When a dreamer dreams

Ημασταν λεει κατω απο μια μακροστενη υπεροχη περγκολα. Μπροστα μας εξεδιπλωνετουν ολοπρασινο γρασιδι ποτζινο που λαλεις "δεν μπορει πρεπει ναν ψευτικο", με δυο ψεκαστηρες στην αριστερη ακρη να το δροσιζουν. Περα που το γρασιδι, δεντρα στη σειρα, κανενα πανω που το εναμιση μετρο. Τζιε τζινα ολοζωντανα, ετοιμα για καρποφορια. Πανω απεραντο μπλε. Ουτε ιχνος απο συννεφο. Ενα μπλε με τοση ενταση τζιε ηρεμια, αν ειναι δυνατον. Το μπλε που πρεπει να εισιε ο ουρανος οταν ο Ελυτης ειπε το "Θεε μου τι μπλε ξοδευεις για να μη σε βλεπουμε". Δεν ξερω αν σε ετσι διασταση θα πρεπε να υπαρχουν εννοιες οπως θερμοκρασια τζιε υγρασια αλλα οι συνθηκες ηταν ιδανικες. Δεν θα ηταν πανω που 25 βαθμοι, τζιε υπηρχε αερακι ισα ισα να μεν δρωνουμε.
Διαμεσου του πρασινου τζιε των δεντρυλλιων ενα μονοπατουι με ξανθο χαλικι τζιε στο τελος του το πουλμαν που μας εφερε. Πισω μας το μοναστηρι. Γιατι τετοια ηρεμια και ομορφια μονο στην απομονωμενη γαληνη που προσφερουν τα μοναστηρια βρισκεις. Απομακρυνθηκα λλιο που τους θορυβωδεις συγγενεις, αν μπορεις να πεις το δυνατο γελιο θορυβο, τζιε με τα χερια στις τσεπες επροχωρησα προς το σπηλαιο. Επερασα διπλα που το πηγαδακι που εκαμαν τα ξαδερφια με την κιθαρα, εδουλευκαν μια ακουστικη διασκευη του i was made for loving you των kiss. Προχωρω μεσα. Στο λευκο τοιχο μια τοιχογραφια περιεργη, καλλιστα θα μπορουσε να μην ηταν χριστιανικη. Τοση λατρεια για το ουρανιο σωμα ονοματι Ηλιος δεν ανηκει στα Χριστιανικα. Παρατηρω τη λεπτομερεια στα προσωπα των εικονιζομενων ωσπου να με τυλιξει η μυρωδια απο λιβανι. Εμπηκε ο παπας να λιβανισει. Οπισθοχωρω με σεβασμο τζιε φκαινω εξω. Ωρα να φευγουμε.
Ειμαστε στο λεωφορειο της επιστροφης οταν διασταυρωνουνται τα βλεμματα μας με τον παππου. Νεφκει μου, "εννα κατεβω, εκουραστηκα, κανει με". Με νοημα, χωρις λεξεις. Νεφκω του πισω οτι αποδεχουμαι την αποφαση του. Κατεβαινει τζιε καθως προχωρουμε, βλεπω τον που το πισω τζαμι να περπατα αργα διπλα που τους παγκους με τες πραματιες των ντοπιων πραματευταδων. Στο τελος του παγκου μια πλαστικη καρεκλα, παει να κατσει να ξεκουραστει τζιε βλεπω τον που πεφτει. Τζιε ενω εχουμε ηδη απομακρυνθει αρκετα, μπορω να δω την εκφραση του πονου, της εκπληξης τζιε του φοβου που προκαλει μια αναπαντεχη πτωση. Φωναζω του οδηγου να σταματησει "Επεσε, επεσε!". Αμφισβητουν με. Εχουμε προχωρησει αρκετα τζιε υπηρχε αρκετος κοσμος στις δυο πλευρες του δρομου αλλα επιμενω. Αφηνουν με να κατεβω τζιε τρεχω προς το σημειο που τον ειδα να πεφτει. Φτανω τζιαμε αλλα εν τον βρισκω. Ουτε την καρεκλα. Ηταν ενας μοναχος τζιε μια μοναχη τζιαμε. Νεαροι τζιε οι δυο με απιστευτη ομορφια τζιε πραοτητα μες στα μαθκια τους. Που την ομορφια που αν ηταν ακομα στον κοσμο μας θα σκανδαλιζαν τα πληθη. Σιγα σιγα συγκεντρωνουνται γυρω μου οι υπολοιποι συγγενεις τζιε ερκεται τζιε ο παππους που την αλλη κατευθυνση γεματος απορια.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αυτα ονειρευτηκα εψες αγαπητοι αναγνωστες. Που τα πιο ομορφα ονειρα που ειδα ποτε νομιζω σε εικονες. Καποια που τα στοιχεια μπορω να αναγνωρισω ποθεν προερχουνται, που σκεψεις τζιε συζητησεις προηγουμενων ημερων. Αλλα καποια εν που το πουθενα. Εν πιστευκω οτι τα ονειρα εν προμηνυματα ή συμβολα που περιμενουν ερμηνεια αλλα εν πραγματικα απιστευτος ο τροπος που λειτουργει ο εγκεφαλος. H περιγραφη φανταζουμαι εφκηκεν μου ετσι "συγγραφικη" επειδη εσιει τζιαιρο να εξασκησω γραπτο λογο που να μεννεν στεγνος. Ε εν καλο μεσα μεσα να δουλευκει τζιε τζιντο κομματι. Αυτα, nothing more, nothing less. And no, i didnt smoke anything weird