Επιστροφές σε καταστροφές

Είδαμε τις προηγούμενες μέρες ορδές προσφύγων Παλαιστινίων να επιστρέφουν στον τόπο τους. Ασχέτως του Παλαιστινιακού, που βρίσκω άσκοπο να τοποθετηθώ τώρα μετά που θκιο (εξηνταθκιο;) χρόνια, η εικόνα των προσφύγων έβαλε με σε σκέψεις.

Οι πλειστοι που τουντους ανθρώπους επιστρέφουν σε χαλαμαντουρα. Οι πιο τυχεροί θα έχουν τεσσερις τοίχους που στεκουν ακόμα. Αλλά καμιά υποδομή άρα πώς ξεκινάς τη ζωή σου; Τζιαι πάλε επήαν.

Τζιαι μετά εδιερωτούμουν για τους δικούς μας πρόσφυγες. Όσοι εμείναν. Διότι "κάπως" έχουμε παραπάνω πρόσφυγες τώρα από ότι το '74 αν εκαταλαβα καλά κάτι που διάβασα μες στο καλοκαίρι. Πόσοι θα επεστρεφαν αν αύριο είχαμε την ιδανική λύση; θυμούμαι ότι ακόμα και το 04, υπήρχαν φωνές που ελέαν ότι πού να ξαναστηνουμε τη ζωή μας ξανά που την αρκή. Τζιαι λέω "ακόμα και το 04" όι επειδή ήταν ιδανική λύση αλλά ήταν άλλη η κατάσταση ποτζιει τζιαι άλλες οι ηλικίες των προσφύγων ποδά. Το τραγικό κόστος του βολέματος.

Εξαναέγραψα νομίζω για τους οικογενειακούς φίλους που το ένα Πάσχα εσηκωναν το ποτήρι με το "τζιαι του χρόνου στην Τζιερύνεια" τζιαι το επόμενο "να μας δωκουν κάτι για τα χωραφκια μας να δωκουμε των παιθκιών μας". Το τραγικό κόστος της απολεσθείσας (!) ελπίδας.

Άλλος συνειρμός που ήρτε στη θέαση των προαναφερθέντων συγκινητικων εικόνων, ήταν τζιαι η σύγκριση με κάτι βιντεο που εκυκλοφορούσαν κάπου τζιαμέ στο 2012 με επιστροφές Αμερικανων στρατιωτών. Που εκαμναν έκπληξη των οικογενειών τους τζιαι εκλέαν ούλλοι μαζί, εκλέαμε τζιαι εμείς, εκλέε τζιαι η Έλλεν (για τζιειντο σκηνικό μιλούμε). Πόσο εξέπεσε η Αμερικη που τότε,  πόσο άλλαξε η άποψη του κόσμου για τις αποστολές της Αμερικής σε Αφγανιστάν και περίχωρα, ποσα εμαθαμε και πόσα δε μαθαμε που τότε. Η τραγική φύση της γνώσης της υστερινής.

Τζιαι τέλος, επειδή δυστυχώς όλα είναι περιεχόμενο πλέον αλλιώς δεν έγινε ποτέ, δεν άργησαν να κυκλοφορησουν τζιαι σχετικό τικτοκ με τις επιστροφές των Παλαιστινίων. Με σκηνοθεσία, συγκινητική μουσική. Τζιεινα ήβρα τα λλιον ενοχλητικά. Η επιτηδευμένη επίκληση στο συναίσθημα εν που τα πιο αποκρουστικά φαινόμενα για μένα. Η τραγωδία των καιρών που ζούμε.

Ο tempora, o mores, επίσης πάει.

Ήταν 1η Οκτωβρίου της ανταγωνιστκής αγοράς ηλεκτρισμού η αρχή

 Αγαπημένοι συμπατριώτες,

μπράβο σας που θκιαβάζετε ακόμα μπλογκς πάντως. (Ξανα)επιστρεφω στη γραφή διότι με τον αλγόριθμο του x εν εφιλέψαμε ακόμα τζιαι το κυπριακό bluesky δυστυχώς εν απογειώθηκε ποτέ 

Με την ευκαιρία του ανοίγματος της αγοράς ηλεκτρισμού στην Κύπρου, ανήμερα της επετείου της ανεξαρτησίας, είπα να απαριθμήσω τους λόγους που έχω άχτι (άχτη;) τον ημικρατικό αυτό οργανισμό. Πολλά εν τζιαι του κράτους αλλά μια καλή ΑΗΚ θα παρέσυρε τζιαι κρατική πολιτική θεωρώ εγώ.  Έννεν καμιά ερευνητική δημοσιογραφία, απλή καταγραφή που πράματα που εννα θυμηθώ εξόσων παρακολουθώ

(Το ποστ εξεκίνησα το όντως 1η Οκτωβρίου τζιαι εν ήβρα αθκιάση να το συγυρίσω)

Μπορώ σίουρα να θυμηθώ δυο πυρκαγιές που ξεκινήσαν με εκτεθειμένα καλώδια της ΑΗΚ. Τζιαι τούτο εν θεωρείται εγκληματική ανευθυνότητα; να μεν υπάρχει προγραμματισμός συντήρησης του δικτύου; Τουλάχιστον εξεκινήσαν φέτος έργα για να ξεκινήσουν να μπαίνουν τα καλώδια υπόγεια. Θυμούμαι όταν έκτιζε η αδερφή μου το σπίτι της το 2020, σε νέο δρόμο (καλά, τι ταλαιπωρία τραβάς αν έχεις έτσι λαχείο εν άλλη ιστορία) τζιαι εδιερωτούμουν πώς γίνεται να μεν υπάρχει πολιτική τουλάχιστον σε νέους δρόμους να μπαίνει το ρεύμα υπόγεια (θα μπορούσα να κολλήσω δαμέ τζιαι την ιστορία με τον μιτσή που πέθανε σε λαμπρατζιά που στύλλο ηλεκτρικής, αλλά εν άλλη ιστορία - τα τροχαία όμως; πόσα αυτοκίνητα που φκαίνουν εκτός πορείας τρων την πάνω σε στύλλο με την όποια κατάληξη)

Μεγάλο θέμα εν τα φωτοβολταικά. Εν θα το ανοίξω εγώ. Ήμουν γυμνάσιο τζιαι ελαλούσαν μας στο μάθημα γεωγραφίας για τα φωτοβολταικά ως εθνική στρατηγική αλλού, στα Οικονομικά για τους ρύπους που θα πληρώνουν τα κράτη. 20 χρόνια μετά εν εκάμαν στρατηγική. Οταν είδαν οικονομικό συμφέρον εσιωνώσαν κίνητρα σε επιχειρήσεις τζιαι κατοικίες χωρίς προγραμματισμό. Κλάσσικ.

Εφκήκε το γιαίμα στη κκελέ μου με την πιο κάτω είδηση όμως. Κρατικός φορέας τζιαι εθυμήθηκε τωρά ότι εν υπάρχει τεχνογνωσία. Ενευρίασα ιδαιτέρως διότι φίλος μου, κυπραίος, εδούλευκε τόσε σε εταιρία στο Λονδίνο που έκαμνε απλώς τούτο, έχτιζε μοντέλα για πρόβλεψη της τιμής του πετρελαίου (μπακκαλλίσιμη περιγραφή).

https://www.politis.com.cy/politis-news/oikonomia/856869/i-aik-paradechthike-enopion-tis-voylis-oti-den-echei-tin-technognosia-na-agorazei-fthina-kafsima-gia-paragogi-revmatos

Είδα προχτές τούντο άρθρο για την Ουρουγάη που κατέστη σχεδόν πλήρως απεξαρτημένη που συμβατικές πηγές ενέργειες. Τζιαι εν αρκετές οι χώρες πλέον που εν σε τούντο σημείο (εν ενδιαφέρον θέμα τούτο στο πώς μετριέται τούτο τζιαι τι ακριβώς σημαίνει. Για παράδειγμα άλλο εν κατανάλωση ή παραγωγή, αν έχει εισαγωγές/εξαγωγές, οι μεταφορές κάποτε εν μετρούν κτλ). Αλλά ονειρεύκουμαι κάποτε να δω τίτλο ότι έστω τζιαι για μια μέρα η Κύπρος ηλεκτροδοτήτουν που 100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειεας - ένας στόχος που επετύχαν πολλές παραπάνω χώρες.

Ε τζιαι το κερασάκι εν η συνεντευξη του Υπουργού Ενεργειας στον Τσουρούλλη που είδα που μασούσε φύλλα δάφνης για να δει πώς θα κινηθεί η αγορά ηλεκτρισμού με το άνοιγμα σε άλλους παροχείς για να πει αν θε πέσει το κόστος. Λες τζιαι εν μπορεί το κράτος να βάλει κάποιες δικλείδες.

Αυτά. Ξέρω εν πολλά επιφανειακή τζιαι ίσως επιπέδου καφενέ η γνώση μου σε πολλά αλλά φέφκει τζιαι το ντραφτ πιλέ μου που τη στοίβα, αντιλαμβάνεστε.