26 Μαΐ 2013

Δεν θα παω πουθενα (;)

Ερκουνται μερικες στιγμες που το shuffle φκαλλει το σωστο τραγουδι την σωστη στιγμη μαντες τζιε στελλει σου καποιος που το υπερπεραν ενα σημαδι που πρεπει να καταλαβεις.

Εσκεφτουμουν πριν λλιες μερες τζινα που προβληματιζουν (ή θα επρεπε να προβληματιζουν) καθε νεο τουντην εποχη. Το πως εν η χωρα μου, εντα προοπτικες εχω, τι θελω να καταφερω, τι μπορω να καταφερω, πως, που κτλ. Τζιε συνειδητοποιεις οτι τουτο που καμνεις για τωρα εννα συνεχιστει πολλα χρονια. Εσιεις πολλες βιντεοκλησεις να καμεις ακομα με την οικογενεια, πολλα τραπεζια να χασεις, πολλα μωρα να μεγαλωνουν χωρις να σαι τζιαμε, γιορτες, στιγμες. Αντιλαμβανεσαι οτι τουτη ενναν η ζωη σου. Μες στα αεροπλανα 3-4 φορες τον χρονο για να θωρεις τους δικους σου, τζιε να μετρας μερες ωσπου να παεις πισω. Να φανταζεσαι πως εννα αντιδρουσαν αν ηταν δαμε οι δικοι σου. Να φανταζεσαι το παραληρυμα της μανας σου αν μαθει οτι εφυες μονος σου περπατητος που το σινεμα εψες η ωρα 1 γιατι εθελαν να παν σπιτι οι αλλοι τζιε εσυ ηταν να παεις να εβρεις τους αλλους για ενα ποτο ή το οτι εξω σιονιζει τζιε εβαλες κοντομανικη κατω που τον σακκο γιατι εν επλυννες κομα τες μακρομανικες. Σκεφτεσαι τουτα ουλλα τα χαριτωμενα τζιε μετα καμνεις man up. Οτι εσιεις στοχους της ζωης σου, ονειρα τζιε για να καταφερεις καποιες επιλογες πρεπει να γινουν. Που κατι πρεπει να χασεις. Κατι πρεπει να αφηκεις πισω.

Τζιε μπαινει τουτο.

Τα καράβια μου καίω, τα καράβια μου καίω, τα καίω
δε θα πάω πουθενά.

Μπρος στα πόδια σου κλαίω
μη μ’αφήσεις σου λέω σου λέω
να σ’αφήσω ξανά.

Κι ας μη μου ’χεις χαρίσει ποτέ
ένα χάδι ως τώρα
πάντα εδώ θα γυρνώ.

Από πείσμα και τρέλα θα ζω 
σε τούτη τη χώρα
ώσπου να ’βρω νερό
γιατί ανήκω εδώ.


Τα παιδιά στην κερκίδα
είναι η μόνη σου ελπίδα ελπίδα
πρωινός ουρανός

Σταυρωμένη πατρίδα 
μες στα μάτια σου είδα αχ είδα
της ανάστασης φως.

Κι ας μη μου ’χεις χαρίσει ποτέ
ένα χάδι ως τώρα
πάντα εδώ θα γυρνώ.

Από πείσμα και τρέλα θα ζω 
σε τούτη τη χώρα
ώσπου να ’βρω νερό
γιατί ανήκω εδώ.

Όποιος σε δει
για μια στιγμή
δίχως του πένθους
το μαύρο μανδύα.
Θα ’σαι εσύ
θεά γυμνή
η αμαρτία του
κι η τιμωρία.
Σαν οπτασία
για μια ζωή.

Κι ας μη μου ’χεις χαρίσει ποτέ
ένα χάδι ως τώρα
πάντα εδώ θα γυρνώ.

Από πείσμα και τρέλα θα ζω 
στην έρημη χώρα
ώσπου να ’βρω νερό
γιατί ανήκω εδώ.

Ποσο κινηματογραφικο θα ηταν αν μετα που τελιωνε το τραγουδι εφκαλα την βαλιτσα που το ερμαρι, εσυρνα μεσα 7 ρουχα τζιε εβουρουν στο αεροδρομιο με δακρυα στα ματια; Δυστυχως νικο εν θα γινει ετσι. Τα καραβια μας, εκαψαν μας τα αλλοι. Το θεμα ειναι οτι εκρουσαν τα σε στιγμη που εξεμειναμε στο εξωτερικο. 

Αφιερωμενο στους εμπρηστες των καραβιων μας.

ΥΓ: γιατι λιγο χιουμορ ειναι παντα απαραιτητο. ανηκω στην γενια που πιστεφκει οτι ο πορτοκαλογλου γεννηθηκε με γκριζους κροταφους. το βιντεο ηταν μια αφυπνηση.

13 σχόλια:

  1. Εν έχω σχόλιο, ήταν ωραίο το ποστ κ ήθελα να σου το πω τωρά που το πόσταρες γιατί έχει κόσμο που τα διαβάζει κ η ώρα 3 τη νύχτα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειχα τους ίδιους προβληματισμούς για τα 11 χρόνια που ημουν εχτος. Τωρα που ειμαι εντός, μεν φανταστείς οτι λυνουνται οι προβληματισμοί..απλά αλλάσουν.

    Εγω θυμουμαι το τραγούδι οταν επρωτοκυκλοφόρησε! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τούτος ο πορτοκάλογλου επήρε στο λαιμό του πολλύ κόσμο
    πείσμα και τρέλλα έτο που μας φκάλλει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Διανύεις την ακμή σου. Να τη χαρείς στο επ' ακρον και μην σκέφτεσαι τα σόγια και τα μωρά που μεγαλώνουν χωρίς εσένα. Όταν θα 30αρίσεις θα παρακαλάς να τα ξεφορτωθείς όλα αυτά. Θέσε γερές βάσεις για να ζήσεις έξω και ξεφορτώθου την Κύπρο. Η Κύπρος είναι ιδανική πατρίδα στο βάθος του μυαλού μας. Είναι μόνο φαντασίωση. Επί της ουσίας είναι ένας βράχος με όλους τους ανώμαλους / καιροσκόπους πάνω που του αξίζει ο βυθός.
    Αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλίμονο αν εγκαταλείπαμε όλοι τόσο απλά τον τόπο μας!

      Διαγραφή
    2. Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις, αλλά ναι, η αλήθεια είναι ότι όλοι οι Κύπριοι που πρόκοψαν έζησαν έξω. Εδώ στην χώρα των καμπαρέ, των καζίνο, της διαφθοράς και της φιλοτουρκίας δεν χωράμε όλοι.

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος26/5/13 15:40

    7 and counting.
    ως τα χχμμμ 22-25 χρόνια έχουμε κόμα :-D
    θα συμφωνήσω με τον Αντί-Χριστό στο ότι πρέπει να τα χαρείς τωρά που μπόρεις.

    Τζαι εν να αγαπήσεις παραπάνω τη Κύπρο τωρά... γιατί εν να πηαίνεις μόνο τα καλοτζαίρκα που να σαι αθκιασερός, εν να δημιουργήσεις μιαν εντελώς εντελώς εξωπραγματική εικόνα του τί εστί κύπρος.

    letting go is not easy τζαι personally, εν το κατάφερα ακόμα κλαψ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν με ρωτάς εμένα, να πάρεις ότι εφόδιο μπορείς τζιαι να έρτεις όποτε νομίζεις πως είσαι έτοιμος. Σε 5, σε 10... Όποτε τζιαι να είναι. Να είσαι έτοιμος όμως!

    Δεν επρόσεξα ποτέ τους στοίχους του τραγουδιού. Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η Κύπρος έχει τις δυσκολίες της για να ζεις εδώ κάτω. Δεν είναι τόσο ιδανική όσο φαντάζει πίστεψε με.

    Σπίτι σου είναι όπου εσύ νιώθεις. Τώρα είναι η φάση που κτίζεις τη ζωή σου, φίλοι, συνήθειες κτλ.

    Σκέψου πως είσαι τυχερός κατά κάποιον τρόπον γιατί είσαι ήδη εκεί κάτω, δεν πρέπει να "ξεριζωθείς". Ο ρότσος θα είναι πάντα εδώ να σε περιμένει αν θέλεις κάποτε να επιστρέψεις πίσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ότι εν έσιεις θέλεις το λαλούν?
    ίσως γι αυτό οι δαμέσα θέλουν να παν έξω τζαι οι έξω θέλουν να ρτουν δαμέσα

    η αλήθκεια είναι ότι έσιεις καιρό για να έρτεις (τζαι να λύσεις) δαμαί... πάρε τα εφόδια που μπορείς τζειμέσα για να μπορείς να έχεις επιλογές..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είπες το που μόνος σου, man up. Be happy w what u have. Τζίνα που χάννεις εν αναπόφευφκτα γι' αυτό cherish the moments που είσαι τζιαμέ. Πολλοί φέφκουν που Κύπρο τωρά, τζαι προσωπικά εν με τραβά η ιδέα να πάω να μέινω μόνιμα σσε τούτη τη φάση.

    Σύντομα εν να 'σαι σπίτι, ζήσε το στο full, για να ρτεις πίσω motivated, works for me.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. εσχολιασαν ατομα που εζησαν εξω τζιε εστραφηκαν, ατομα που εμειναν κυπρο, ατομα που ειναι κυπρο (καποιων που σας εν ξερω το βιογραφικο, παρδον). αλλα ουλλοι σας με παραπανω εμπειρια που μενα. αρα... ακουμε τες συμβουλες, βαλλουμεν τες σε ενα κουτακι, ζουμε το σημερα τζιε οταν ερτει η ωρα μιας αποφασης, ανοιουμε το κουτακι

    ΑπάντησηΔιαγραφή