7 Ιουλ 2010

'Ελειψαν οι μέρες...

Είπαν μου κάποτε ότι "ως τον τζιαιρό μου εν θα έσιει στρατό". Ναι ολάν! Σε λίγες μέρες κατατάσσομαι... Εμέτρησα τζιαι χρόνο τζιαι εκατό μέρες, τζιαι μήνα, τζιαι εβδομάδα τζιαι ελείψαν. Τωρά θα ξεκινήσω την μεγάααααααααλη αντίστροφη μέτρηση. Ναι, τζίνη που εν λήφκη.
'Οσοι το θκιαβάζουν τούτο που κάμνουν ή ετελιώσαν την θητεία τους πρόσφατα γελούν γιατί τούτα εν ξεπερασμένα πλέον για τους ίδιους. 'Οσοι εν πάνω των 25-30 λαλούν "μα εν ξενοδοχείο ο στρατός τωρά! Μακάρι να πιέννα τζιαι εγώ!" Μάντεψετε: Εν θα πάτε εσείς τζιαι εν με κόφτει πως ήταν ο στρατός πριν 30 χρόνια!
Τελοσπάντων, εν είμαι που τους νεοσύλλεκτους που χτυπιούνται επειδή κατατάσσουνται τζιαι ετσί τζι αλλιώς εν νιώθω έτσι. Απλά εννά στερηθώ αρκετά πράματα για τα επόμενα δύο ολόκληρα χρόνια.
Το θέμα είναι ότι τουλαχιστόν η μισή θητεία είναι 100% ΑΧΡΕΙΑΣΤΗ! Πραγματικά είδα που φίλους τι γίνεται στην δεύτερη χρονιά τζιαι δεν ξέρω γιατί υπάρχει. Για να φκαίνουν οι σκοπιές; Αφού οι κατακτητές εν στην παραλία της Λάρνακας τζιαι της Λεμεσού με τα διψήφια BMW! Για να είναι έτοιμη η Ε.Φ. ; Αγγούρκα! Ππα να μας κάμει η Τουρκία εννά μας πουκουππίσει που το Κάβο Γκρέκο. Για αυτό φωνάζω: Να γίνει ένα χρόνο η θητεία, να πηαίνει ο νεοσύλλεκτος με καλύτερη διάθεση, να κάμνει την εκπαίδευση του, να πιέννει τζιαι στες μόναδες τζιαι στα φυλάκια λλιους μήνες τζιαι κανεί! Να προχωρά με τες σπουδές του τζιαι την ζωή του. Ο μόνος λόγος που δεν γίνεται είναι επειδή καλά βολέφκουνται τούτοι ούλλοι οι μόνιμοι που εννά μας κάμνουν το καψώνι που εφτομάδας. Τζιαι ακόμα κάτι: Αφού τα γέριμα στο στρατό είναι όποιος έσιει τον συγγενή τζιαι τον κουμπάρο με το πιο μεγάλο μέσο τζιαι οι ικανότητες τζιαι ο χαρακτήρας των στρατιωτών δεν αναγνωρίζονται με τους ανάλογους βαθμούς τζιαι μεταθέσεις κτλ.

Τελοσπάντων, θα υπηρετήσω τζιαι εγώ την θητεία μου, ήσυχα, να γυρέψω να μπω σε κανένα φυλάκιο να καλοπεράσω τζιαι κανεί. Αφού τούτη εν η ουσία. Α ναι, τζιαι να ξέρω να αντιμετωπίσω τον εχθρό που έσιει 30 τόσα χρόνια που κάθεται με τον κάθε πρόεδρο της δημοκρατίας τζιαι χαίρι εν θωρούμε!

ΥΓ: Η κυπριακή διάλεκτος επιλέχθη σκόπιμα για λόγους αυθόρμητης έκφρασης του συγγραφέα. Ίσως και να διατηρηθεί και στο μέλλον αυτού του κακόμοιρου ιστολογίου.
ΥΓ2: Η εικόνα δεν μου ανήκει (sigmalive.com)