Προσωπικα θεματα εσιει να γραψω τζιαιρο. Αλλα τουτο εν κατι που ενιωσα οτι εθελα να γραψω πριν ενα-εναμιση μηνα τζιε αυτο θα καμω αν τζιε πλεον εν σαν κακος εφιαλτης, περασμενος, τελιωμενος.
Εννα μου καμουν παρατηρηση οι φιλοι που με θκιαβαζουν που εν το μοιραστηκα μαζι τους αλλα ετσι θεωρησα σωστο. Εν υπηρχε λογος να ανησυχησουν τζιε αλλοι τζιε να χουν την εννοια μου. Ηταν μαχη που επρεπε να δωκω εγω.
Τζιε για να κοψω το δραμα τζιε την εισαγωγη να το πω στεγνα. Αμα αγχωνουμαι καμνω εμετο. Δενεται το στομαχι μου κομπους, εν μπορω να φαω/να πιω, να λειτουργησω παραγωγικα εκτος αν καμω εμετο. Χωρις δακτυλα, οδοντοβουρτσες κτλ. Ερκεται μονο του, τζιε μετα ειμαι πολλα καλα. Ειχα συνηθισει να ζω με τουτο, εξερα τι το προκαλει, εν το θεωρουσα ανησυχητικο. Ως προσφατα ειχα καμει ας πουμε την ημερα της καταταξης, την ημερα που ηταν να παμε στην πρωτη μοναδα μετα το ΚΕΝ (ναι, ναι τοσο νευρικος), πρεπει να καμα τζιε καμια στο πρωτο ετος τζιε εκαμα σιουρα το πρωι που εδιουσαμε Πιθανοτητες τον Ιουνη περσι αλλα τζιαμε εν ηταν μονο αγχος (ειχα ακουσει για ενα θανατηφορο στην Κυπρο με ατομα που ηξερα, τζιε ειδα τζιε κατι αηδιαστικο που το πρωι). Τελοσπαντων, πραγματικα εν το θεωρησα κατι ιδιαιτερο. Ως τον Απριλη φετος παιζει να καμα αλλο καμια - θκιο φορες σπιτι. Σε καμια ενδιαμεση, κανενα μεθυσι. Μου ειναι τοσο ευκολο. Εθωρουσαν με οι συγκατοικοι μου που εξαφανιζουμουν για θκιο λεπτα τζιε επεστρεφα με ολοκοκκινα μαθκια, αλλα χαμογελωντας αφου ανακουφιζουμουν κατα καποιο τροπο.
Ε τον Απριλη πριν κλεισουμε για το Πασχα ειχαμε ενδιαμεση τζιντου αναθεματισμενου του μαθηματος που ακομα εν μπορω να υπολογισω αν το περασα.. Ε λογικο να αγχωθω, εκαμα τον εμετουλλη μου το πρωι πριν το γραπτο τζιε επηα εγραψα. Κατεγραφη. Στις διακοπες του Πασχα, εκλεισαμε να παμε Παρισι η παρεα οπως ξαναειπα. Πετε μου ποιος λογικος ανθρωπος καμνει εμετο πριν μια πτηση για διακοπες; Τοση εννοια για τα ξενοδοχεια κτλ. Για ελαφρυντικο μου να αναφερω οτι εθελα να παω ενα τετοιο ταξιδι εδω και καιρο. (Νταξει φανταζουμαι αν παω ποτε Νεα Υορκη θα φκαλω τα εντερα μου πριν). Ειπα τους το παλε, αφου φτασαμε στο ξενοδοχειο στο Παρισι τζιε ελιμοκτονουσα (Α ναι, οποτε εν το καταλαβουν λεω τους το μετα το παναυρι). Εθυμωσαν μου λλιο τα χρυσα μου αλλα επερασεν τους. Εννεν κατι που θελω αφου!
Ακομα τιποτε το ιδιαιτερο. Ως την Κυριακη την νυχτα που εφααμε KFC. Λλιο οι βλακειες που ετρωαμε τζιντες μερες, τζιε το νεκατωμενο προγραμμα, λλιο ο αστεγος που ηρτε μεσα στο εστιατορια να μας ζητησει φαι τζιε εθκιωξεν τον ο φυλακας τζιε ενιωσαμε σκατα, λλιο τζιε το οτι θα επηενναμε Disneyland την επομενη (ναι ας πουμε, τετοια καταντια) επηα στο ξενοδοχειο τζιε επαρακαλεσα τους να φυουν που το δωματιο για λλιο. Ε τζιαμε αντακωσαν μου. Εν τους αδικω, αλλα πραγματικα ξερω οτι εν μεμονωμενα περιστατικα. Εν ειμαι βουλιμικος ή κατι ετσι. Αλλα εφτασε τζιε εμπηκεν μου υποψην. Επειδη μακρυγορω να πω απλως οτι ηταν η κουβεντα του ταξιθκιου. Οποτε ελεε καποιος κατι αηδιαστικο, οποτε το φαι ηταν υπερβολικο, οποτε υπηρχε η παραμικρη αμφιβολια οτι χαθηκαμε μες στο Παρισι εκαμνα ηχους εμετου απλα για να σπασουμε πλακα. Και παρομοιας φυσης αστειακια.
Εγω μετα το Παρισι επηα Κυπρο για το Πασχα τζιε ενα οικογενειακο χαππενινγκ ενω οι υπολοιποι επεστρεψαν στη βαση μας. Εσυμβουλεψαμεν/απειλησαν με να το κοιταξω ενω θα ειμαι Κυπρο. Αλλα που παεις για ετσι θεμα; Γαστρεντερολογο οξα ψυχολογο; Εμιλουσαμε skype ενω ημουν Κυπρο τζιε εθελε να με ρωτησει ο Κ αν επηα γιατρο. Ηταν τζιε οι γονιοι μου στο δωματιο τζιε ακουαν τζιε εκλεισα του το. Εν θα τους ελαλουν ετσι ιστοριες μες στο Πασχα τζιε τες μερες του χαππενινγκ. Τζιε αποφασισεν ο Κ να πιασει τζιντην ωρα τηλεφωνο το νεο μελος της οικογενειας (εν hint για το happening τουτο. Ελογιαστηκε η αρφη μου αν δεν το καταλαβες) τον οποιον ηξερε που πριν λογω περιστασεων. Τζιε ειπεν του τα ουλλα που λετε με το νι και με το σιγμα. Που τη δικη του οπτικη γωνια ομως. Που βασικα ηταν "καθε τρεις τζιε λλιο στρεφει". Επιασεν με ο εντος ολιγων ημερων γαμπρος τζιε ειπεν μου οτι εξερε τζιε οτι εννα μου δωκει λλιες μερες να το μιλησω με τους γονιους μου. Αν σας φαινεται παραξενο τουτο ουλλο να σας πω οτι εν ειμαι ομιλητικος ΚΑΘΟΛΟΥ για τα προβληματα μου. Την τζιοιλια μου να πονω, ή κανενα δοντι, εννα καρτερω 2-3 μερες να εκδηλωθω. Τεσπα, επερασε το Πασχα τζιε το χαππενινγκ αλλα εγω ημουν με την εννοια. Τζιε ηταν ενα μαρτυριο. Μπορει να φαινεται αστειο αλλα μου ειχε μπει η σκεψη οτι εχω ενα προβληματικο στομαχι με αποτελεσμα ναν συνεχεια διμμενο. Φανταστου λλιο για μερικες μερες να εσιεις νεκατωμενο στομαχι , 24 ωρες την ημερα τζιε μια αφθονια φαγητων που πεθυμησες μπροστα σου. ΜΕΝ ΓΕΛΑΣ! Ηταν δυσκολο. Οταν επεσαν οι τονοι ειπα το των γονιων μου τζιε ευτυχως εκαθησυχασαν με. Η μανα μου ηταν καπως "Ε και; Ξερω το". Τζιε εδιηγηθηκεν μου μερικα αστεια περιστατικα που εκαμνα εμετους πιο παιδι. Εγυρεφκαμε το ξενοδοχειο στον Πεδουλα, εμετος, επηενναμε βουνα με αυτοκινητο/λεοφωρειο, εμετος, εσπασαν τα υδραυλικα τζιε επλυμμηριζε το σπιτι, εμετος. Ετσι που λετε. Η ιδεα ομως μου ειχε μεινει. Τζιε βασικα ουλλες τουτες τες μερες οι μεριδες του φαγητου μου εμικραναν παρα πολλα. Ενιωθα οτι την παραμικρη πιεση να εβαλα στο στομαχι μου ηταν να τα φκαλω ουλλα. Τζιε εν εθελα. Επρεπε να μου αποδειξω οτι κουμανταρω το. Ετελιωσε τζιε η Κυπρος τζιε τουτο εσυνεχιστηκε. Αθλια περιοδος. Ετρωα οπως το στρουθι. Λογικο ηταν να χασω 2-3 κιλα. Μεν φανταζεστε τιποτε ιδιαιτερο. Που τον καθρεφτη το καταλαβα οτι εξεφουσκωσα. Επρεπε να περασουν 2 εβδομαδες στην Αγγλια να μου περασει. Αφου εμπηκα στη ρουτινα μου, αφου ο νους μου ηταν απασχολημενος με τα μαθηματα τζιε οι με την κοιλιακη χωρα τζιε τες ευαισθησιες της.
Αλλα επαραμονευε η εξεταστικη.
Τζιε εσκεφτουμουν το.
Ειδικα τζιντο ενα μαθημα.
Ελαλουν το μεταξυ σοβαρου και αστειου που την αρκη του εξαμηνου οτι το πρωινο τζιντης εξετασης θα εκαμνα εμετο.
Και εχω να σας πω οτι η εξεταστικη ετελιωσε τζιε δεν εκαμα ουτε και μια φορα εμετο! Εν ηταν ευκολο οσο τζιε αν σας φαινεται αστεια ουλλη η ιστορια. Εννοειται οτι δεν ετρωα ποτε πριν τες εξετασεις που ηταν 10-12 περιπου το μεσημερι, αρα ελιμοκτονουσα. Μονο στην μια μεσημεριανη που ειχα 1-3 εφαα ενα τοστ η ωρα 8 το πρωι, πριν με πιασει ο πανικος.
Ειμαι περηφανος για το επιτευγμα μου γιατι υπηρξαν πρωινα που εθελα να καμω εμετο να πνασω. Μπορει τζιε να επρεπε να καμνω οπως ημουν μαθημενος τζιε κανει. Αφου ακομα πιστευκω οτι εννεν τοσο σοβαρο θεμα τζιε απλα επειδη εγινε ολοκληρη ιστορια εμπηκεν μου στον νου τζιε εδυσκολεψεν με τοσο. Εν ξερω κατα ποσο το "ενικησα" ή αν θα ξαναεχω ετσι τασεις σε μεταγενεστερες φασεις της ζωης μου. (συνεντευξεις για δουλεια, πρωτη μερα στη δουλεια κτλ). Α ναι υποθετω στο γαμο μου θα καμω εμετο αλλα τζιε μες στο μαιευτηριο. Picture it.
Αυτα ειχα να πω. All good for now, κανενας λογος ανησυχιας. Εν ξερω αν προκυπτει κανενα μαθημα ή καποια συμβουλη που εν σωστο να δωσω. Εν εγραψα κατι νωριτερα γιατι νομιζω αν εγραφα μερικοι που σας θα με ρωτουσετε "εκαμες εμετο σημερα;", "πως νιωθεις;" κτλ που θα ηταν εναντια στο σχεδιο να σταματησω να το σκεφτουμαι!
Ατε κανει, ετελιωσα, ηδη εγραψα πολλα!
