31 Μαρ 2015

Σκέφτομαι και Γράφω και Πετώ

Βρε τζιαιρούς που έσιει να γράψω (που το mobile app του blogger).

Συνήθως στο κινητό βάλλω 100-150 τραγούδια τυχαία επιλεγμένα που το library του λάπτοπ τζιε ανανεώνω τα όποτε τα βαρεθώ. Για την πτήση τωρά είπα να βάλω μόνο όσα άκουσα ζωντανά τούντα δυόμιση χρόνια στην Αγγλία. Άρα έχουμε thirty seconds to mars, placebo, hurts, neighbourhood, kodaline. Και muse. Που εν τους είδα αλλά εν ο πόνος μου για τούντο μήνα. Τζιε είμαι στη φάση που εννά τα ακούσω ούλλα παρά να τζιοιμηθώ. 
Άσε που ο νυχτερινός ουρανός εν παράδοξα φωτεινός. Να θυμηθώ να ψάξω για πανσελήνους κτλ όταν θα έχω ίντερνετ.

Εν θυμούμαι που πότε έσιει να ταξιδέψω με τόσο άδειο αεροπλάνο. Πλειοψηφία Βρετανοί συνταξιούχοι με μονοψήφιο αριθμό outliers. Σκέφτουμαι (και γραφω) να τους ανοίξω κουβέντα για τα συνταξιοδοτικά τζιε τες πρόσφατες μεταρρυθμίσεις στις σχετικές νομοθεσίες του ΗΒ. Αλλά τζιοιμούνται ήδη οι παραπάνω, μετά τα κρασάκια/μπύρες. 



1994-2001: Δεν θυμάμαι πολλά από τα όποια ταξίδια αυτής της περιόδου. Άγνοια κινδύνου σε αυτές τις ηλικίες μάλλον. Αλλά θυμούμαι ότι αρέσκεν μου το ταξίδι με το αεροπλάνο. Adrenaline rush τζιε ξερωγώ.
2001-2005: λίγο καμιά ταινία που είδες, λίγο η 9/11 σταυροκοπιέσαι πριν την κάθε απογείωση. Τσιεκκάρεις συνεπιβάτες. Ποιός θα μπορούσε να μας ξεκάνει; Ποιός θα μπορούσε να παίξει τον Μπρους Γουίλις και να μας σώσει; (don't judge, it's the post 90s era) Άγνοια της ανυπαρξίας της Κύπρου στα παγκόσμια δρώμενα (καλώς στη συγκεκριμένη περίπτωση).
2005-2012: Η μετά Ήλιος εποχή. Ντάξει, μεγάλωσες, αντιλήφθηκες τις πιθανότητες να έσιει τρομοκράτη σε μια πτήση Λάρνακα - Αθήνα. Αλλά δεν μπορείς να μη σκέφτεσαι το Δήμο, τη Μαργαρίτα, τη Σοφία και την Ιωάννα σε κάθε πτήση. Ήταν και η πρώτη φορά που είδες τη μάνα σου να κλαίει. Και η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς το μέγεθος της τυφλής εμπιστοσύνης που δείχνεις σε πιλότους, αεροσκάφους, μηχανικούς. Με το που πατάς το πόδι σου στην άτρακτο ελάχιστο έλεγχο έχεις πάνω στη ζωή σου για τις επόμενες ώρες.
2012-2013: με τρία ταξίδια (αλέ-ρετού) το χρόνο απέκτησες πλέον ανοσία/ ασυναισθησία. Ξέρεις πλέον τις ελάχιστες πιθανότητες για ανεπανόρθωτη μηχανική βλάβη, για κενά ασφαλείας κτλ. 
2014-2015: πετούμε πάνω που χώρες  με καθεστώς πολεμικό ή σε ανακωχή; (Ειρωνία: Η Κύπρος εν σε καθεστώς ανακωχής εδώ και 40 χρόνια. Τι; Δεν το ήξερες;) έσιει κανέναν η πτήση που κάποιος μπορεί να θέλει νεκρό; Να κάμω activate το sharing location με τους κολλητούς μπας κα χαθούμε; Δεν μας έφταναν αυτά, να ανησυχούμε και για τον πιλότο αν εν σε καλή διάθεση, αν τον παράτησε η γκόμενα ή αν ασπάστηκε το Ισλάμ. Τσκ τσκ τσκ... 

ΥΓ: χοντρά χοντρά η ομαδοποιήση των χρονολογιών, με μικρές ανακρίβειες, υπερβολές για τη χάρη του κείμενου. Για την πουτανιά, τη χαριτωμενιά και την τσαχπινιά.
ΥΓ2: δε γεννήθηκα το 94 μάνα μου. Απλά σκέφτηκαν οι γονείς μου ότι καλά θα ήταν να ελέγχω το σκατό μου πριν την πρώτη μου πτήση. Πού να ξεσκατίζεις μωρό στους αιθέρες.
ΥΓ3: είμαι σε καλή διάθεση όπως μπορεί να κατάλαβες. Γιατί δεν ξέρω, με τα όσα έπονται. 

1 Μαρ 2015

Η ζωή ένας αγώνας

[revisited]
Κυριακή, 1η του Μάρτη. Με βρίσκει στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου. Γιατί έχω ένα στόχο για τες επόμενες 10 εβδομάδες. Θα 'ρθουν μέρες που θα θέλω να τα παρατήσω, που απλά δεν θα έχω δύναμη να δουλέψω, που θα θεωρήσω ότι δικαιούμαι μια μέρα off. Αλλά σήμερα έχει δουλειά. Μόλις τελιώσω το ποστ.
Ερχόμενος είδα ένα τριαντάρη, υπολογίζω, υπέρβαρο, να κάμνει τζόγκινγκ. Το δικό του αγώνα. Μπορεί να έβαλε τζιε τούτος στοχο σε δέκα εβδομάδες να χάσει 20 κιλά τζιε να θέλει να νιώθει άνετα χωρίς φανέλα όταν θα πάει με τους φίλους του Blackpool.
Περνώντας που την καμάρα με την επίγραφή του παν/μίου ένας Κινέζος πόζαρε για την μάνα του. Υποθέτω ότι ο συγκεκριμένος έδωσε τον αγώνα του τζιε επέρασε. Απολαμβάνει τη χαρά του σήμερα, μέχρι το Σεπτέμβρη που ξεκινά νέο αγώνα.
Τζιε φυσικά στο δρόμο περπατά κόσμος τζι αλλος. Ο καθένας χαμένος στις δικές του σκέψεις, στο δικό του αγώνα. "Σήμερα θα δοκιμάσω νέα συνταγή τζιε θέλω να την πετύχω για τον άντρα μου" η κυριούλλα που το tesco. "Ελπίζω το Μάρτη να καταφέρω να πληρώσω τις δόσεις του δανείου χωρίς να τσιγκουνευτώ στο δώρo για τα γενέθλια της φίλης μου" o νεαρός με τα headphones. "Που τούντην εβδομάδα θα τρώω 2 φρούτα κάθε μέρα τζιε θα κάμνω τζιε 30 κοιλιακούς κάθε πρωί" η νεαρή με τα dreadlocks..
Ποιος ξέρει τι αγώνα κάμνει ο καθένας στη ζωή του; Το σίγουρο εν ότι ούλλοι έχουμε αγώνες να δώσουμε. Τούτη εν η ζωή. Μικροί ή μεγάλοι στόχοι, μακροχρόνιοι ή και όχι. Γιατί αν ήταν η ζωή μια ρουτίνα χωρίς ορόσημα δε θα ήταν ζωή. Μαρτύριο θα ήταν.
Καλημέρα, καλό μήνα και καλή εβδομάδα. Γιατί να μην ξεκινά η εβδομάδα που την Κυριακή; Πιο χαρούμενο μου φαίνεται.