ΨΥ

 Η εβδομάδα που ψυχομαχεί να τελειώσει εν εβδομάδα ενημέρωσης για την ψυχική υγεία - η λεγόμενη mental health awareness week - .Εκαθιερώθηκε έχει μερικά χρόνια και γίνουνται διάφορες δράσεις. Στους χώρους εργασίας, προγράμματα στην τηλεόραση, φαντάζουμαι σε σχολεία κτλ. Γενικά ο διάλογος για την ψυχική υγεία έχει ανοίξει πολλά τα τελευταία χρόνια, σίγουρα καλώς.

Ακόμα τζιαι τζιείντην μια μέρα κάθε τόσο που ξυπνάς τζιαι νιώθεις το βάρος του κόσμου να σε κρατά στο κρεβάτι, εν καλυτερα να ξέρεις τι σου γίνεται, ότι εν εντάξει, παρά να το αγνοείς τζιαι να κάμνεις push through τις μέρες, κάτι που έχω την εντύπωση ότι μας περνάς πολλά στην Κύπρο. Που την άλλη εν θα κρύψω ότι κάποτε σκέφτουμαι ότι παραέγινε ίσως τζιαι η γενιά μας μπορεί ναν όντως χιονονιφάδες τζιαι πιαννουν άδεια που τη δουλειά να μείνουν μες στα σεντόνια επειδή εξυπνήσαν 'μπλε'. Αλλά για κάθε 'υπερευαίσθητο' μιλλένιαλ εκεί έξω, μπορεί να υπάρχουν δεκάδες άλλοι που ακόμα εν ξέρουν πώς να χειριστούν ή έστω να αναγνωρίσουν κάποια προβλήματα τζιαι φτάνουμε να χάνουμε μέχρι και ζωές. Οπόταν η συζήτηση πρέπει να συνεχιστεί. Ακόμα τζιαι αν το εκμεταλλεύουνται οι εταιρίες τζιαι εννα φτάσει να γίνει σαν το ρεζίλι του pride κάθε Ιούνη.

Στη συζήτηση για πιο σοβαρά περιστατικά που μπορεί να χρίζουν προσοχής επαγγελματιών, εν πρόκειται να μπω διότι εν έχω καμιά τέθκοια εμπειρία. Αλλά φκείτε έξω, μοιραστείτε τες σκέψεις σας, τους φόβους τζιαι τες ανησυχίες σας. Με κάποιον δικό σας, ένα φίλο ή συγγενή, ανώνυμα σε φόρουμς, μπλογκς τζιαι τουίτς.

Εκαθούμαστας τες προάλλες μιια παρέα τζιαι εσυνηδειτοποίησαμε ότι το 75% έπαιρνε κάποια φαρμακευτική αγωγή, 100% έψαξε βοήθεια που κάποιον επαγγελματία,  50%, έπιασε εβδομάδες άδεια για να νοιώσει καλύτερα. Έχω φίλους νοσοκόμους, γιατρούς τζιαι άλλους επαγγελματίες του χώρου. Οι πλείστοι έχουν όντως φτάσει στα όρια τους. Ένα Γεσυ που ζητά όλο τζιαι παραπάνω ενώ δίνει όλο τζιαι λλιότερα, μια πανδημία που τους εγονάτισε τζιαι τούτη ούλλη η συζήτηση στην κοινωνία... γυρώ που τα άτομα που έχουν τις απαραίτητες γνώσεις.

Τζιαι ακούω πρόσφατα τζιαι περιστατικά στην Κύπρο, ατόμων που ψάχνουν βοήθεια τζιαι είναι ένα βήμα μπροστά. Μπορεί ναν η αρχή του τέλους για αρκετές που τες παθογένειες της κυπριακής κοινωνίας. Αλλά εθυμήθηκα πρόσφατα που εφκήκαμε που την εκκλησια μια Κυριακή τζιαι έισε κάποιου είδους έρανο που το ΚΕΨΥ. Τζιαι εν είχα ίδεα τι είναι. Όταν είδα τα αρχικά εφαντάστηκα ότι εν για περιστατικά σχιζοφρένειας, τύπου Μαρία της γειτονιάς που έσουζε την κούκλα που είσιε για μωρό τζιαι επαραμίλαν. Τούτα εθωρούσαμε, τούτα εξέραμε. Γι'αυτό τέτοιες εκστρατείες εν τόσο σημαντικές

*δυσκολεύκουμαι να πιστέψω ότι το συγκεκριμένο ΚΕΨΥ έκαμνε τζιαι δραστικές ενέργειες για τα περιστατικά τζιαι μάλλον ήταν κάποιες κυράτσες που με κάθε καλή πρόθεση βλέπουν το σαν κάποιου είδους φιλανθρωπία ή οίκτο ακόμα αλλά ας μείνουμε στα αισιόδοξα