Κύκλοι

Πάει σχεδόν ένας μήνας που έγραψα τούντο κείμενο μια μέρα που επήα θάλασσα μόνος μου. Δεν το δημοσίευσα τότε γιατί έθελα να το ξαναπεράσω. Τζιαι εθυμούμουν το τες επόμενες μέρες ότι εξέμεινε μες στα drafts μου. Τζιαι ελάλουν θα το ξαναπεράσω στο αεροπλάνο. Για την ατμόσφαιρα. Θα το περάσω την νύχτα πριν τη δουλειά, για το συμβολισμό. Νομίζω ότι τελικά τις μέρες που ακολούθησαν την πρώτη αυτή γραφή του κειμένου, άλλαξε απλώς ο τρόπος που έβλεπα τα πράγματα.
Παρ'όλα αυτά σας το παρουσιάζω. Εν το επείραξα α. Πρόμις.





Δεν μπορεί να ανοίξει ένας κύκλος χωρίς να κλείσει ο προηγούμενος. Κάθε αρχή είναι και ένα τέλος. Όταν μαθαίνεις να περπατάς, σταματάς να αρκουδίζεις. Πας γυμνάσιο αφού τελειώσεις το δημοτικό. Έτσι και με τους ανθρώπους, καλούμαστε συχνά πυκνά να κλείσουμε ή να ανοίξουμε κύκλους. Σχέσεις τελειώνουν αλλά ο καινούριος κύκλος δεν είναι απαραίτητα ο αντικαταστάστης αυτού που αποχαιρετάς αλλά ο καινούριος σου εαυτός που κουβαλά όσα έμαθες και έπαθες. Και αυτά που δεν έμαθες παρ'όλο που έπαθες.

Τίγκα στις μεταφορές το κείμενο σήμερα. Κάποιους κύκλους καταφέρνεις να τους κλείσεις με χάρη, επειδή είναι η φυσική ροή των πραγμάτων, επειδή η πορεία ήταν νοητά προδιαγεγραμμένη. Αλλους κύκλους δεν καταφέρνεις να τους κλείσεις. Σπάζεις τον διαβήτη, σκίζεις το χαρτί και σου απομένει μια άμορφη μάζα. Απροσδιορίστου ταυτότητας, μεγέθους και πορείας. Μάλλον που δεν θέλησες ποτέ να κλείσεις τον κύκλο. Κι ας θέλεις σαν τρελός όσο κι αν σε τρομάζει, να ανοίξεις έναν άλλον κύκλο.

Φεύγω εντός των ημερών. Βρήκα μετά που μήνες δουλεία στην Αγγλία. Βρήκα δουλειά ακριβώς πάνω στο αντικείμενο των σπουδών μου, παρ'όλο που τους τελευταίους μήνες λόγω 'απόγνωσης', έστειλα αιτήσεις και σε άλλα πεδία. Δεν θα ζήσω αυτό που φανταζόμουν όμως. The big life σε μια (καταθληπτική) μητρόπολη δουλεύοντας σε γυάλινα πολυόροφα για καλά λεφτά που θα εξαγόραζαν όσα θα μου έλειπαν. Αντ'αυτού, σκέφτουμαι αν θα τα βγάζω πέρα στο τέλος του μήνα. Με αυτοτιμωρώ κατά κάποιον τρόπο έτσι, για όσα δεν κατάφερα. Μα κανείς δε μπορεί να με κατηγορήσει ότι δεν προσπάθησα. 

Και μες στη σύγχηση των ημερών, έγινες άλλος άνθρωπος. Λύσσαξες να φύγεις και ξέχασες να ζήσεις αυτό που σου έμεινε. Κι ακόμα κι αν πείσεις τον εαυτό σου ότι θα σε τιμωρήσεις με αυτό, που θα φύγεις ξέροντας ότι δεν έπραξες σωστά αυτό τον ένα μήνα διακοπών, δεν είσαι μόνος σου στο ταμπλό αυτό.