Τουντο ποστ εθελα, τζιε επρεπε να το καμω πριν τζιαιρο. Εν μια αφιερωση -αν μπορω να το θεσω ετσι- σε τρεις σπουδαιους ανθρωπους που μας αφησαν προσφατα για τα ουρανια. Ρασουλης, Παπαζογλου, Βεγγος. Τρεις Ελληνες που αγαπηθηκαν που τα πληθη τζιαι ηταν βαλσαμο γιαυτους στις δυσκολες εποχες. Μπορει να μεν μου αρεσκει ο μαυροασπρος Ελληνικος κινηματογραφος, μπορει να μεν ειναι του ρεπερτοριου μου ουτε ο Ρασουλης, ουτε ο Παπαζογλου ιδιαιτερα (αλλα ο Αυγουστος εν αξεπεραστος!) αλλα η αξια των ανθρωπων φαινεται τζιε που τα πληθη που συγκεντρωθηκαν στις κηδειες του καθενου.
Anw, ο τιτλος του ποστ εν παρμενος που τα λογια του Α. Ρεμου οπως τα ειπε σε μια εμφανιση του στο νυχτερινο κεντρο που εμφανιζεται με την Μαρινελλα να χειροκροτα βουρκωμενη απο κατω. Και λογικα μου προκαλει προβληματισμους. Φευγουν σιγα σιγα οι πρωταγωνιστες περασμενων δεκαετιων και τι μας μενει; Η Βανδη, η Μπαστα και ο Γαλατης; Τουτους εχει ως βαλσαμο ο ελληνικος λαος σε τουντη μαυρη περιοδο που περνα; Οι γονιοι μας με περηφανια βαλλουν μας να ακουσουμε τα τραγουδια της εποχης τους (πουλλοπουλο κτλ) που μπορει να ακουουνται μεχρι τωρα. εμεις τι εννα βαλλουμε στα μωρα μας; Τες τσουλες οξα το κοριτσι πραμα;; Εν τραγικη η κατασταση στην ελληνικη δισκογραφια τζιε ουλλοι οι εμπλεκομενοι λαλουν το για να πουλησουν μουρη αλλα εν καμνουν κατι.
Τεσπα τζινο που σκεφτουμε τζιε μαραζωνω εν το οτι καποτε εννα κλαψουμε τον Μητροπανο, την Χαρουλα, την Γαλανη τον Tερζη τζιε τον Καρρα... Ακουουμε μακαβριος αλλα ουφφου. Το σιειροττερο ειναι που οταν θα συμβει το μοιραιο θα καμνει αφιερωματα η Λαμπιρη τζιε η Σκορδα τζιε το επομενο τους θεμα θα ειναι το νεο βιντεο της Τζουλιας ή η εμφανιση της Ρουλας στο προηγουμενο live..
http://www.youtube.com/watch?v=Ctt9UKG1DzE
