17 Αυγ 2012

lets talk about death

Ποτιναξετε τον γιακα σας, φτυστε το ντεκολτε σας, συρτε αλας πισω που τον ωμο, ταραξετε την δερματινη καρεκλα του γραφειου που καθεστε, χτυπηστε τζιε το γραφειο απο 100% ξυλο δρυ cos today: we talk about death.
Εκαθουμουν σε μια οικογενειακη παρεα εχτες με εναν σχετικο ψηλο μεσο ορο ηλικιας. Ως γνωστο οταν ο μεσος ορος ηλικιας ψηλωσει, το χοτ θεμα συζητησης εν ειναι ποιος παντρευεται, γεννα, χωριζει αλλα ποιος επεθανε.
Εσυζητουσαν που λετε για μια κοτζιακαρη που οπως ετρωεν με τους δικους της εγηρε. Ηταν μεγαλη σε ηλικια, να ζησουμε να την θυμουμεστε τελοσπαντων. Η μανα μου εκφραστηκε ομως οτι εν πολλα καλα ετσι που επηε. Εξαναεκφραστηκε παλια για τουντο θεμα. Εν θελει να γερασει λαλει. Τζιε εν εννοω ρυτιδες τζιε τουτα. Εννοει οτι εν θελει να αρρωστησει, να ακινητοποιηθει στο κρεβατι, να υποχρεωνει τζιε να ταλαιπωρει αλλους για το οτιδηποτε καμει.
Τζιε εσυμφωνησαν οι υπολοιποι που ηταν ανω των 50. Προτιμουν τον ξαφνικο αναπαντεχο θανατο, ενναν τζιε πιο ηρεμος ταχα. Τζιε ειπαν αλλη μια ιστορια του παπα μιου παρευρισκομενου που 'εκοιμηθην' κανονικα τζιε επανηλθε με την βοηθεια γιατρων. Οι πρωτες του λεξεις ηταν "μα γιατι με ξυπνησετε; Ετζιοιμηθηκα τον πιο γλυτζιην υπνο"
Ε μα τους συγγενεις ερωτησετε τους; Μονο στην σκεψη να βρω αναπαντεχα κανεναν που τους γονιους μου "τζοιμισμενους" πιαννει με το αμοκ. Εννα πελλανω! Ακου ποτζι! Αλλα ουτε θελω να τους δω σε εναν κρεβατι να μετρουν τες μερες να φυουν. Μα εν κατασταση τουτη;

Αυτες ηταν οι σαντανωμενες σκεψεις μου των ημερων. Ευχαριστο καλοκαιρινο διαλλειμα εν το λαλεις αλλα ατε. Γυριστε πλευρον στο κρεβατακι τζιε αγνοηστε τες μαυρες σκεψεις!

4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος17/8/12 16:32

    Τζείνο που εννοούν οι δικοί σου είναι ότι δεν θέλουν να περάσουν που κάποια αρρώστια ή άλλο κακό που εννα τους ρίξει μόνιμα στο κρεβάτι με αποτέλεσμα να τυρανιούνται καθημερινά..... όϊ μόνο τζείνοι αλλά τζαι σεις.

    Κανένας δεν θέλει να πάθει κακό ή να πεθάνει άξιππα. Απλά ούλλοι θέλουν ο θάνατος να εν γλυτζιής.... την ώρα που τρώεις, την ώρα που τζοιμάσαι...που γ... κλπ. (Τα ψυχολογικά παθαίνουν τα, τζείνοι που μεινίσκουν πίσω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγω νομιζω οτι εν θελω να παω που ξαφνικο αναπαντεχο θανατο. θελω να εχω τες μερες μου να συνειδητοποιησω οσα εκαμα, οσα εν επρολαβα να καμω, που παω. να σκεφτω γενικα.
    τουτο εν επειδη εν πιστεφκω στον παραδεισο τζιαι την μεταθανατο ζωη. αμα πεθανεις τζιαι σταματησει ο εγκεφαλος σου να λειτουργει σκοτεινιαζουν ουλα, εν σαννα μεν εζησες ποττε.

    εν θελω να μεν προλαβω να γραψω τον επιλογο μου, μπορει να εχω πραματα να πω σε ανθρωπους γυρω μου πριν φυω. να καμω την αυτοκριτικη μου. τι ηταν τελικα η ζωη που τοσα χρονια επροσπαθουσα να καταλαβω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος19/8/12 08:38

    I want to die peacefully in my sleep, like my grandfather. Not screaming and yelling like the passengers in his car...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος20/8/12 01:47

    Καλάν τούτον ένεν τίποτε. Ο παπάς μου θέλει να του βάλω ένεση για να μεν γεράσει (με τον ίδιο τρόπο που το εννοεί η μάμα σου). Θέλει να του κάμω εφθανασία. Αλλά να σου πω κάτι; έχουν δίκαιο. τζιαι εγώ έτσι θέλω. έναν ήρεμο θάνατο, χωρίς φόβο χωρίς να βασανιστώ. Αφού εννά πάω που εννά πάω ας πάω ήρεμη. Σωστά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή