Η Μηλίτσα μας!

Ήταν μια που τζίνες τες νύχτες που έξερες ότι ήταν να περάσεις ωραία γιατί κάποιος που την παρέα εκατέβασε φοβερή ιδέα για το τι να κάμετε!! Ως συνήθως τούτος εν ήμουν εγώ!
Είπεν μου ο Πέζουνος που λέτε να πάμε να φάμε με την κοπέλα μου, που εν που τους λίγους φίλους μου που την ξέρει btw, τζιε έναν φίλο του σε ένα σουβλιτζίδικο που ήταν κάπου μέσα στην παλιά Λάρνακα, (τες τούρκικες γειτονιές that is). Το συγκεκριμένο σουβλιτζίδικο εν που τζίνα που βάλλει τα πλαστικά τραπεζάκια μες στον δρόμο. Ο πέζουνος επεριγραψεν μου το επίσης ως cosy. Εγώ, ανίδεος που την συγκεκριμένη λέξη, πιάννω την κοπέλα τηλέφωνο, που το κατέχει το αγγλικό. Εν αρκίσαμε να το κλείσουμε το θέμα. Στο κάτω κάτω έχω εμπιστοσύνη στο γούστο του Πέζουνου γιατί όσους τόπους με πήρε έν ειχα παράπονο [ακόμα περιμένω για ένα συγκεκριμένο τόπο ;) ]
Anw, το σουβλιτζίδικο ήταν τελικά ακόμα πιο .... πιο... μικρο (;) από ότι το φαντάστηκα! Μιλούμε για το απόλυτο σκηνικό με τα ετοιμόρροπα -τάχα διατηρητέα- κτίρια γυρώ, να έσιει ένα καταστηματούι μερικών τετραγωνικών με τρία τραπεζάκια πλαστικά στο δρόμο με τες καρέκλες τους. Υποδέχτηκε μας η κ. Μηλίτσα ούλλο καλοσύνη (καθόλου τυχαία η παλιά ταπελλούα στην είσοδο "Η Καλή Καρδιά") τζιε ερώτησεν μας τι θέλουμε. Κι εδώ αρχίζει το γλέντι! Οι επιλογές ήταν σιεφταλιές ή σουβλάκι χοιρινό!! ΜΟΝΟ! Αλλά κανένας εν εμπορούσε να φάει μερίδα σιεφταλιές διότι 5 (μετρημένες!) σιεφταλιές είσιε το κατάστημα (προφανώς εννεν μαθημένη σε έτσι πολλούς πελάτες η Μηλίτσα μας!) άρα αποφασίσαμε 2 μιξ τζιε 2 σουβλάκι. Ε τζιε μετά κάτσε να τα έβρουμε με τα κρεμμύθκια τζιε την τασιή! Άγχος η κ. Μηλίτσα να μεν τα σύγχυσει ερώταν τζιε ξαναρώταν να τα σιουρέψει. Τελοσπάντων, προχωρά στο ψήμα. Το κρέας είσιεν το τέλια ωμό γιατί προφανώς εν μπορεί να ξεκινά να ψήνει που πριν. Αν δεν πατήσει ψυσιή ύστερα να τις μείνει; Για να επισπεύσει όμως την κατάσταση επιστρατεύει ένα πιστολάκι μαλλιών τζιε έτοιμα τα σουβλάκια στο άψε σβήσε! ΄Ωσπου να τα ψήσει εμείς εντομεταξύ εποσκολιούμασταν με τους κάττους που συναχτήκαν γυρώ μας. Εν εκατάλαβα αν εν φιλιμένοι ή φοιτσιασμένοι ακόμα. Αν έκαμνες καμιά απότομη κίνηση αντινάσσουνταν μακριά (αλλά εθωρούσαν μήπως έσυρες κανένα σουβλάκι με την κίνηση σου) αλλά αμα επέρναν αυτοκίνητο που δίπλα μας/τους εν εταράσσαν. Ένα που τα θέματα συζήτησης ήταν τζιε το geocaching που μας έκαμε introduce o πέζουνος με ένα cache που είσιε τζιαμέ κοντά. Ωραίο χόμπυ τζιε τούτο.
Η Μηλίτσα μας πρέπει να βαρκέται το πλύμμα της βρύσης πολλά. Γι αυτό έπρεπε να της ζητήσουμε τα πιάτα... τζιε τα ποτήρκα... (που είσιε 3 διαφορετικών ειδών ποτήρκα στο τραπέζι σαν ήμασταν τέσσερα άτομα!) Anw, ώσπου να φάμε έκατσε μέσα η Μηλίτσα μας στην πολυθρόνα της να δει την σειρά της...
Η νύχτα εσυνεχίστηκε σε brand παγωταρία της παραλίας κυρίως επειδή εβαρκούμουν εγώ να πάμε Φανερωμένη σε άλλη cosy παγωταρία για σπιτικό παγωτό. Νext time πέζουνε! Τζιαμέ είπαμε πολλά... Ακόμα τζιε για ψυχοπαθείς συμμαθητές...

Ωραία η νύχτα με ένα περίεργο twist για φινάλε που θα το γράψω άλλη φορά...

ΥΓ: έπρεπε να φκάλουμε φωτογραφίες