Ooooh Gravty

Εκατσα εψες κι εγω να δω το Gravity. Ως γνωστον εχω μια πολλα μεγαλη λιστα με ταινιες που δεν εχω ωρα να δω. Κλασσικες ταινια του στυλ -you must see before you die, πολυβραβευμενες ταινιες, εμπορικες, ρομαντικες κομεντι ιδανικες για background κατσιαρισμο, βιογραφικες/ντοκυμαντεριστικες κτλ. Οπως και να χει.

Η ταινια αρεσεν μου καταρχας. Θα την εβλεπα και στο σινεμα χωρις να θεωρω οτι επηαν τα λεφτα μου χαμενα. Τζιε πιστεψετε με ειμαι αρκετα απαιτητικος αμα πληρωσω!

Κατ'αρχας, γινεται εναμιση ωρα ταινια γυρισμενη στο διαστημα, με τη Γη να φαινεται στο πλανο σε ολες της φασεις και απο -σχεδον- ολες τις αποψεις και γωνιες, να μεν εσιει ενα κοντινο στο χρυσοπρασινο;! Εν εμαθαν τιποτε που το world war z; Που ακομα εν εκαταλαβα σε τι εχρησιμευκε το κοντινο των 1.2 δευτερολεπτων αποκλεστικα στην Κυπρο. Ας πουμε οτι απαλλαχτηκαν απο τις κατηγοριες οταν εδειξαν -ορθοδοξη- εικονα του Αγιου Χριστοφορου. Αν τζιε αποσκοπουσε καπου η χρηση της εικονα φυσικα.

Σε γενικες γραμμες επαληθευσα θκιο σχολια που ακουστηκαν απο διασημους για την ταινια. "Ο,τι μπορει να παει λαθος στο διαστημα, θα παει". Νομιζω ατακα της Ελλεν στην εκπομπη της. Τζιε οι παρουσιαστριες των Χρυσων Σφαιρων νομιζω ειπαν οτι "εν οι τροποι που σκεφτεται ο Κλουνει για να μεν περασει ουτε και μιαν ωρα παραπανω με μια γυναικα κοντα στην ηλικια του". Πανω-κατω.

Ενοχλει με η φατσα της Μπουλοκ. Εν σαν ενα κομματι γρανιτη, ακαμπτο που απλα εσιει πανω ανθρωπινα χαρακτηριστικα. Εν ξερω αν εν η επιδερμιδα της ή αν εν καποια "θεραπεια" του χολυγουντ. Στη δευτερη περιπτωση εν ξερω αν εν επιτυχημενη ή αποτυχημενη παντως. Αλλα κορμαρα, να τα λεμε αυτα.

Επειδη γεμισαμε τον πλανητη μας σκουπιδια, αποφασισαμε να γεμισουμε και το διαστημα. Τα διαστημικα σκουπιδια εν ενα σοβαρο θεμα εντωμεταξυ τζιε στην ταινια φαινουνται ΠΟΛΛΑ. Και απο τη στιγμη που θα πετασσουμε σκουπιδια στο διαστημα απορω γιατι εν το καμνουμε με συνεση; Να στειλουμε κανενα πολιτικο, τη Σπυροπουλου, τον Μπιμερ ξερωγω.

Απειρως κωμικοτραγικη η σκηνη που γαυγιζει η Μπουλοκ. Ακρως συγκινητικη η σκηνη που δακρυζει τζιε τα δακρυα επιπλεουν αλλα αρεσεν μου τζιε που σκηνοθετικης αποψης η σκηνη που φκαλει επιτελους τη στολη τζιε εν -καπως- ασφαλες τζιε χαλαρωνει σε εμβρυακη σταση. Φανταζουμαι ηταν επιτηδευμενη η σκηνοθεσια για να προκαλεσει ετσι συνειρμο.

Τα γυρισματα εγυριστηκαν σε εγκαταστασεις που χαμηλωνουν την βαρυτητα ή εν εντελως βασισμενη σε γραφικα η ολη αισθηση που επιπλεουν;

Αξιζεν τα Οσκαρ που επηρε. Δικαιως πηρε ολα τα τεχνικα, ηχου κτλ. Δικαιως δεν πηρε ερμηνειας των ηθοποιων ας πουμε. Αριστουργηματικο που ενω επισκευαζε κατι η Μπουλοκ τζιε πισω της εγινετουν ο κακος χαμος εμεις ακουαμε απλως το humming song της, ή σε αλλες φασεις που εν ακουετουν τιποτε απολυτως (ο ηχος δεν ταξιδευει στο διαστημα).

Και τωρα σποιλερς. Μην διαβασεις αν δεν εχεις δει την ταινια. Προχωρα στο σημειο που ξαναεσιει κοκκινο φοντο η γραμματοσειρα
Ξαναζουμε τη βλακεια του Τζακ στον Τιτανικο! Μανια που την εχουν οι αρρενες ηθοποιοι να θυσιαζουνται για γυναικες. Νομιζω ηταν πασιφανες οτι θα μπορουσαν να μοιραστουν την πορτα μαζι με τη Ροουζ. Τζιε αν δεν τους εχωρεν και τους δυο, να ανταλαζουν θεση καθε δεκα λεπτα για να ζησουν και οι δυο, ας πουμε! Κατι!
Και εδω λοιπον ο Κλουνει θυσιαζεται για τη Σαντρα, που μεταξυ μας δεν το αξιζε. Υπερβολικα αγχωδες, που εφταιε μερικως για την ολη κατασταση με την καθυστερημενη εκτελεση των εντολων. Αν ημουν στη θεση του Κλουνει, θα την αφηνα να χαθει, τζιε θα την εδερνα τζιολας. Α μα πια!
Λιγο παρατραβηγμενο που την ηβρε σαν επεπλεε στη μεση του πουποτε; Αλλα ας το χωνεψουμε, αφου ειχαν επικοινωνια, εκαμνε του σημα με τον φακο τζιε δεν ειχε χαθει πολλην ωρα.
Αλλα οταν την ηβρε στο δευτερο μισο της ταινιας, μες στην καμπινα, απογοητευτηκα τζιε θεωρησα την ταινια πατατα. Τετοιες συμπτωσεις δεν θα επρεπε να συμβαινουν ουτε στις ταινιες. Ειδικα οταν ανοιγει η πορτα της καμπινας τζιε δεν ανατινασσεται η κκελε της Μπουλοκ που δεν εφορουσε κρανος. Αλλα ευτυχως ηταν στην σχεδον μεταθανατια φαντασια της.
Οταν εκαταφεε επιτελους προσθαλασσωση εσκεφτουμουν ποσο ειρωνικο θα ηταν να επεθανισκε στη γη. Ειτε που τη φωτια, ειτε που την προσγειωση σε εδαφος, ειτε που ενα δηλητηριωδες δαγκωμα ψαριου στη λιμνγη. ΛΟΛ! Αν τζιε μεταξυ μας, λλιο παρατραβηγμενο που επροσγειωθηκε σε τοσο ευνοικες συνθηκες. Λιμνη αρκετα βαθια για να μην προσκρουσει η καμπινα στον βυθο, αρκετα ρηχη για να κολυμπησει εξω, ευνοικη θερμοκρασια για να μεν πιασει πνευμονια ξερωγω, σε ενα υπεροχο τοπια και οχι σε μια ζουγκλα με λιονταρια, κροκοδειλους, ή εστω να προσγειωθει στη Μεση Ανατολη οπου θα την επυροβολουσαν διχως δευτερη σκεψη.

Και καπου εδω συνεχιζεις να διαβαζεις τις μεταταινιακες μου σκεψεις. Η ταινια εν πολλα καλη. Αναμφιβολα. Αξιζει να τη δει κανεις. Αν τζιε καταλαβαινω οτι για καποιον που δεν τον ενθουσιαζει το διαστημα κτλ, εν απλα μια ιστορια επιβιωσης οπως θα ηταν αν οι ηρωες ηταν χαμενοι στη ζουγκλα, στα βουνα, σε ενα κρουαζιεροπλοιο στην Καραιβικη. Η καποιος που φοβαται το διαστημα, εν λογικο νομιζω να μεν αντεξει να τη δει γιατι η ταινια προκαλει νομιζω φοβο. Να θωρεις τους ηρωες σε ετσι κατασταση, αβοηθητους, κυριολεκτικα στη μεση του πουθενα. Εξαναγραψα καπου στο μπλογκ οτι εχω μια φοβια με το να βρεθω σε κατασταση απογνωσης χωρις δυνατη διεξοδο, αβοηθητος.