19 Ιουλ 2013

Μακκωμενα.

Ας πουμε οτι εν ειμαι στα καλα μου. Νευρα πολλα, σαντανωμενες σκεψεις. Τζιε σκεφτουμε αν το προκαλω εγω του εαυτου μου ή αν ειναι με το δικαιο μου που νιωθω ετσι. Γιατι οι ανθρωποι εν καταλαβουν τα πιο αυτονοητα πραματα; Εσιεις την εντυπωση οτι αφου περασεις καποια πραματα με καποιον ανθρωπο τζιε μοιραστειτε διαφορα εννα εσιετε μιαν αλφα επικοινωνια. Γιατι ομως γινισκετε τοσο δυσκολο; Εννα θελα να καμω μιαν νοητη βουθκια, οπως τζινες στη θαλασσα, τζιε να ξεκαθαρισουν ουλλα. Να φκω εξω που το νερο, τζιε μετα την εισπνοη, να εχουν ξεπλυθει ουλλες οι σκεψεις που πανω μου τζιε ναν ουλλα απλα. Οι καταστασεις, οι φιλοι. Να μαστε απλα τζιε ομορφα οπως εξαναημασταν! Γιατι προσπαθεις να αλλαξεις κατι που ξερω οτι σου αρεσκει οπως ειναι; Γιατι θελεις να γινει καλυτερο; Αφου ηταν καλα εν ηταν; Τελεια εν θα ειναι γιατι το τελεια σου εσενα εν διαφορετικο που το δικο μου. Ζω για τζιντες μαγικες στιγμες που ξερω οτι επικοινωνουμε. Γιατι να μεν μπορουμε να το χουμε τζιντο πραμα πιο συχνα τζιε πιο πολλα; Γιατι προσπαθεις να το περιπλεξεις;

Κανει με τα αφηρημενα, επαναλαμβανουμε. Απλα ενω επιφανειακα εν ουλλα ομορφα, κατι μιτσι εννα γινει σχεδον καθε μερα τζιε να μου χαλασει την διαθεση. Επειδη εν μπορω να καταλαβω την αιτια του προβληματος. Τζιε πως να το δουλεψεις μετα; Λαλεις μου ετσι τζιε μετα καμνεις αλλοσπως. Κουραζουμε τζιε εγω οσο τζιε αν δεν το δειχνω τζιε αν ειμαι παντα ο ηρεμος τζιε ο λογικος τζιε ο φρονιμος.
Eγω που εσυνηθιζα να κρατω τους κρικους της αλυσιδας μαζι ερκουμε τωρα τζιε νιωθω οτι εν ειμαι κομματι της αλυσιδας, τζιε ξερω οτι εν θα το δεχτεις τουτο αλλα ετσι νιωθω τζιε εν μπορω να το αλλαξω. Ελπιζω μεν, ματαια νομιζω δε, οτι αντι να προσπαθησεις να με πεισεις οτι εχω λαθος, εννα προσπαθησεις να δεις γιατι ηρτε τζιε η δικη μου σειρα που νιωθω ετσι. Τι εν που εφταιξε τουντη φορα.
Ελοαρκαζα να στειλω τζιε κειμενο για το ebook αλλα που ετσι νους. Ελπιζω να στειλετε εσεις. Εδοκιμασα να γραψω κατι αλλα εν μου εφκαινε οπως το ηθελα.

Εν συνηθιζω να γραφω ετσι αλλα επρεπε να γραψω τες σκεψεις μου εστω τζιε καμουφλαρισμενες.
Μπιλιες τα καναμε


ps: i could easily delete these lines after writing them, αφου εν κατι που εν νομιζω να καταλαβει κανενας, αλλα αφηνω τες για δικο μου future reference. κυκλος ειναι και γυριζει εξαλλου.

3 σχόλια:

  1. Έχεις δίκαιο ότι εν καταλάβει κάποιος τρίτος τι γράφεις (like myself). Παρόλο που δεν καταλάβω τι λαλείς καταλαβαίνω ότι είσαι αναστατωμένος γι' αυτό είπα να σου γράψω καμιά αγκαλίτσα {}.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πριν κάτι μήνες είχα ακριβώς τις ίδιες σκέψεις που γράφεις στην 1η παράγραφο. Εν σαννα τζε έγραφες το τι επερνούσα εγώ. Εννομίζω να εν τα ίδια φυσικά αλλα ελπίζω η δική σου κατάλιξη να εν πολλά καλύτερη που την δική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μικρέ μεν τα παίρνεις ούλλα κατάκαρδα, και προσπάθα να είσαι οκ με τους άλλους τζαι να κρατάς πάντα μια πισινή ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι άλλο και να μην το ξέρεις, κάτι που να δικαιολογεί κάποια παράξενα.
    Επίσης, μπορεί απλά ο ένας να αλλασεί πιο εύκολα που τον άλλο και να δημιουργείται ένα κενό κάπου. Σιγά σιγά χωρίς καφκάδες προσπαθήστε να καταλάβετε αν μπορείτε να συνεχίσετε μια πορεία μαζί ή αν εν καλύτερα να μεγαλώσει λίο η απόσταση μέχρι να βρείτε τον εαυτό σας ο καθένας και να ξέρετε αν χρειάζεται κάτι άλλο ή αν τούτο που βλέπεις τζαι νοιώθεις να γίνεται εν απλά κάτι φυσικό σαν εξέλιξη.

    Φυσικά, μπορεί να είμαι 1000μέτρα που τζειαμέ που είσαι, επειδή δεν ξέρω για τι πράμα μιλάς, αλλά σε κάθε περίπτωση μεν πανικοβάλλεσαι, να είσαι θετικός! Χαμογέλα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή