3 Δεκ 2015

Χα.

Δε θυμάμαι πότε γέλασα τελευταία φορά. Να γέλασα που καρδιάς, μέχρι δακρύων. Να χάσω την αναπνοή μου, να πονήσω την τζιοιλιά μου.
Μη νομίσετε ότι είμαι με τα αντικαταθλιπτικά. Καλά περνώ. Απλά δε γελώ. Και μου τη δίνει.

3 σχόλια:

  1. Να βοηθήσω νάκκον:

    https://www.youtube.com/watch?v=9BAEJyuReWQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω για να γελάσω έτσι πρέπει να μεν το περιμένω. Τζαι εν μπορώ να αναπαράξω μετά τη σκηνή για να γελάσει έτσι κι άλλος κόσμος. Ίσως τούτο το γέλιο να εν παραπάνω state of mind παρά πραγματικά αστεία φάση/κουβέντα.
    Τις πράλλες είδαμε ένα κομμάτι που το mr cyprus με τη μάνα και την αδερφή μου και είπα κάτι αυθόρμητα και γελούσαμε και οι 3 για μερικά λεπτά ξανά και ξανά. Εκτός του ότι είχα το πει αργότερα και ούτε εμένα της ίδιας δεν μου φάνηκε τόσο αστείο, δεν θυμούμαι καν τώρα τι ήταν η κουβέντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @woofis: φιλότιμη προσπάθεια, ευχαριστώ!
    @moonlight: ε ναι. τζιαι απλά λέω ότι δεν έτυχε εδώ και λίγο καιρό μια τέτοια κουβέντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή