Enshittification

 Εν που την πρώτη φορά που άκουσα τούτον τον νέο, σχετικά, όρο που με ενθουσίασε. Ένα αίσθημα "bingo" ή "εύρηκα" για πιο κλασσική τοποθέτηση, τούτο περιγράφει ακριβώς το τι συμβαίνει!

Διαβάζω ότι ο όρος επισημοποιήθηκε τέλη του 2022 (ένα κείμενο στα ντραφτς μου για 3 χρόνια; καθόλου παράξενο). Ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως για διαδικτυακές πλατφόρμες που συνήθως ξεκινούν πολλά υποσχόμενς και σιγά, σιγά φθίνουν σε ποιότητα, παρεκκλίνουν που τη αρχική τους σκοπιμότητα κτλ για χάρη του κέρδους, συχνά με διαφημίσεις, συνδρομές κτλ

Μεγάλο παράδειγμα το airbnb που πλέον εν από τους μεγάλους παράγοντες για το στεγαστικό πρόβλημα στην πλειοψηφία των 'δυτικών' χωρών, τα ΜΚΔ που εν καταλύτης στην άνοδο του φασισμού,, του παραλογισμού πολλών. 

Αλλά θεωρώ ότι ο όρος μπορεί να εφαρμοστεί και σε πιο ευρύτερο πλαίσιο και πιο 'απτά' φαινόμενα που τις διαδικτυακές πλατφόρμες. Να σταθώ για παράδειγμα για λίγο στα uber, που τουλαχιστον εδώ στην Αγγλία η υπηρεσία πλέον εν άθλια. Έχουν ακριβύνει, όπως τα πάντα θα πει κάποιος, αλλά ενώ είναι γεμάτοι οι δρόμοι αυτοκίνητα uber, κανένας δεν αναλαμβάνει την κούρσα σου αν εν θεωρούν ότι δεν αξίζει. Σάββατο νύχτα πολλά δύσκολο να μας φέρει κάποιος σπίτι που το κέντρο επειδή είμαστε ένα τέταρτο μακριά απλως. Και τσουπ, η εφαρμοή πλέον σου δίνει την επιλογή να πιασεις "προτεραιότητα". Η ποιότητα των αυτοκινήτων φθίνει σε σχέση με άλλες χώρες από οτι μαθαίνω και έχει αφανιστεί ο ταξιτζής που ξέρει την πόλη, τα συντόμια, πού έχει έργα κτλ. Οι πλείστοι φαίνεται να έρχονται από άλλες πόλεις για δουλειά το ΣΚ πχ και ακολουθούν τυφλά την εφαρμογή. Και μια αναφορά στα ντελίβερι. Πλέον κατεβαίνω με τες παντόφλες επίτηδες για να αναγκαστούν να έρθουν στην πόρτα. Αυτό πληρώνω. Αν είναι να φκω στο πεζοδρόμιο, να πιασω τη σακούλα που το παραθυρο του αυτοκινητου ενώ κάθεσαι στα βραστά, εμαείρευκα μιαν ομελέτα. Αυτά είπα ο κακομαθημένος αμπάλατος, εξεθύμανα.

Θυμάστε τι καλό που ήταν το τουίτερ εκεί στο 2012-15; περασμένα μεγαλεία. Μια χούφτα ανοματαίοι, μπλόγκερς κάποιοι, κυριίως ανώνυμοι, εκαμναν χάζι, ε<εσυζητούσαν, εχτίζαν φιλίες και σχέσεις. Ε μετά ήρθαν οι μάζες. Οι διαφημίσεις, οι πολιτικοί, η πολιτική, οι αλγόριθμοι, ο Έλον.

Άλλο παράδειγμα εν οι αερογραμμές. Μπορεί να αξίζει και δικό του ποστ το θέμα. Αποσκευές, χειραποσκευές με διαστάσεις και βάρος, άθλιο και ακριβό φαγητό, στενά χρονικά περιθώρια ώστε αν άρκησε μια πτήση σε τρίτο αεροδρόμιο την περασμένη νύχτα, τρώεις την εσύ στριμωγμένος σε ένα gate κτλ κτλ

Τούτα ούλλα για να καταλήξω λίγο σε πιο επίκαιρο θέμα τζιαι κάτι που παλιά μας έφερνε τόση χαρά ενω πλέον μόνο shit. Η Γιουροβίζιον. Που ήταν μια όμορφη νύχτα να παρακολουθήσεις με φίλους, πίτσες τζιαι κόλλες για βαθμολογία. Τον διαγωνισμό πάντα αγαπούσα τον, που τότε που τον έβλεπα κυρίως την Κυριακή στην επανάληψη του ΡΙΚ. Πορώθηκα κάπου στα τέλη της εφηβείας με το youtube κτλ, κρύανα στα 20κάτι που η Κύπρος και η Ελλάδα λόγω οικονομικών έστελλαν μαλακίες. Πορώθηκα πιο πρόσφατα όταν γνώρισα και φίλους πιο βιώνουν τη Γιουροβίζιον ολόχρονα με εθνικούς τελικούς, ταξίδια κτλ. Πάνω στην ώρα που καταρρέει το οικοδόμημα! :) Εζήσαμε τα ωραία χρόνια των 00'ς. Μεγάλωσαν οι παραγωγές, οι συμμετοχές, πολλά τα ευρύματα, ένα πραγματικό πάρτυ. Τζιαι σιγά σιγά ξεκίνησε να φθίνει το πράμα με την πλυμμήρα identity politics, geopolitics, τις πλείστες συμμετοχές να είναι μέτριες σουηδικές παραγωγές χωρίς ταυτότητα. Και το κερασάκι στην τούρτα τα γεγονότα της εβδομάδας. Χώρες μπαινοβγάινουν συνέχεια αλλά είναι ένα πισωγύρισμα που νομίζω δύσκολα θα ξεχαστεί. Νοιώθω ότι όντως βιώνουμε ένα τέλος εποχής. Και λογικά κάποιος θα με κρίνει που εν καιρώ γενοκτονίας, περιβαλλοντικής καταστροφής και ό,τι άλλο θες μαραζώνω για τούτο. Ενώ είναι αυτό ακριβώς που λέω. Μικρές αποδράσεις χαράς που είχαμε πλέον καταστρέφονται ή ενοχοποιούνται και μένουμε με την ανάμνηση και τη μιζέρια των ειδήσεων. 

Σκόρπιες σκέψεις όπως πάντα, καλή μας συνέχεια!