Ανακεφαλαίωση αναγνωσμάτων

 Πώς είναι στα ελληνικά το recap ρε παιδιά; Το λεξικό λαλεί ανακεφαλαίωση αλλά εν μου κάθεται*! Είπαμε, παραπάνω ελληνικά, λλιόττερα εγγλέζικα 

Λοιπόν. Ένα αργοπορημένο ποστ, συνήθως ο κόσμος τούτα κάμνει τα Δεκέμβρη, άτε νωρίς Γενάρη. Εγώ προχτές εξανάνοιξα το μπλογκ τζιαι ελοάρκαζα να γράφω εβδομαδιαία αφού είχα 3-4 θέματα στα ντραφτς Πρόχειρα που ήθελα να συντάξω εν ευθέτω χρόνω. Αλλά η αργοσχολία και η ασυνέπεια δεν είναι ξένες έννοιες του ιστολογίου μπλογκ (!!) αυτού.

Στο θέμα μας. Εγώ με τα βιβλία είχα πολλά καλή σχέση που παιδί μέχρι τα πρώτα χρόνια της εφηβείας. Το έχασα εκεί στα λυκειακά χρόνια. Διαβάσματα, έννοιες της εφηβείας, ξεκινούσαν και τα ΜΚΔ και το broadband. Εξαιρούνται Χάρι Πότερ.

Κάπου στο 2019 ξαναξεκίνησα συστηματικά νομίζω. Ανακάλυψα και το goodreads που ταΐζει την αρρώστια μου με το να φτιάχνω λίστες ατέλειωτες (500+). Ένα βιβλίο το μήνα δηλαδή, τίποτε δραματικό, είχα και διαβάσματα. Φέτος το πήρα στα 15 με προσπάθεια (εξηγώ παρακάτω).

Λόγω καραντίνας, οι βιβλιοθήκες ήταν κλειστές (για κάποιες που τες καραντίνες τελοσπάντων) που ήταν το κύριο μέσο που έβρισκα τα βιβλία που ήθελα. Πήρα kindle λοιπόν και ξεκίνησα με τα δωρεάν του Amazon Prime, που ως επί το πλείστον εν τα κλασσικά βαρετά βαριά. Εξού και κάποιες από τις πιο κάτω επιλογές. Βρέθηκα στην ανάγκη. Στην πορεία αγόρασα κάποια, μπήκα και audiobooks, ντάξει. Μια σχετική απορία την έχω, προς όλους τους βιβλιοφάγους. Τι κάνετε με τα βιβλία; Δωρίζετε κάθε 5 χρόνια κάποια; Βάλλετε ράφια αβέρτα; Θωρώ κόσμο που διαβάζει 30 βιβλία το χρόνο και αυτός είναι ο βασικός μου προβληματισμός. Μακρυγορώ όμως. Σύντομη ανασκόπηση (*ήρτε μου η μετάφραση τωρά αλλά άφηκα τον τίτλο). Εν αρκετά τα βιβλία οπόταν θα πω μόνο θκιο λόγια

1. Animal farm: ήμουν Κύπρο, το βρήκα σπίτι, ήταν στη λίστα. Όλοι πρεπει να το διαβάσουν τζιαι ίσως ναν καλό να διαβάζεται κάθε δεκαετία της ζωής του ανθρώπου, ήταν μόλις η πρώτη μου. 5/5 διότι δεν τολμώ κάτι λιγότερο

2. 1984: έπρεπε να γίνει κι αυτό. Kindle. Τρομακτικό, συμφωνώ με τις εκατομμύρια αξιολογήσεις του βιβλίου στα χρονικά. Υπάρχουν τρομακτικότερα δυστοπικά εκεί έξω που εκδόθηκαν πολλά πιο μετά όμως. 5/5 για τον ίδιο λόγο με πιο πάνω. 

3. Norwegian wood. Δανεικό της Χιονονιφάδας. Τι όμορφο βιβλίο ρε. Ιαπωνία, 60s, κολλεγιόπαιδα. Έκαμα playlist με όλα τα τραγούδια που συναφέρνει, 60s, επίσης χαριτωμένο. Η ταινία εν στη λίστα με τις ταινίες. Λαλώ όμορφο και χαριτωμένο αλλά εν μελαγχολικό βιβλίο, με ευαίσθητα για κάποιους θέματα (κατάθλιψη, αυτοτραυματισμό) 5/5 με την ψυσιή μου

4. Το τρίτο στεφάνι. Αντιλαμβάνομαι την αξία που μπορεί να είχε το βιβλίο πριν χρόνια. Με κούρασε. Πολλά τα πρόσωπα, μου θύμιζε βιβλία λαογραφήματα που εκάμναμε στο σχολείο. 2/5

5. Ι am Cyprus: μικρό βιβλίο, δώρο της Χιονονιφάδας με σύντομες ιστορίες που κάτοικους του νησιού, απόκληρους. Κάποιες σκληρές ιστορίες, σε κάποιες θα μπορούσε ο συντάκτης (editor;) να κάμει καλύτερη δουλειά. 3/5

6. High rise. Εγόρασα το παλιά δώρο της Χιονονιφάδας με σκοπό να μου το δανείσει, όπερ και εγένετο φέτος. Μετά το πρώτο τρίτο περίπου του βιβλίου έχασε το ενδιαφέρον νομίζω. Δε θυμούμαι καν το τέλος να φανταστείτε. Έχει γίνει και ταινία, με χειρότερες κριτικές από του βιβλίου. Ο ήρωας μένει σε μια τεράστια πολυκατοικία, με τις διαφορές κοινωνικές τάξεις να μαλώνουν εν τέλει κτλ. 2/5

7. Seasons of migration to the North: ακόμα ένα που δεν πολλοθυμούμαι. Μπήκε στη λίστα που τον Jack Edwards**. Είχε όμορφη γραφή όμως το θυμούμαι. 3/5 για να μην το αδικήσω αφού δε θυμούμαι πολλά. Mια εισαγωγή τελοσπάντων στην Αφρικανική λογοτεχνία.

**Ο Τζακ ο Έντουαρντς εν γιουτουμπερ που εν άρρωστος με τα βιβλία, τύπου εθκιάβασε 164 το 2021! Παρασέρνει με τζιαι βάλλω πολλές που τες εισηγήσεις του στις λίστες μου τζιαι πρέπει να το κόψω, ειδικά πλέον που καταλάβω διαφορές στα γούστα μας. Μα πόση Τζέιν Όστεν να θκιαβάσει το πλάσμα! 

8. The Great Gatsby: ακόμα ένα που δε χρειάζεται συστάσεις, από Kindle. Λίγο πριν ή μετά που το διάβασα, είδαμε ένα διαδραστικό θέατρο, σε ανοιχτό χώρο παρακαλώ, στο Brighton. Εν ωραίο βιβλίο, με αναπάντεχη κατάληξη, αλλά έννεν συναρπαστικό αρκετά να μείνεις ξύπνιος να το διαβάζεις θεωρώ. Τα πάρτυ των 20ς, γκλαμουριά με μια εσωτερικευμένη μιζέρια. 4/5

9. The man and the sea: Τούτο εν θυμούμαι πώς μπήκε ση λίστα μου, είχαν ανοίξει οι βιβλιοθήκες πάντως. Εμένα ετράβησε με, άρεσε μου η υπόθεση, ένας γέρος να παλεύκει με τη θάλασσα τζιαι ένα κήτος. Άλλοι πιο σαρκαστικοί θα το βρουν κουραστικό φαντάζουμαι, σατζιήν, ας πεθάνει ένας που τους θκιο επιτέλους. 4/5

10. Olive Kitteridge: τζιαι τούτο νομίζω θα το κατατάξω σαν λαογράφημα. Εν καλό, το πώς εν γραμμένες οι ιστορίες τζιαι μπλέκουνται γύρω που την πρωταγωνίστρια που εν ένας δύσκολος χαρακτήρας. Καλό ήταν. Το 3/5 μπορεί να φαίνεται χαμηλό αν πω ότι θα επιδιώξω τζιαι τα υπόλοιπα της σειράς (έχω την εντύπωση εν σειρά με παρόμοιο ύφος τζιαι όι συνέχεια στην ιστορία κτλ)

11. Τα τάπερ της Αλίκης: Είπα να δοκιμάσω την Έλενα Ακρίτα. Εν ένα βιβλίο που διηγείται τις ζωές 3 γυναικών, 3 γενιές. Η Ακρίτα εν καλή στο γράψιμο, εν νομίζω ναν το αριστούργημα της το συγκεκριμένο. Εν χαριτωμένη προσθήκη των ονομάρων της εποχής, Βουγιουκλάκη, Φίνος φιλμ κτλ για τους λάτρεις τις εποχής. Εδιάβασα το παραπάνω στη θάλασσα. Που νομίζω εν κατάλληλο κλίμα για το βιβλίο. 2/5

12. The remains οf the day. Πρώτος Ishiguro. Είδες τον Τζακ, μαθαίνει μου τζιαι τα πρώτα ονόματα στη λογοτεχνία. Εν μου πολλοάρεσε τολμώ να πω αλλά μάλλον εν η υπόθεση που εν με τράβησε. 1950ς, ένας μπάτλερ κάμνει ενα ταξίδι στην Αγγλία για μιαν ανεκπλήρωτη αγάπη. 2/5

Πολλά που τα πιο πάνω βιβλία ήταν επίτηδες μικρά διότι ήθελα να φτάσω τον στόχο των 12 τη χρονιά. Όταν τα κατάφερα, πήρα ένα μεγαθήριο.

13. The count of Monte Cristo: ανυπομονούσα να το τελειώσω. Δεν το έχω με τα κλασσικά. 1/5

14. Η καλύτερη χειρότερη μερα της ζωής σου: Πρώτος Κορτώ, ήταν κάτι μέρες εβδομάδες περίεργες. Είναι όντως λίγο σαν εγχειρίδιο για τις μαύρες μέρες οπόταν δεν ξέρω πώς να το κρίνω. Νομίζω είναι σαν ενα πατ πατ στην πλάτη. Και αυτό κάποτε αρκεί. 4/5

15. Ζήνα Κάνθερ: Τούτο εμπηκε στη λίστα μετα που τουίτς που είδα τζιαι έδωκα πάνω του στο βιβλιοπωλείο. Ήβρα το συναρπαστικό. Εν βιογραφία, αλλά τζιαμέ που εδιερωτούμουν αν έσιει τζιαι λλίο αλατοπίπερο, έπρεπε να μου θυμίζω πόσο άλλαξε η Κύπρος τον 20ο αιώνα. 5/5

16. Exciting times:... που δεν ήταν exciting καθόλου. Μια κοπελίτσα στο Τόκυο, λίγο αναποφάσιστη, λίγο ανώριμη, θα πω και εκνευριστική. Δεν ξέρω αν είναι καλό μαρκετινγκ, αλλά είχα την εντύπωση εδιαβάζαν το ούλλοι για κάποιο διάστημα. Αλλά δεν είδα το γιατί. 1/5

17. Μidnight library: ακόμα ένα που ήταν όντως παντού τους τελευταίους μήνες. Αφορμή για να το πάρω κι εγώ, το bookworm.gr, μια ελληνική λέσχη βιβλίου. Συστήνεται ένα βιβλίο το μήνα, υπάρχει μια zoom κλήση τέλος του μήνα για συζήτηση. Στα ήμειλ ήμουν γραμμένος μήνες (Τζιαι έβαλλα τα απλώς στη λίστα). Τούτο ήταν τζιαι η περιέργεια που είχα για ένα αρκετά δημοφιλές, καινούριο βιβλίο οπόταν πήρα την ευκαιρία. Το βιβλίο εν καλό. Μια νεαρή, με κατάθλιψη, ή τελοσπάντων θέματα ψυχικής υγείας ακροβατεί ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο σχεδόν κυριολεκτικά. Στο ενδιάμεσο, μια βιβλιοθήκη με κάθε βιβλίο να αναπαριστά τη ζωή που θα μπορούσε να έχει με άλλες επιλογές. Ξανα, το βιβλίο εν καλό. Η υπόθεση πρωτότυπη, οι χαρακτήρες συμπαθητικοί κτλ. Ακούεται επιστημονικής φαντασίας με τα μεταφυσικά αλλά δεν είναι. Πραγματεύεται θέματα ψυχικής υγείας. Και αυτή είναι ο μεγαλύτερη κριτική του βιβλίου. Περνά τα λλίο ελαφριά τα θέματα τούτα. Εμένα δε με ενόχλησε ιδαιίτερα τούτο, φτάνει να το δεις απλως σαν ένα βιβλίο, όχι σειρά ραντεβού με τον ψυχοθεραπευτή σου. Που την άλλη, όταν ξέρεις ότι θα σε διαβάσουν εκατομμύρια (ο συγγραφέας εν σε μεγάλη ρέντα), οφείλεις να διπλοσκεφτείς κάποια πράματα. Δεν ξέρω, εμένα μου άρεσε ξαναλέω 4/5

Συστήνω τη λέσχη. Τα πλείστα βιβλία μου διεγείρουν το ενδιαφέρον αν και λίγα διαβασα όντως. Η κλήση ήταν χαλαρή, με 30-40 άτομα αλλά καλό συντονισμό, μιλάς μόνο αν θέλεις, κάμερα μόνο αν θέλεις. 

Το βιβλίο του μήνα εν το Travelling in a strange land. 2022 αλλά δε θέλω να ξεχάσω να το εισηγηθώ και μέχρι του χρόνου θα μου περάσει ο ενθουσιασμός. Εν το τέλειωσα ακόμα αλλά το απολαμβάνω! Ένας πατέρας εκ Β. Ιρλανδίας, οδηγά μέχρι το Σάντερλαντ παραμονές Χριστουγέννων που σπουδάζει ο γιος του και εγκλωβίστηκε που το χιονιά γριπωμένος. Το βιβλίο είναι κυρίως οι σκέψεις του και οι αναμνήσεις του, με τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες κάθε πατέρα, άντρα κτλ. Μαθαίνουμε τζιαι μια τραγική ιστορία καθώς εξελίσσεται το βιβλίο. Σχεδόν ο λόγος που σηκώνουμαι το πρωί τούντες μέρες, χα!

Ξανά μανά

 Να το ξαναξεκινήσω το ρημάδι να δούμε τι θα γίνει. Επιστροφές, καταστροφές αλλά δεν επέστρεψα  και μόνος. Αφού υπάρχουν πράγματα που δεν χωρούν στους 280 χαρακτήρες του τουίτερ και ούτε το θρεντ ικανοποιεί την αναγκή για συνοχή στη σκέψη όπως ο συνεχής λόγος. Α ναι, στην επανεκκίνηση αυτή θα προσπαθήσω να είμαι και (πιο) ορθός ελληνικά, μέχρι και τόνους ξεκινήσα να βάζω - οπόταν αν είναι λάθος τα 'συνοχή' και 'συνεχή' που είπα ενημερώνετε. Αν θα γράφω κυπριακά ή ελληνικά δεν αποφάσισα. Χαλαρά. Νόμιζα στα τέλη του 2021 ότι εν κοινωνικούς/πολιτικούς προβληματισμούς που θα θέλω να εκφράζω, έρχονται και εκλογές, θα έχουμε πολλά να πούμε (ποιοι;) αλλά όπως βρέθηκα ξύπνιος στις 3 το πρωί εψές, εγώ και το ταβάνι, σκέφτηκα τρία άσχετα ποστς στο τσακ μπαμ. Κορδόνι μας πάει η επικαιρότητα, αφορμές θα βρίσκω πολλές, χρόνος και συνέπεια χρειάζεται. Οπόταν ό,τι θέλω θα γράφω. Εκτός τα προσωπικά. Πάθαμε και μάθαμε. 

Σκέφτομαι ότι το τουιτερ παρομοιάζεται με το να κάθεσαι σε ένα παγκάκι στην πλατεία, όχι απαραίτητα τα σκάφη λέιζερ ολυμπιακού ιστιοπλόου στην Ελευθερίας, τζιαι να φωνάζεις δυνατά τις σκέψεις σου. Πολλοί περνούν παραδίπλα, ακούν και αγνοούν, περισσότεροι δεν σε ακούν καν που τη φασαρία γύρω αλλά θα βρεθεί τζιαι ο κάθε τυχαίος που θα σου απαντήσει ή και να σε βρίσει. Το μπλογκ όπως έγινε, ή μάλλον όσοι μείναμε είναι σαννα τζιαι είσαι στην άκρη της ίδιας πλατείας με τη μύτη να ακουμπά το κρύο τούβλο τζιαι να λες τις ίδιες σκέψεις. Λιγότεροι θα σε ακούσουν και ακόμα λιγότεροι θα σου απαντήσουν. Και κάποτε, αυτό είναι καλύτερο.