Για να κλείσει η εισαγωγή, θα ευχαριστώ πάντα το Ted που έκανε ευρέως γνωστή την Κατερίνα Βρανά.
Για εκείνους που θα βαρεθούν να δουν το βίντεο, ή που εν δουλειά και διαβάζουν μπλογκς (τελικά δουλεύκετε λλίο μεταξύ μπλογκ, τουίτερ και φέις;), έτσι περιληπτικά να πώ ότι περιγράφει το πώς η μαγική και αγαπημένη τουιτερόσφαιρα ξέσκισε τη Justin Sacco ενώ αυτή βρισκόταν εν πτήση, άρα δεν είχε καμιά επαφή με τον έξω κόσμο. Μίσος, κατακραυγή, κατάρες, χυδαιότητα, απαιτήσεις, παραπληροφόρηση (Στο ίντερνετ είμαστε, μη ξεχνιόμαστε, χειρότερο κι από το σπασμένο τηλέφωνο που παίζαμε μικροί). Η Justine ήταν μέχρι τότε μια κάπως ασήμαντη δημοσιοσχετίστρια με ένα λογαριασμό στο τουίτερ που με το ζόρι να έπαιρνε μερικά interactions την ημέρα. Χειρότερη κι από εμάς δηλαδή. Τα πιο πάνω λοιπόν έγιναν για ένα τουήτ με ένα κακό, πολύ κακό αστείο.
Δε θα κατηγορήσω, δε θα υπερασπιστώ.Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Εξάλλου πέρασαν δυόμιση χρόνια από τότε, η κοπέλα είναι ακόμα στιγματισμένη από αυτό, καλώς η κακώς λέμε, δεν παίρνω θέση σε αυτό το ποστ.
Ο τύπος στο βίντεο αναφέρει ότι το τουίτερ έδωσε φωνή σε πάρα πολλήν κόσμο που πριν δεν είχαν καθόλου φωνή. Ε και στην κυπριακή, αππωθήκαμε. Συχνά πυκνά θα μα βγάλει το χειρότερο μας εαυτό, τα βαθύτερά μας απωθημένα.
Όλα αυτά τις μέρες του Walter Palmer. Του δολοφόνου του Cecil του λιονταριού. Τον οποίον το τουίτερ και γενικά το ιντερντ και τελικά η κοινή γνώμη καταδικάζει. Οι αντιδράσεις παρόμοιες. Ίσως και φτηνά να τη γλύτωσε η Sacco μπροστά στο ξεμπρόστιασμα του Palmer. Είναι για μέρες χαμένος που τη γη, έξω από το οδοντιατρείο του γίνεται αλαλούμ με σημειώματα και λούτρινα λιονταράκια ενώ τα μίντια ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι. Και κάθε μέρα ένα βήμα παραμέρα. Ξεθάβουν την ιστορία της αδερφής του. Ξεθάβουν φωτογραφίες άλλων 'κυνηγών' που καμαρώνουν με τα θηράματά τους στα κοινωνικά δίκτυα.Και συνεχίζεται μέχρι να βρεθεί κάτι άλλο να δεκτεί την προσοχή του πλήθους. Καμιά δήλωση της Καρντάσιαν ξέρωγω.
Εστιάζουμε λίγο στα δικά μας. Δεν ξέρω κατά πόσο το σκεφτήκετε κι εσείς όπως έπραξα εγώ ενώ έβλεπα το βίντεο, αλλά εγώ σκέφτηκα την περίπτωση της Βούλας Παπαχρήστου. Πανομοιότυπη περίπτωση
Σύντομο φλασμπακ, η Παπαχρήστου μέσα σε λίγες ώρες αποκλείστηκε από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, μέρες πριν την έναρξη. Κόποι μιας ζωής και το όνειρο του κάθε αθλητή.
Η κάθε μια που τις τρεις ιστορίες έχει τις δικές της ιδιομορφίες και τα δικά της χαρακτηριστικά. Ή μήπως είναι και για τους τρεις η ίδια ποινή;
ΥΓ: Θα παριστάνω για λίγο τον πρήχτη που κουνά το δάχτυλο. Μακάρι να νοιαζόταν ο κόσμος για πολλά άλλα θέματα όσο ενδιαφέρτηκε για το λιοντάρι. Ξέρω ξέρω, άλλο το ένα άλλο το άλλο κτλ κτλ.
ΥΓ2: Τότε, για τη Βούλα http://skeftomekegrafo.blogspot.co.uk/2012/07/fight-for.html
