσα να ζησω ομως. Εν μου εκαμνε το κλικ που μου εκαμε το Μαντσιεστερ (το Λονδινο, το Παρισι, η Αθήνα, η Βαρκελωνη). Grim ειναι η λεξη που βρηκα να το μεταφρασω, μια λεξη που καταλαβαινεις τι σημαινει που τον ηχο τζιαι μια λεξη που χρησιμοποιειται συνηθως για το Μαντσιεστερ. Πολλά δρομάκια, διαφορετικά επίπεδα, δύσκολος προσανατολισμός. Μπορεί να ξαναπάω τζιαι να αλλάξω γνώμη, όπως είχε γίνει με το Λίβερπουλ. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Στα του φεστιβαλ. Εμειναμε σε φοιτητικες εστιες επειδη τα ξενοδοχεια τις εβδομαδες του φεστιβαλ εν πλησιαζουνται οικονομικά. Τζιαι κατανοητο, η πολη κινειται στους ρυθμους του φεστιβαλ με καθε μπαρ, χωρο συνεδριασεων ξενοδοχειου, παρκο, εκκλησια, αποθηκη να γινεται χωρος φιλοξενιας εκδηλωσεων φεστιβαλ. Με 100+ τετοιους χωρους, που το πρωι ως τη νυχτα για 3 εβδομαδες αντιλαμβανεστε οτι εχει τοσα, τόσα πολλα να δεις. Ειδαμε 7 performances, με συνολικο κοστος 60 λιρες. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ξεκινησαμε την Παρασκευη νυχτα με την αφιξη μου για το Priscilla: Queen of the Desert. Θα ηταν μια ‘συμπιεσμενη’ διασκευη, με τοπικο καστ τζιαι χαμηλο προυπολογισμο φυσικα. Αυτα τα ξεραμε. Αλλα αυτο που συναντησαμε, δεν το περιμεναμε. Το καστ ηταν δεν ηταν 20 χρονων, το χαρτινο σκηνικο εκατερρεε σε καθε σκηνη και παραπανω και οι ηθοποιοι ξεχνουσαν τα λογια τους ή εγελουσαν. Αλλα τουτα δεν ηταν προβλημα. Πραγματικα απολαμβαναμε το σοου που ηταν απενεχοποιημενο του προυπολογισμου τζιαι οι ηθοποιοι παρ’ολα τα παραπανω τζιαι τη μεγαλη αμηχανια στα πρωτα acts μετα επηραν τα πανω τους. It was so bad it was good. Αλλα καποια φαση δεν εφκαινε κανενας στη σκηνη. Οι κοπελες-γλαστρες ειπαν ενα τραγουδι στα παρασκηνια, εφκηκαν τζιαι θκιο ηθοποιοι ντυμενοι φανερως βιαστικα απλως για να γεμισουν χρονο αυτοσχεδιαζοντας αλλά προφανως κατι δεν πηγαινε καλα. Και οντως μετα που δεκα λεπτα μας ειπαν οτι λογω τεχνικου προβληματος, το οποίο μετα εγινε ανικανοτητα ενος βασικου ηθοποιου να συνεχισει, η παρασταση θα σταματουσε στη μεση.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Την επομενη ειχαμε ενα πρωινο σοου ταχυδακτυλουργιας αλλα επειδη ηταν δωρεαν και δε ειχαμε εισιτηριο στο προγραμμα, το ξεχασαμε. Ειχαμε κατι κλεισμενο παρομοιο νωρις το απογευμα (επισης δωρεαν). Το προγραμμα του συγκεκριμένου περιειχε τοξοβολια με το προσωπο της Τερεζας Μει και αποκοπη σελιδων απο το βιβλιο του Τραμπ. Αρα ολα καλα. Ηταν λιγο κωμωδια, λλιο ταχυδακτυλουργια, λιγο περισυλλογη για σημερινα θεματα (social networks, politics, aspirations). Ευχαριστο για απογευμα, Chris Cook ο τυπος εντωμεταξυ</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Μετα ειχαμε κλεισει τσιρκο, την παρασταση Ethiopian Dreams απο το Circus Abyssinia. Εξαιρετικη παρασταση με ακροβατικα, ζογκλερ, νουμερα ισορροπιας και ευλυγισιας. Ομως τοσο εγω, οσο και ο συμφοιτητης μου νιωσαμε μια αμηχανία γιατι ηταν ενα κοινο αποκλειστικα με λευκους, σχετικα προνομιουχους ανθρωπους, να διασκεδαζουν με την παρασταση Αφρικανων. Ενοχη ισως. Ακομα και αν φαινονταν να το διασκεδαζουν, ειδικα για τους μικροτερους του θιασου νιωθαμε μια αμηχανια για το τι ευκαιριες εχουν και τι ξερουν ως ζωη μεγαλωνοντας σε ενα θιασο τσιρκου. Highlight το τραγουδι στο κλεισιμο, τραγουδι των Bang La Decks που εχω την εντυπωση ειναι Ελληνες DJ</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Για να πεσουν οι τονοι και να χαλαρωσουμε απο τη βαρια νυχτα που ακολουθουσε στο προγραμμα, κλεισαμε για Comedy Improv show. Τεσσερις κωμικοι αυτοσχεδιαζουν επι τοπου με ό,τι τους δωσει το κοινο. Να δω ποσα μπορω να θυμηθω. Στο πρωτο ρωτησαν τι μπορει να αγορασε ο ενας απο το καταστημα των υπολοιπο τριων: Τσαγιερα ειπε καποιος στο κοινο. Και τι πηγαινε λαθος μαζι της για να θελω να την επιστρεψω: Ηταν μαγικη ειπε αλλος. Και εφτιαξαν επι τοπου κωμικο νουμερο. Το αλλο ηταν διαλεξαν ενα ζευγαρι απο το κοινο, γυρω στα 60-70, τους ρωτησαν το σκελετο της γνωριμιας τους και προσπαθησαν να αναπαραστησουν τα πρωτα τους ραντεβου με το ζευγαρι να κρατα κορνα και κουδουνι για να τους διορθωνει ή να επικροτει αν αυτα που εβλεπαν ειχαν καποια βαση αληθειας.Το τελευταιο σκετς που μου ερχεται τωρα ηταν που βγηκαν οι τρεις εξω, ρωτησε ο τεταρτος το κοινο για τυχαια τοποθεσια, επαγγελμα και αντικειμενο (με απαντησεις Μορντορ, πυρηνικος επιστημονας και πιτσα με πορτοκαλια) και προσπαθησε να εξηγησει στο δευτερο (και ο 2</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 6.6pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: super; white-space: pre-wrap;">ος</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> στον 3</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 6.6pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: super; white-space: pre-wrap;">ο</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> και ο 3</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 6.6pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: super; white-space: pre-wrap;">ος</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> στον 4</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 6.6pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: super; white-space: pre-wrap;">ο</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">) την ιστορια μονο με παντομιμα και μιλωντας μωρουδιστικα. Στο τελος ειπαν ο καθενας τις μαντεψιες του. Ειχε κι αλλα νούμερα, κάποια λιγοτερο καλά από άλλα οπως αναμενεται σε παραστασεις αυτοσχεδιασμου. Σε καμια περιπτωση δε μετανιωσαμε το χρονο μας ομως.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> Επομενο σοου: Χοροδρομα. Lady Macbeth: Unsex me here. Τρεις αντρες χορευτες στη σκηνη ερμηνευουν και οι τρεις το ρολο της Λαιδη Μακβεθ συγχρονως ισορροπωντας μεταξυ των φυλων. Δε θυμομουν λεπτομερως την ιστορια αλλα εμεινα αφωνος. Ηταν εξαιρετικη δουλεια, δε σε αφηνε να παρεις τα ματια σου που πανω τους για μια ολοκληρη ωρα. Απο τους Company Chordelia. Μετα το τελος της παραστασης, ειδα στο προγραμμα, οτι η χορογραφια βασιζοταν στη BSL (British Sign Language) που εξηγουσε την πρωτη σειρα με κωφαλαλους στο κοινο και καποιες χειρονομιες των χορευτων που δεν ηταν χορευτικης φυσεως.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Αργά το βράδυ ειχαμε το Anathema στο προγραμμα. Η ιστορια ενος φοιτητη που επεσε θυμα βιασμου σε φοιτητική εστια. Οσοι εμειναν σε φοιτητικη εστια ξερουν τις επιπροσθετες επιπλοκες που εχει τουτο στην κοινωνικη ζωη οταν ζεις με καθε λογης ατομα. Η παρασταση επηεννε μπρος πισω με αξονα τη νυχτα του βιασμου. Εσυγκινησε με απροσμενα, τζιαι η σκηνη του βιασμου που εκλεισε την παράσταση ηταν αρκετα ωμη για να μας πάρει λιγο χρόνο να συνελθουμε μετα την αυλαια. Να σημειωθει οτι και αυτα πιπινια σαν την πρωτη νυχτα αλλα ετη φωτός μπροστα σε επιπεδο προετοιμασιας, ερμηνειας (και οχι προυπολογισμου) </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Τη νύχτα του Σαββάτου επηαμε σε ενα παρτυ στα πλαίσια του φεστιβαλ (την Παρασκευή αφου ειχαμε τελιωσει πιο νωρις που την παρασταση επηαμε σε μπαρ της πολης). Τουτο που εκαταλαβα τζιαι επιβεβαιωσα με αλλους εν οτι για νυχτερινη ζωή το Εδιμβούργο δεν. Ταξιδευουν Γλασκόβη για τετοια. Περιεργο.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Κυριακη εδωσαμε μας χρονο να γυρισουμε λιγο στην πολη. Επηαμε στο λοφο πανω απο την πολη αλλα οχι στη γνωστη Arthur's seat που θα επαιρνε χρονο μαλλον (και ενέργεια που δεν διαθεταμε). Και μετα στο Εθνικο Μουσειο Σκωτίας. Που συστήνω ανεπιφύλακτα. Ειχαμε μπει και την προηγούμενη που είχαμε λιγη ωρα μεταξυ σοους και περνουσαμε απο εξω αλλα εκλεινε. Ωρες στο κομματι φυσικής ιστοριας. Τις ενοτητες με τα κοινωνικά και τους πολιτισμούς τα ψιλοβαριεμαι. Τις επιστημες και τις εφευρεσεις ομως αλλα κουβεντα. Ειδικα οταν γινεται τοσο καλα. Με διαδραστικα παιχνίδια, μεσα ολων των ειδων για ολες τις αισθησεις. Ξέρουν πως να στήσουν μουσεια δαμεσα. Και ολα δωρεαν. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Τελευταίο σοου για το σουκου Cathy. Θεατρο. Η ιστορία μιας μητερας που μεγαλωνει μονη την κορη της στο σκληρο Λονδινο. Μενει πισω στα ενοικια, εξωση και παρακολουθουμε την κατρακυλα. Υπηρεσιες ανικανες να της προσφερουν ουσιαστικη βοηθεια αφου τη βαζουν προσωρινα σε μια τρωγλη, της βρισκουν σπιτι στο Νιουκαστλ και της ζητουν να περιμενει εκει μεχρι να βρεθει κατι στο Λονδινο. Και αν. Και μπορει να παρει 8 χρονια. Η αδερφη της τις φιλοξενα για λιγο μονο, ο πατερας του παιδιου σε χειροτερη μοιρα. Παρακολουθουμε την Καθυ να βαζει την κορη της προετεραιοτητα σε ολα αφου πλησιαζουν οι καθοριστικες εξετασεις των GCSE. Καταληγουν στους δρομους, σε σπιτια μεθυσμενων αντρων που γνωριζει σε μπυραριες. Τελικα τη χανει και αρκειται να την παρακολουθει στη σταση του λεωφορειου. Ακομα ενα βαρυ σεναριο, ακομα πιο βαρυ οταν ξερεις ποσες χιλιαδες ιστοριες σαν αυτες εξελισσονται κοντα σου. Μετα το τελος της παραστασης ακολουθησε συζητηση. Πισω απο τον θιασο υπαρχει ολοκληρη πολιτικη δραστηριοτητα και ο παραγωγος εχει μιλησει στο παρελθον στη βουλη για την οικιστικη κριση στην Αγγλια. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Το ταξιδι αξιζε με τα χιλια και το εισηγουμαι σε οποιονδηποτε εχει το παραμικρο ενδιαφερον για τετοια κουλτουριαρικα. Θελει λιγο τρεξιμο προηγουμενως, με διαμονη και με τις τοσες επιλογες. Μεχρι τοτε, φεστιβαλ Κυπρια! Ατε και μακρηγορησα</span></div>
<b id="docs-internal-guid-4b5c6b34-37af-78de-d711-3d9501f4b198" style="font-weight: normal;"><br /></b>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 11pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ΥΓ: Δε σαμποταρω τα Κυπρια απλα αν το Εδιμβουργο καταφερνει επι χρονια κατι τοσο μεγαλο επί χρόνια, γιατί δε μπορεί η Κύπρος ολόκληρη να κάνει κάτι παρόμοιο; Το Κυπρια βεβαια εχει μεγαλυτερες παραγωγες, στις πλειστες παραστασεις του Fringe το κοινο εν γυρω στα 20 ατομα με ανωνυμους καλλιτεχνες να παιρνουν βημα στις πλειστες περιπτωσεις</span></div>
<br />Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300528234342731056.post-58481131636474805312017-06-11T19:17:00.001+01:002017-06-11T19:17:07.726+01:00Avocado on toast<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Κάθε φορά μου γίνεται και πιο δύσκολο να συντάξω κείμενο στα Ελληνικά. Ίσως να είναι και ο λόγος της αναβλητικότητας μου, διότι το συγκεκριμένο ποστ προσπαθώ να κάτσω να το γράψω ένα μήνα μες στο νερό.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Στο ζουμί. Ο Τιμ Γκάρνερ, Αυστραλός εκατομμυριούχος, είπε τον περασμένο μήνα ότι όταν προσπαθούσε να αγοράσει το πρώτο του σπίτι δεν αγόραζε αβοκάντο σε τοστ 19 δολαρίων και καφέδες στα 4 δολάρια στοχεύοντας με αυτό του το σχόλιο τους millenials. Η αλήθεια είναι ότι τόσο καιρό που εσκέφτομουν το ποστ ενόμιζα ότι ο τύπος εν ένας ασπρομάλλης, με λιγοστή ουσιαστική επαφή με τη νέα γενιά. Τελικά εν 35άρης, και αυτό με μπερδεύει. Θα γράψω όσα εσκέφτουμουν όμως.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Στο μεταξύ, ρίξτε και ένα βλέφαρο εδώ αν δεν κάνει κόπος.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpzTVnd3RyC8oBke6OAriv0XfJvZnHVzIHdk36XrHZK8Oh-Utofi9Vfpc2s-Qer5eoRoe1RzUkAAXTSGm8fQhaZf1UE92UwbpX-fBIx30Ul1uk61scRjM1ETIVXe33CuUpZS143OKYo4uW/s1600/18699792_1869361526660435_7920500782099729721_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="566" data-original-width="763" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpzTVnd3RyC8oBke6OAriv0XfJvZnHVzIHdk36XrHZK8Oh-Utofi9Vfpc2s-Qer5eoRoe1RzUkAAXTSGm8fQhaZf1UE92UwbpX-fBIx30Ul1uk61scRjM1ETIVXe33CuUpZS143OKYo4uW/s320/18699792_1869361526660435_7920500782099729721_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Και <a href="https://twitter.com/tangelaekhoff/status/864666768786296833" target="_blank">εδώ</a>, στην κυρία Ταντζελα που με πρόλαβε να απαντήσει στον κ Γκάρνερ. Τουίτερ βλέπετε.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Εγώ θέλω να πω στον κύριο Γκάρνερ να κοιτά τη δουλειά του και να μη μας κρίνει περί τούτου. Γιατί ο κ. Γκάρνερ, μπορεί να είναι νεότερος από ότι αρχικά νόμιζα, αλλά και πάλι η δική του γενιά σπούδασε με δίδακτρα πολλές φορές μικρότερα των δικών μας, η οικονομία είχε πολύ περισσότερο ρευστό, οι τόκοι των δανείων χαμηλότεροι, τα σπίτια δεν είχαν φτάσει εξωφρενικές τιμές ακόμα κτλ. Τώρα στρέφομαι σε ΗΒ μεριές με τις αναφορές μου, αλλά είναι η αγορά που γνωρίζω στο συγκεκριμένο θέμα. Εδώ η νέα γενιά κρίνεται αρκετά για τις αποταμιεύσεις της, ότι δεν μεριμνά για τη χρυσά χρόνια.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Και ξεκινώ.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Η γενιά μας είναι η γενιά που δεν έζησε κανένα πολυδάπανο πόλεμο, παρ'όλα αυτά η ενήλικη μας ζωή σε ένα μεγιστό βαθμό στιγματίζεται από μέτρα λιτότητας. Πήραμε δάνεια που δε θα ξεπληρώσουμε ποτέ για να μορφωθούμε (ρομαντικό) και να βγούμε στο παζάρι (ρεαλιστικό). Μισθοί καλοί δε λέω, υπήρξαν και χειρότερα, αλλά οι εισφορές μας στις κοινωνικές ασφαλίσεις στηρίζουν κυρίως τη γενιά των baby boomers που συνταξιοδοτείται τώρα με σχέδια καθορισμένων παροχών, τριπλές κλειδωνιές κτλ. Για το δικό μας μέλλον επιφυλασσόμαστε, Θα δείξει. Η γενιά μας κληρονομεί ένα πλανήτη με ημερομηνία λήξης, που μπορεί να μη ζήσουμε εμείς να βιώσουμε, αλλά τις συνέπειές της θα τις πληρώσουμε (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στα επόμενα χρόνια. Η γενιά μας, αυτή που δεν έζησε πόλεμο, στιγματίστηκε από την εικόνα ενός αεροπλάνου να ρίχνεται σε ένα ουρανοξύστη, και μαθαίνει κάθε χρόνο να ζει με την απειλή της τρομοκρατίας στις πόλεις που ζει, που ταξιδεύει, στο σπίτι της. Είναι μια γενιά κατακρεουργήμενη με προβλήματα ψυχικής υγείας, των οποίων οι αιτίες δεν είναι της παρούσης. Πάντως δε ζήσαμε ακόμα (σε ηλικία που να θυμόμαστε τουλάχιστον) ένα γεγονός φαινομενικής αισιοδοξίας και χαράς να μας τροφοδοτεί για χρόνια (πχ Γούντστογκ, πτώση τείχος Βερολίνου). Μου διαφεύγει κάτι; Ενώ ζούμε σε μια σχετικά μακροχρόνια παγκόσμια ειρήνη βλέπουμε τον κόσμο να διαιρείται με τρόπο πρωτόγνωρο που με δυσκολία θα εξηγήσουμε στα παιδιά μας (βλ Τραμπ, Brexit και τώρα κρίση μεταξύ των Αραβικών χωρών).</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Οπόταν ναι, μη μας κρίνετε για το τοστ, τα μπραντς και τα ταξίδια. Δικαίωμά μας. Έχει δίκαιο ο κύριος Γκάρνερ; Μάλλον. Αλλά μάθαμε να κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά. Κτίζουμε εταιρίες που στην αίθουσα συνεδριάσεων έχουν τραπέζια πινγκ πονγκ. Μπαίνουμε στα αυτοκίνητα αγνώστων που παραγγείλαμε από το κινητό μας. Ταξιδεύουμε και μένουμε σε σπίτια αγνώστων. Μαγειρεύουμε ελάχιστα αλλά έχουμε στην πλεοψηφία συνδρομές σε γυμναστήρια, πιέζουμε την αγορά με τις ενίοτε εμμονές μας για οργανικά προιόντα, "καθαρές" τροφές κτλ. Μεγαλώνουμε χωρίς πάθη να μας τυφλώνουν όπως πατρίδες και θρησκείες. Κάποτε πληρώνουμε αυτή την άγνοια/υπεροψία αλλά είναι και αυτή που μας επέτρεψε να κάνουμε βήματα μπροστά στα δικαιώματα ομοφυλοφίλων, στην νομιμοποίηση ναρκωτικών κτλ. Και ακόμα δεν είμαστε νομοθέτες. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Είναι γεγονός ότι όλο και περισσότεροι συνομήλικοι μου να σκέφτονται, και κάποιοι να τολμούν, να παρατούν τις δουλειές τους, να ξοδεύουν τις αποταμιεύσεις τους σε ταξίδια στην Ασία και την Αφρική. Ανεύθυνο ίσως. Εγώ δεν είμαι τόσο τολμηρός, κάνω τα πράγματα με το συμβατικό τρόπο, εκ φύσης. Και ας πούμε ότι έχω πολλά να βάλω σε τάξη στη ζωή μου για τέτοιους αντιπερισπασμούς.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Κάποιες από τις πιο πάνω αναφορές μπορεί να είναι ατυχείς, χοντροκομμένες ακόμα και λάθος και μάλλον αδικώ άλλες γενιές στην προσπάθεια να υπερασπιστώ τη δική μου. Να με συγχωρείτε, σχόλια και διορθώσεις καλοδεχούμενα.</div>
Dreamerhttp://www.blogger.com/profile/09895877039121967052noreply@blogger.com4